Το Γουέβερλι Χιλς ήταν αρχικά ένα διώροφο ξύλινο κτίριο που εγκαινιάστηκε το #1910,ωστόσο το κτίριο που βλέπουμε σήμερα, κτίστηκε το #1926.Χρησιμοποιήθηκε ως νοσοκομείο αντιμετώπισης της φυματίωσης σε όλη την περίοδο από τις αρχές και ως τα μέσα του 20ου αιώνα, σε μια εποχή μάλιστα που η εν λόγω ασθένεια βρισκόταν στο υψηλότερο σημείο της έξαρσής της.Πιστεύεται ότι περίπου 63.000 ασθενείς πέθαναν εκεί. Ο  μεγάλος αριθμός των νεκρών, καθώς και η υποτιθέμενη κακομεταχείριση και οι αμφισβητήσιμες πειραματικές διαδικασίες, στις οποίες υποβάλλονταν οι ασθενείς, είναι τα δύο συστατικά που φτιάχνουν τον τέλειο μύθο γυρω από ένα από τα πιο στοιχειωμένα κτίρια των Η.Π.Α.
Το Γουέβερλι Χιλς έχει κτίσει μια αξιοθαύμαστη φήμη τα τελευταία χρόνια, καθώς όλο και σε περισσότερους ανθρώπους δίνεται η άδεια να διερευνήσουν τις εγκαταστάσεις του. Αυτό, από μόνο του, έχει ενισχύσει μια απίστευτη λίστα από «αποδείξεις», κατά το πέρασμα των ετών.Πασίγνωστες εκπομπές μεταφυσικών φαινομένων στις Η.Π.Α φαίνεται να έχουν καταγράψει περίεργες δραστηριότητες, με ανάμεσα τους την καταγραφή μέσω θερμικής κάμερας μιας φιγούρας ,που φαινόταν να περπατά κατά μήκος ενός διαδρόμου.Το ύψος της φιγούρας ήταν περίπου 90 εκατοστά κι όπως «διασταυρώθηκε» αργότερα, μάλλον επρόκειτο για το φάντασμα ενός νεαρού αγοριού που ονομαζόταν Tim και είχε πεθάνει εκεί.Για το συγκεκριμένο κτίριο υπάρχουν δεκάδες αρχεία, διαφόρων εκθέσεων, συμπεριλαμβανομένων αναφορών, που αφορούν σε «ολόσωμες» εμφανίσεις φιγούρων, φευγαλέες σκιές, κραυγές από άδεια δωμάτια, βήματα, ξαφνικά κρύα σημεία, και εξωπραγματικές φωνές και πολλά άλλα.

Δηλαδή, πραγματικά, πόσο πιο ανατριχιαστικό θα μπορούσε να γίνει ένα σανατόριο;

Καταγεγγραμμένο ως η πιο στοιχειωμένη ιστορική περιοχή του Καναδά, η Ακρόπολη Χάλιφαξ είνα υπέυθυνη για  εκατοντάδες «αναφορές»σχετικές με.. θεάσεις φαντασμάτων όλα αυτά τα χρόνια. Χτισμένο στην κορυφή του λόφου της Ακρόπολης το  φρούριο σε σχήμα αστεριού είναι σχεδόν 300 ετών, με τα αρχικά του θεμέλια να χτίζονται το 1749 , ενώ η ανακατασκευή του έλαβε χώρα το 1856.

Θρυλείται πως το προσωπικό και οι επισκέπτες έχουν αναφέρει αρκετές μεταφυσικές θεάσεις, καθώς περιηγούνται με τα πόδια τα εδάφη τριγύρω, όμως ανάμεσα τους ξεχωρίζει η καταγραφή της μαρτυρίας συγκεκριμένου επισκέπτη, η οποία υποστηρίζει πως σημειώθηκε η εμφάνιση ενός στρατιώτη σε στολή, να περπατά με τα πόδια σε ένα από τα δωμάτια στην παλιά περιοχή των φυλακών και έπειτα απλά να εξαφανίζεται.

Αυτή είναι μια συχνή περίπτωση θεάματος τέτοιας «φύσης» με πολλές παρόμοιες  αναφορές να μιλούν για .. παρόμοιες εκθέσεις.

Άλλες απόκοσμες μορφές που έχουν «παρατηρηθεί» περιλαμβάνουν έναν γέρο, μια γυναίκα, έναν άνδρα σε ένα κόκκινο μανδύα, και μια ηλικιωμένη κυρία που έχει γίνει γνωστή για την επίδειξη του εαυτού της μέσα από ..καθρέπτες!

Ένα μικρό κορίτσι έχει επίσης αναφερθεί ότι «συνηθίζει» να παίρνει από πίσω τα διάφορα τουριστικά γκρουπ, που συμμετέχουν σε εκδρομές εκεί, με τα μέλη της ομάδας συχνά να αναφέρουν πως βιώνουν το άγγιγμά της στις..παλάμες τους .

Άλλες αναφορές περιλαμβάνουν εξωπραγματικές φωνές, ανεξήγητα κτυπήματα, ομίχλες που αποτυπώνονται σε φιλμ ή και με γυμνό μάτι. Η αίσθηση ότι «παρακολουθείσαι»είναι μια κοινή καταγγελία, όπως επίσης είναι κι η ξαφνική αίσθηση της ναυτίας, ή  ξαφνικές ριπές ανέμου σε κλειστά δωμάτια, κινούμενα έπιπλα, χτυπήματα πόρτας,  και δε φτάνει μόνο αυτό, αλλά κατα καιρους, άνθρωποι αναφέρουν πως έχουν ωθηθεί από μια.. αόρατη δύναμη.

Αστεράτα τα νέα από το Χάλιφαξ.

Αρχικά χτίστηκε τον 11ο αιώνα, ως ένα από τα κάστρα του Κόμη του Ανζού αλλά χτίστηκε εκ νέου ,το 1502 από τον Κάρολο Β΄, δούκα του Μπρισάκ, από όπου και φέρει το όνομά του. Αυτό το ευγενές κάστρο, λοιπόν, είναι το ψηλότερο στη Γαλλία και αποπνέει όλη τη γοητεία του παλιού κόσμου…μόνο που υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα: κάποιος από τους παρελθοντικούς κατοίκους του έχει τρομοκρατήσει παραπάνω από έναν επισκέπτη.

Μια διπλή δολοφονία, που συνέβη κάποια στιγμή τον 15ο αιώνα μέσα στα τείχη του κάστρου, είχε ως αποτέλεσμα την»γενεση» ενός από τα πιο δημοφιλή φαντάσματα, αυτό της «La Dame Verte» δηλαδή, της «Πράσινης Κυρίας».

Οι σημερινοί κάτοικοι του (ο σημερινός Δούκας του Μπρισάκ και η οικογένειά του) έχουν συνηθίσει στη θέα της κυρίας, να τριγυρίζει στα δωμάτια, όμως το ίδιο θέαμα έχει τρομάξει πολλές φορές τους επισκέπτες. Οι σχετικές αναφορές μιλούν για την Κυρία να συνηθίζει να τις εμφανίσεις της στο δωμάτιο, όπου βρίσκεται ο πύργος του παρεκκλησιού, φορώντας το πράσινο φόρεμα της.

Μέχρι εδώ, αυτό που αναφέρουν,δεν είναι και τίποτα σπουδαίο, αλλά αν κατά τύχη σε κοιτάξει κατάματα, θα έρθεις αντιμέτωπος με ένα φρικιαστικό θέαμα. Το πρόσωπο της, λένε, είναι γεμάτο τρύπες, ενώ τα μάτια και η μύτη της, μοιάζουν όπως θα έμοιαζε ένα πτώμα.Υπάρχει όμως και ηχητικό, συνοδευτικό υλικό μιας, που οι αναφορές κάνουν λόγο και για στεναγμούς της, που ακούγονται κατά καιρούς, τις πρώτες πρωινές ώρες, σε όλο το κάστρο.

Vie fantomatique

Στη λιμνοθάλασσα της Βενετίας μεταξύ Βενετίας και Λίντο, βρίσκεται το μικρό νησί της Ποβέλια. Κατοικημένο από  το 421,  όμως, όταν μεγάλο μέρος του πληθυσμού του έφυγε, για να αναζητήσει καταφύγιο από τους εισβολείς, οι κάτοικοι της Ποβέλια άρχισαν να λιγοστεύουν, βαθμιαία, για αιώνες αργότερα, ενώ από τον 14ο αιώνα το νησί εγκαταλείφθηκε εντελώς.

Όπως και με πολλά άλλα μικρά νησιά στην Ευρώπη, το νησί, κατά τη διάρκεια της επιδημίας της βουβωνικής πανώλης τον 14ο αιώνα, χρησιμοποιήθηκε ως περιοχή καραντίνα. Πολλοί Βενετοί είχαν σταλεί εδώ για να πεθάνουν, με τα νεκρά μολυσμένα τα σώματά τους να καίγονται τελικά,στο γιγαντιαίες φωτιές. Αυτή ήταν και η περίπτωση του 1630, όταν ο Μαύρος Θάνατος σάρωσε τη Βενετία.

Η περιοχή, κατά τη διάρκεια του 1800 , προφανώς χρησιμοποιήθηκε ως ασύλο ψυχικών νόσων ωστόσο πολλές «πηγές» αναφέρουν ότι η υπόθεση δεν είναι αυτή ακριβώς. Ιστορίες επιμένουν  για περιπτώσεις κακομεταχείρισης ασθενών, καθώς και για πειραματικές διαδικασίες που διεξάγονταν στο κτίριο.

Κατά τη διάρκεια του 1930 ένας γιατρός πιστεύεται ότι αυτοκτόνησε, πηδώντας από το καμπαναριό. Από τα μέσα του 20ου αιώνα μέχρι το 1975, όταν έκλεισε,  το νοσοκομείο της Ποβέλια χρησιμοποιήθηκε ως κέντρο ευγηρίας.

Σήμερα όλο το νησί έχει εγκαταλειφθεί, και πιστεύεται ότι πολλοί ντόπιοι δεν τολμούν να κάνουν βήμα το πόδι τους στο νησί, από φόβο μήπως «κάτι» τους καταραστεί.  Επιπλέον,ψαράδες αρνούνται  να αλιεύουν στην περιοχή, ορμώμενοι από τον φόβο του.. να «ψαρέψουν» ανθρώπινα υπολείμματα.

Τα φαντάσματα των ασθενών και των θυμάτων λέγεται πως στοιχειώνουν το μέρος, αφού φωνές και ουρλιαχτά ακούγονται συχνά, ενώ ιπτάμενες μάυρες σκιές κάνουν ,συχνά, κι αυτές τις θεαματικές εμφανίσεις τους. Μάλιστα, λέγεται πως κάποιοι άνθρωποι, που βρέθηκαν στο σημείο είχαν καταληφθεί από άγνωστα πνεύματα..

Δίπλα είναι η Ιταλία, παιδιά. Απλά, λέω.

Η περιοχή στην οποία βρίσκεται το κάστρο του Εδιμβούργου έχει μια ιστορία, που χρονολογείται από την Εποχή του Σιδήρου. Στα όρια αυτής της ιστορίας, υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν πως το Εδιμβούργο είναι το πιο στοιχειωμένο μέρος επάνω στη γη. Η αλήθεια, πάντως για το κάστρο του Εδιμβούργου, είναι ότι υπήρξε τόπος βασανιστηρίων και πολλές αιματηρές μάχες κατά τη διάρκεια του χρόνου, έχουν λάβει χώρα εκεί. Αυτό είναι για πολλούς η τέλεια συνταγή για ένα στοιχειωμένο μέρος.Από τους επισκέπτες αλλά και το προσωπικό αυτού του κάστρου, που πλέον είναι τουριστικός προορισμός, έχουν  κατατεθεί πολλές και ενδιαφέρουσες ιστορίες όλα αυτά τα χρόνια.Η πιο κοινή ιστορία είναι αυτή που αναφέρει σε μια αίσθηση αγγίγματος και τραβήγματος, αλλά και στην εμφάνιση διαφόρων μορφών. Ανάμεσα στη «λίστα των πνευμάτων» που έχουν θεαθεί, περιλαμβάνονται  ένας γέρος άνδρας που φοράει μια ποδιά, ένα ακέφαλο αγόρι ντράμερ, και ένας άντρας που παίζει Πίπα, οι οποίοι κι έχασαν μυστηριωδώς τη ζωή τους σε μια από τις υπόγειες σήρραγες του κάστρου.Άλλες απόκοσμες «εμπειρίες», περιλαμβάνουν σκιώδη σημεία, παράξενα φώτα, απότομες πτώσεις της θερμοκρασίας, ανεξήγητη ομίχλη, παράξενους ήχους, την αίσθηση ότι παρακολουθείσαι και ξαφνικά, έντονα συναισθήματα φόβου, θλίψης και απελπισίας. Τα ‘χουμε πει ξανά για τη Σκωτία : να πάτε