Ε, λοιπόν κουνήστε το και λίγο. Μόλις σας είπα μια χαζομάρα. Όλη η πρώτη παράγραφος δεν ισχύει. Ήταν μια έμπνευση της στιγμής, γεννημένη από δική μου προσωπική εντύπωση με διάθεση χιούμορ και με μια εσάνς σαρκασμού για την εποχή που ζούμε.
Όμως κι αν ακόμη δεν ήταν, δεν είναι επιστημονικά δυνατό να μετρηθούν με ακρίβεια τέτοια ανθρωπομετρικά δεδομένα, σε βαθμό μάλιστα που να συγκρίνονται και μεταξύ τους. Μπορεί και να είναι αληθή, αλλά στην παρούσα περίπτωση δεν ενδιαφερόμουν καθόλου για την αποκάλυψη της αλήθειας, παρά για τη δημιουργία μιας ισχυρής εντύπωσης που θα εξασφάλιζε την πρόκληση της προσοχής σας.
Η ηλιθιότητα νίκησε.
Αν κάτι, λοιπόν, μπορεί να χαρακτηρίζει με επάρκεια την εποχή που ζούμε, είναι πως αυτή είναι η εποχή της πληροφορίας, η εποχή της «συγκλονιστικής» αποκάλυψης της αλήθειας, της αλήθειας που μας βομβαρδίζει χωρίς έλεος και συνεχώς.
Τις περισσότερες φορές δε προλαβαίνουμε καν να επεξεργαστούμε εγκεφαλικά αυτό το πλήθος των πληροφοριών με το οποίο ερχόμαστε σε επαφή, συχνά ακούσια μάλιστα. Προλαβαίνουν και τρυπώνουν στη συνείδηση μας προκαλώντας εντύπωση, φορμάροντας μια ιδέα, ήδη από τον τίτλο ή τις πρώτες, κιόλας, προτάσεις. Ειδήσεις, απόψεις, γεγονότα.
Πληροφορίες, πληροφορίες, πληροφορίες που φωνάζουν δυνατά για «την αλήθεια τους».
Όμως τι εννοούμε με τον όρο «αλήθεια», εδώ;
Εννοούμε την αλήθεια όπως αυτή, πλέον, παρουσιάζεται απρόσκοπτα στο διαδίκτυο με διαφορετικούς τρόπους, μέσα από μερικά δισεκατομμύρια διαφορετικούς εγκεφάλους και με διαφορετική ταχύτητα και ποιότητα επεξεργασίας. Εκεί, όπου οι εγκέφαλοι των απλών χρηστών του διαδικτύου γίνονται υλικό ενός πειράματος: της ανεξέλεγκτης πληροφορίας που μεταφράζεται και αναβαθμίζεται αυτόματα σε γνώση.
Και σαν να μην έφτανε μόνο αυτό, διαδίδεται ταχύτατα από social network profile σε social network profile, από στόμα σε στόμα, σα κάτι αυταπόδεικτα δεδομένο.
Αν, λοιπόν, μέχρι πριν δεκαετίες η ηλιθιότητα ήταν ένα γενικό φαινόμενο αλλά και καταρχήν ειδικό κατά τόπους, ήταν ωστόσο περισσότερο ελεγχόμενο. Στις μέρες που ζούμε, δεν είναι.
Στις μέρες που ζούμε η ηλιθιότητα είναι πλέον μάστιγα.
Μελέτες της ανθρώπινης συμπεριφοράς από κορυφαίους καθηγητές Πανεπιστημίου , όπως του H.Frankfurt του Princeton University, έχουν καταδείξει πως η εκτόξευση μιας ηλιθιότητας, μιας χαζομάρας,δεν έχει σχέση με τη εκστόμιση ενός ψέματος, το οποίο ενδιαφέρεται πολύ για την αλήθεια, διαστρεβλώνοντας την, παρά πρόκειται για μια διαφορετική περίσταση, κατά την οποία η αλήθεια απουσιάζει εντελώς, ενώ η μοναδική πρόθεση είναι η πρόκληση ενδιαφέροντος. Για αυτόν που λέει την ηλιθιότητα, δεν είναι καθόλου σημαντικό αν έχει δίκιο ή άδικο αλλά το σημαντικό είναι πως τον προσέχεις.
Είναι, επιπλέον, σημαντικό για τον αναγνώστη να καταλάβει πως όλη αυτή η κατάσταση είναι μια κατάσταση που, κατά συνθήκη, ίσχυε ανέκαθεν για την ανθρωπότητα.
Αυτό που έχει προστεθεί στις μέρες μας στη συνθήκη αυτή είναι η εξέλιξη του ναρκισσισμού σε ψυχολογική πάθηση σχεδόν μεταδιδόμενη ως ιογενής λοίμωξη, η οποία με τις ευλογίες και την ευγενή χορηγία της ελευθερίας του διαδικτύου, διαδίδει την ηλιθιότητα με ταχύτητα του φωτός, συχνά επιβάλλοντάς την με ευκολία.
Και λοιπόν; Υπάρχει τρόπος να εμβολιαστούμε κατά της ηλιθιότητας;
Θα ήθελα, καταρχήν, να ανατρέξετε στην πρώτη παράγραφο του άρθρου και να θυμηθείτε : πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να θελήσετε να πειστείτε για τη χαζομάρα που σας είπα;
Το πρώτο και πιο σημαντικό βήμα, είναι η αναγνώριση των ορίων της δικής μας γνώσης. Οφείλουμε να ‘μαστε συντηρητικοί και ταπεινοί σχετικά με την ικανότητά μας να δικαιολογούμε τις ίδιες μας τις πεποιθήσεις.
Αυτό από μόνο του αποτελεί ισχυρότατο φίλτρο αυτό αξιολόγησης, ανάπτυξης κριτικού πνεύματος και κατ΄ επέκταση αποτρέπει την ισχυροποίηση αυτής της μάστιγας.
Της ηλιθιότητας.
⌊Το άρθρο, πρωτο δημοσιεύτηκε στο KLIK ⌋
Διαβάστε σχετικά: Η Φύση προκρίνει τη βλακεία;
APODYOPTES 