«Τα πεζοδρόμια κοιμίζουν τους Αστέγους
τα λεπτόφυλλα δένδρα του δρόμου
γέμισαν πάλι λουλουδένια χρώματα» – από την Ευτυχία Καπαρδέλη

Χίλια ουράνια τόξα

Κύκλοι χρυσοί
πέταλο ..πέταλο η αυγή
το λουλούδι φροντίζει

Στον πυρωμένο ήλιο
τρυπημένη από το φως
η καρδιά τους μήνες
τις ώρες, τις εποχές προφταίνει

Τα πεζοδρόμια κοιμίζουν τους Αστέγους
τα λεπτόφυλλα δένδρα του δρόμου
γέμισαν πάλι λουλουδένια χρώματα
σε όλες τις ψυχές ένας ήλιος
ο ίδιος ήλιος, τις μαγεύει

Τεμαχισμένες μέρες, σε αρμονία
και η αλήθεια όστρακο ανοιχτό
το ρόδινο χρώμα της επιθυμίας
κοκκινόχωμα που ποτίζει την πέτρα
γίνεται σάρκα και αίμα

Παραστάσεις ξοδεύονται
στους ατραπούς της ψυχής
που ατενίζουν πέρα
από τον φόβο και το θάνατο
προσφορά καθάρια
ιερή φλόγα που εξευγενίζει την ψυχή

---