«Ζ-ήττα, όπως ζάλη
όταν χάνομαι στα μάτια σου,
όταν σε χαιδεύω..» – από τον Νίκο Βραχασωτάκη

Ζ-ήττα, όπως ζήλια
όταν σε κοιτάνε άλλοι,
όταν ξέρω πως δεν μπορώ να σ’έχω,
ή όταν ξέρω πως δεν θα σε έχω
για πάντα.

Ζ-ήττα, όπως ζάλη
όταν χάνομαι στα μάτια σου,
όταν σε χαιδεύω,
ή όταν μαζί με τα χείλη μας
γελάνε και τα μάτια μας.

Ζ-ήττα, όπως ζωή
όταν μου λες πως μ’αγαπάς,
όταν περπατάμε χέρι-χέρι,
ή όταν ακούμε την αμήχανη
σιωπή στο πρώτο μας φιλί.