Θάνος Ανεστόπουλος: ένας χρόνος χωρίς τον διάφανο ποιητή

«Ένας διάφανος άνθρωπος.
Ένας διάφανος αγωνιστής στο πάλκο της ζωής.
Το πιο όμορφο διάφανο κρίνο. «- από τη Μαρία Λυδία Κυριακίδου

«Ο Θάνος Ανεστόπουλος ήταν Έλληνας τραγουδιστής, συνθέτης και στιχουργός, ο οποίος έγινε ιδιαίτερα γνωστός από την συμμετοχή του στο ροκ συγκρότημα Διάφανα Κρίνα, του οποίου υπήρξε και ιδρυτής.

Γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη στις 3 Φεβρουαρίου του 1967 και απεβίωσε στις 3 Σεπτεμβρίου 2016 από καρκίνο. Ο ίδιος είχε ανακοινώσει την ασθένειά του μέσω της ιστοσελίδας κοινωνικής δικτύωσης Facebook το 2015.»

[πηγή: Βικιπαίδεια]

Αυτά και λίγα ακόμη αναφέρει η Βικιπαίδεια για τον Θάνο. Κι ίσως να μην εμπίπτει της δικαιοδοσίας της να αναφέρει πως ο Θάνος είναι ένας διορατικός στοχαστής. Ίσως να μη γίνεται να σχολιάσει πως είναι ένας διάφανος ποιητής. Ένας διάφανος άνθρωπος.
Ένας διάφανος αγωνιστής στο πάλκο της ζωής.
Το πιο όμορφο διάφανο κρίνο.

Το 2015, ο ίδιος, θαρραλέα ανακοίνωσε πως πάσχει από μια μορφή επιθετικού καρκίνου σε γνωστό μέσο κοινωνικής δικτύωσης. Σοκαρισμένοι,θαυμαστές και φίλοι, διαβάσαμε τη σχετική ανακοίνωση, γραμμένη από τον ίδιο :

«’’Θέλω να το μοιραστώ μαζί σας…”

Καλημέρα σε όλες τις φίλες και τους φίλους μου. Η πρακτική της συγκάλυψης της ασθένειάς μου περισσότερο κακό μου κάνει ψυχολογικά, παρά καλό. Επιθυμώ να αρθρώσω αυτήν την ασθένεια και να το μοιραστώ μαζί σας, παρά να συνεχίσω να αποφεύγω την αλήθεια.

Πάσχω από μεταστατικό Καρκίνο των Οστών. O οποίος στην διάγνωσή του είναι αρκετά επιθετικός. Βρίσκομαι σε θεραπεία εδώ και τρεις μήνες περίπου. Προσπαθώ ν ακούσω και να γνωρίσω το σώμα μου στην νέα αυτή κατάσταση. Ζω το στάδιο της αποδοχής αυτής της νέας καθημερινότητας που είναι γεμάτη από όμορφες και άσχημες διαπιστώσεις. Η μεγαλύτερη από αυτές μέχρι στιγμής υπήρξε η ανθρώπινη αδυναμία μα και η ανθρώπινη δύναμη. Άνθρωποι που ήσαν χρόνια δίπλα μου είτε φιλικά είτε ερωτικά αποφάσισαν να απομακρυνθούν από μένα δηλώνοντας μου πως δεν θα δίνονταν να’’ θυσιάσουν’’ την ζωή τους παραμένοντας στο πλάι μου.

Κι άλλοι άνθρωποι από το πουθενά που είχα χρόνια να έρθω σε επαφή μαζί τους έτρεξαν με ανιδιοτέλεια και με περιστοίχισαν με την αγάπη τους .Όπως και συνεχίζουν μέχρι σήμερα να την προσφέρουν. Ευχαριστώ και τους μεν και τους δε, γιατί σε τέτοιες στιγμές δίνεται η ευκαιρία μέσα από τις ανθρώπινες συμπεριφορές και επιλογές να ξεχωρίζει ‘’η ήρα απ το στάρι’’. Είναι αυτό που λέμε ‘’στα δύσκολα σε θέλω, εκεί αναβλύζει η αγάπη, η αλήθεια, και η ανθρωπιά –στα εύκολα καλά περνάμε.

Είμαι σε μια δύσκολη μάχη, μα νιώθω δυνατός και μαχητής και ελπίζω να βγω νικητής από αυτήν. Θέλω να σας στείλω όλη την θετική μου ενέργεια. Ζήστε την κάθε σας μέρα με αλήθεια, έρωτα, αγώνα και δημιουργία. Ζήστε την κάθε ημέρα σας σαν να ήταν η τελευταία σας. Γιατί συχνά στην καθημερινότητα μας μεγεθύνουμε μικρά προβλήματα παραμερίζοντας και ξεχνώντας τι σπουδαίο και μεγάλο δώρο είναι η ζωή που μας δόθηκε.

Με αγάπη
Θάνος Ανεστόπουλος»

Πάλεψε με την αρρώστια. Πάλεψε με όλη του τη δύναμη.

Σήμερα, έναν χρόνο χωρίς τον Θάνο, έναν χρόνο με την απώλεια ενός μεγάλου ποιητή, ενός ιδιαίτερου μελωδού, σκεφτόμαστε τον Θάνο, σα να μην έφυγε ποτέ. Γιατί έτσι συμβαίνει με τέτοιους δημιουργούς . Είναι κάπου εδώ γύρω. Σαν από πάντα.
Θυμόμαστε τους στίχους ενός από τα αγαπημένα μας τραγούδια, με το μουσικό συγκρότημα στο οποίο ηγούνταν, «Τα Διάφανα Κρίνα»…

«Ξέρω πως θα ‘ρθει, και δεν θα ‘μαι όπως είμαι,
να τον δεχτώ με το καλύτερο παλτό μου·
μήτε σκυμμένος στις σελίδες κάποιου τόμου,
εκεί που υψώνομαι να μάθω ότι κείμαι.

Δεν θα προσεύχομαι σε σύμπαν που θαμπώνει,
δεν θα ρωτήσω αναιδώς, πού το κεντρί σου;
Γονιός δεν θα ‘ναι να μου πει, σήκω και ντύσου
καιρός να ζήσουμε, παιδί μου, ξημερώνει.

Θα ‘ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου,
κι εκλιπαρώ φανατικά λίγη γαλήνη,
θα ‘ρθει σαν πύρινο παράγγελμα που λύνει

όρους ζωής και την αδρή χαρά του κόσμου·
δεν θα μαζεύει ουρανό για να με πλύνει,
δεν θα κρατά βασιλικό ή φύλλα δυόσμου.»