«Σε μια στροφή της χαραυγής μια εικόνα σου θ ’αγγίξω.Να πάρει λάμψη το φιλί να γίνει επιθυμία…»

– γράφει η Μαρία Βούλγαρη

 

Στης άγριας νιότης τις στοές θα φτιάξω μια πυξίδα.

Θα εγκλωβίσω δυο στιγμές για να σε μαγνητίσω

μέσα στις σκέψεις τις πολλές που θα έχω φυλαγμένες.

Σε μια στροφή της χαραυγής μια εικόνα σου θ ’αγγίξω.

Να πάρει λάμψη το φιλί να γίνει επιθυμία.

Να με ζητάς κάθε πρωί όταν ξυπνάει η ανάγκη.

Να μη φοβάσαι τη σιωπή μόνο την αυταπάτη.

Κι ύστερα κράτα με σφιχτά και παρηγόρησέ με.

Να βρω στα όνειρα ξανά όσα θα με σκορπίζουν.

Σα μυστικό παντοτινό εσένα θ’ αγκαλιάζω.

Θα φεύγω, θα ξαναγυρνώ κι όσο αγαπώ θα ελπίζω.