«Μπορεί να εκλάβουμε ένα άγγιγμα σε ένα συγκεκριμένο σημείο από ένα συγγενικό μας πρόσωπο ως κάτι παρήγορο, όμως το ίδιο ακριβώς άγγιγμα από έναν ξένο, θα ήταν τελείως ανεπιθύμητο» – από τη  Μαρία Λυδία Κυριακίδου

Ερευνητές έφτιαξαν έναν χάρτη, ο οποίος απεικονίζει τα σημεία του σώματος που οι άνθρωποι θέλουν ή δε θέλουν να αγγίζονται.

Σύμφωνα με ερευνητές του Aalto University  στη Φινλανδία αλλά και του πανεπιστημίου της Οξφόρδης  στο Ην.Βασίλειο, οι περιοχές στις οποίες οι  άνθρωποι αρέσκονται να αγγίζονται, εξαρτώνται σε πολύ μεγάλο βαθμό από το είδος της συναισθηματικής δέσμευσης και της κατάστασης σχέσης που διατηρούν με το άλλο πρόσωπο.

«Μπορεί να εκλάβουμε ένα άγγιγμα σε ένα συγκεκριμένο σημείο από ένα συγγενικό μας πρόσωπο ως κάτι παρήγορο, όμως το ίδιο ακριβώς άγγιγμα από έναν ξένο, θα ήταν τελείως ανεπιθύμητο» λέει στην Telegraph ο καθηγητής Ρόμπιν Ντούνμπαρ, ο οποίος και ηγείται της μελέτης.

Για την περαίωση αυτής της μελέτης, πήραν μέρος 1.368 συμμετέχοντες από την Φινλανδία, Γαλλία, Ιταλία, Ρωσία και Ην.Βασίλειο. Στον καθένα, προβλήθηκε μια εικόνα από τα μπροστινά και πισινά μέρη του ανθρώπινου σώματος και τους ζητήθηκε να χρωματίσουν τα μέρη του σώματος , τα οποία θεωρούν «πως είναι ή δεν είναι εντάξει» να αγγιχθούν από άλλους.
Οι πέντε διαφορετικοί τύποι ανθρώπων, που θεωρητικά θα τους άγγιζαν, διαιρέθηκαν ανά φύλο και θα αποτελούσαν υποθετικά, άτομα από την οικογένειά τους, τους φίλους τους,τους συνεργάτες, τους γνωστούς τους αλλά και από τους εντελώς αγνώστους,
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι σε γενικές γραμμές, οι άνθρωποι από όλες τις πέντε χώρες που πήραν μέρος, επέλεξαν παρόμοια μέρη του σώματος που θα είναι εντάξει ή δε θα είναι  εντάξει για να τους αγγίξουν.  Οι Βρετανοί, ωστόσο, θεωρήθηκαν ως πιο σκληροί σε σχέση με το άγγιγμα όταν ήρθαν σε επαφή ενώ οι άνθρωποι  από τη Φινλανδία ήταν πιο «ανοιχτοί» στην αφή.

Ειδικότερα, «Στον «σύντροφο»  επιτρεπόταν βασικά να αγγίξει παντού πάνω στο σώμα, στους πιο οικείους φίλους και συγγενείς , η περιοχή αγγίγματος περιοριζόταν σε αυτή πάνω από το κεφάλι και εν γένει στο πάνω μέρος του σώματος, ενώ για τους ξένους, η περιοχή αυτή αφορούσε μόνο στα χέρια.», θα γράψουν οι ερευνητές.

 «Στις ζώνες-ταμπού, οι οποίες δεν επετράπη να αγγιχθούν, περιλαμβάνονται τα γεννητικά όργανα για την εκτεταμένη οικογένεια και τους άνδρες στην οικογένεια, γνωστούς και αγνώστους, καθώς και τους γλουτούς για τους άνδρες σε όλη την οικογένεια, γνωστούς και αγνώστους.», θα συνεχίσουν οι υπεύθυνοι του προγράμματος.

Όσον αφορά στο φύλο, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι στους άνδρες συνήθως δεν αρέσει να αγγίζονται από τους ξένους, εκτός αν είναι από μια γυναίκα. Οι άνδρες θεωρούν επίσης τα πόδια, τις πατούσες και την πίσω πλευρά του σώματός τους ως ευαίσθητες περιοχές, ακόμα κι αν είναι οι εραστές τους, αυτοί που τους αγγίζουν.

Οι γυναίκες, από την άλλη πλευρά, είναι γενικά εντάξει με τα περισσότερα σημεία στο σώμα τους, εφ’ όσον έχουν αγγιχτεί από τους εραστές, τις μητέρες, τις αδελφές τους και τις στενές φίλες τους. Αλλά σε ό,τι αφορά στις αρσενικές γνωριμίες, ειδικότερα, καλό θα ήταν να μην επιχειρήσουν να τυλίξουν με τα χέρια τους τη μεσαία περιοχή του σώματός τους.

Οι ερευνητές επίσης σημείωσαν ότι η σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων, σε αντίθεση με την οικειότητα, καθορίζει ποιες περιοχές του σώματος, μπορούν να αγγιχτούν και ποιες όχι.
«Είναι η σχέση και όχι η οικειότητα που έχει σημασία. Ένας φίλος που δεν έχουμε δει εδώ και αρκετό καιρό θα εξακολουθεί να είναι σε θέση να αγγίξει περιοχές, την ίδια στιγμή που ένας απλός γνωστός   δε θα μπορούσε, παρόλο που μπορεί να τον βλέπουμε κάθε μέρα», δήλωσε ο Ντάνμπαρ.

Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό, PNAS.