– από την Μαρία Λυδία Κυριακίδου
Είναι πραγματικά εκνευριστικό να παρακολουθούμε την ποπ-λαϊκή έκδοση του Φράνκεσταην, δηλαδή ένα σιωπηλό, πράσινο, ανόητο πακέτο.
Η πραγματική ιστορία που κρύβεται πίσω από τη γέννηση της ιστορίας του Φράνκεσταην, δεν είναι απλά πιο ενδιαφέρουσα, αλλά τολμά να ‘ναι και διδακτική σε ανθρώπινο επίπεδο.
Αν θέλετε να μάθετε λοιπόν για την αληθινή ιστορία πίσω από το σύγχρονο » τέρας», που ακούει στο όνομα «Frankenstein»είστε στο σωστό μέρος.
Ας δοκιμάσουμε, αρχικά,με ένα κουίζ.
Ποιος νομίζετε πως είναι ο Φράνκενσταην;
Behold Frankie: τετράγωνο κεφάλι, σκισμένα ρούχα, μια μίξη ενός πράσινου ζόμπι, το οποίο βρυχάται τραχιά.
Ναι.Όμως, αυτό που μερικοί άνθρωποι δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν είναι ότι η ερμηνεία αυτή είναι μια παλαβή και κάπως σκληρή εικόνα του αγαπημένου μας Φράνκενσταην. Κι αυτό γιατί, το τέρας που όλοι ξέρουμε και αγαπάμε, πρωτοξεκίνησε ως κάτι περισσότερο ανθρώπινο και λιγότερο αχρείο.
Ο αληθινός Φράνκεσταην, λοιπόν, γεννήθηκε πολύ, πολύ νωρίτερα της δεκαετίας του 1930, πριν από τον Μπόρις Κάρλοφ, πριν τον Σκούμπι Ντου.
‘Εκπληξη;
Κι όμως. Ο αυθεντικός Φράνκι, γεννήθηκε σε ένα χωριό της Γενεύης, στην Ελβετία, κατά τη διάρκεια ενός τρομακτικά κρύου καλοκαιριού του 1816.
Στα σπάργανα του «Φράνκι»
Ήταν λοιπόν ένα τρομακτικό, κρύο καλοκαίρι του 1816. Ιούνης για την ακρίβεια.
Ίσως να ήταν το ασυνήθιστο κρύο, που αποτέλεσε και την έμπνευση ενός ασυνήθιστου διαγωνισμού, μεταξύ μιας ομάδας δημιουργικών συγγραφέων, οι οποίοι και έκαναν τις διακοπές τους.
Στόχος του διαγωνισμού αυτού, ήταν να ξεπηδήσει ανάμεσα στις δεινές πένες της ομάδας, η πιο τρομακτική ιστορία φαντασμάτων.
Ανάμεσα τους παρευρίσκονταν , η δεκαοκτάχρονη Μαίρη Γκόντγουην (αργότερα Σέλλεϋ)- κόρη της διάσημης συγγραφέως και φεμινίστριας Μαίρης Γουόλστοουνκραφτ-ο εραστής και μετέπειτα σύζυγος της, ποιητής Πέρσι Σέλλεϋ, ο συγγραφέας Τζον Πόλιντορι κι άλλος ένας, γνωστός ποιητής της εποχής..ο λόρδος Μπάιρον-φυσικά μετά συνοδείας της ερωμένης του Κλερ Κλέρμοντ.
Πόλιντορι και Μπάιρον ρίχτηκαν με πάθος γράφοντας ιστορίες βαμπίρ, όμως ξεκάθαρη νικήτρια της βραδιάς στάθηκε η Μαίρη, με την ιστορία της, που για την ίδια ήρθε σαν «ξυπνητό όνειρο»,κατά τη διάρκεια του οποίου είδε «.. το ειδεχθές φάντασμα ενός άνδρα, απλωμένο..» Και όπως θα συνεχίσει στο βιβλίο της «.. ο δημιουργός του εν λόγω πλάσματος ήλπιζε πως .αν το άφηναν μόνο του, αυτή η μικρή σπίθα της ζωής του που είχε επικοινωνήσει, θα εξασθενούσε.. ότι αυτό το πράγμα … θα υποχωρούσε σε νεκρή ύλη ..»
Υποθετικά, αυτός ο ξυπνητός εφιάλτης ,της συνέβη ,αφού είχε ήδη ακούσει τον Πέρσι και τον Μπάιρον να μιλούν για το ενδεχόμενο ανάνηψης και επαναφοράς νεκρών.
Το σίγουρο είναι πως, μετά το όνειρο της, ξεκίνησε για την Μαίρη μια σοβαρή προσπάθεια να συγγραφεί μια ειλικρινά τρομακτική σύντομη ιστορία, η οποία θα βασιζόταν στην ιδέα της δημιουργίας ενός φρικτού πλάσματος από κάποιον δημιουργό, ο οποίος, όμως, ταυτόχρονα θα έδειχνε μια αηδιαστική αντίδραση και αντιμετώπιση, απέναντι στο πλάσμα που ο ίδιος δημιούργησε.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι, αν και ως σήμερα, είναι το ίδιο το τέρας που συνήθως αποκαλείται με το όνομα «Φράνκενσταην», στην πραγματικότητα το όνομα αυτό αφορούσε στο όνομα του γιατρού που έδωσε ζωή σε αυτό πλάσμα: τον βασανισμένο και ιδιοφυή Βίκτωρ Φράνκενσταην.
Ο Βίκτωρ, παρουσιάζεται να έχει αμέσως αηδιάσει από το τρομακτικό και τερατώδες σε εμφάνιση του κακόμοιρου και συντιθέμενου σε κομμάτια, πλάσματος που είχε μόλις δημιουργήσει.
Η δημιουργία αυτή του δρ.Φράνκενσταην, η οποία πουθενά δε φέρει κάποιο όνομα σε ολόκληρο το βιβλίο, δείχνει να είναι πιο ανθρώπινη από τον ίδιο τον δημιουργό του.Δείχνει γνήσια συγκίνηση και συχνά βασανίζεται από την ίδια του την τερατώδη εμφάνισή,αλλά και την ακραία μοναξιά του.
Πραγματικά, το κακόμοιρο αυτό πλάσμα,θέλει απλά κάποιον να το αγαπήσει, καθώς ικετεύει τον Φράνκενσταην επανειλημμένα να δημιουργήσουν μια γυναίκα για αυτόν, ώστε να μπορούν να ζουν μαζί σε πλήρη απομόνωση. Μέχρι το τέλος του μυθιστορήματος, είναι τον δρ. Φράνκενσταην, που ο αναγνώστης βλέπει ως το άκαρδο τέρας.
Η creepy ιστορία της έκδοσης του Φράνκενσταην
Κατόπιν αυτής της νέας ιστορίας λοιπόν, ο Πέρσι Σέλλεϋ ενθάρρυνε την Μαίρη να επιμηκύνει τη δουλειά της, από μια σύντομη ιστορία σε ένα μυθιστόρημα.
Τελικά, δημοσιεύθηκε το 1818, ως ένα μυθιστόρημα σε τρία μέρη, με τον τίτλο «Φράνκενσταην: ή ο σύγχρονος Προμηθέας«.
Το μυθιστόρημα στη συνέχεια, προσαρμόστηκε σε ένα θεατρικό έργο, το οποίο είχε μάλιστα και μια επιτυχημένη πορεία.
Μετά από αυτό, μια δεύτερη έκδοση του μυθιστορήματος δημοσιεύθηκε το 1822, αυτή τη φορά σε δύο μέρη. Η Μαίρη Σέλλεϋ επιτέλους πιστώνεται και ως ο συγγραφέας του μυθιστορήματος,αυτή τη φορά, καθώς δεν είχε δηλώσει,πως ήταν ο συγγραφέας της πρώτης έκδοσης, η οποία και δημοσιεύτηκε ανώνυμα,αν και είχε εξ ‘αρχής έναν πρόλογο γραμμένο από τον Πέρσι Σέλλεϋ.
Τέλος, χρόνια αργότερα, η πρώτη έκδοση ενός και μόνου τόμου του μυθιστορήματος του Φράνκενστάην, δόθηκε στη δημοσιότητα. Αλλά αυτή η έκδοση του 1831 ήταν σε μεγάλο βαθμό «κακοποιημένη», μιας που η Μαίρη Σέλλεϋ πιεζόταν σοβαρά στο να την επεξεργαστεί σε βάθος, ώστε να καταστήσει το βιβλίο λιγότερο βίαιο και σοκαριστικό.
Κι αυτή είναι στην πραγματικότητα η πιο κοινή έκδοση του βιβλίου που έχει διαβαστεί, μέχρι τις μέρες μας.
Ωστόσο, μην απογοητευτείτε :ίσως μπορείτε ακόμα να βρείτε μερικά από τα αυθεντικά αντίγραφα του 1818 αν ψάξετε αρκετά καλά.
[#Apodyoptis_Special: #1 fact ακόμη που θέλουμε σίγουρα να γνωρίζετε]
Φήμες, θέλουν την μικρή, υιοθετημένη Μαίρη Γκόντγουην να έχει έρθει, άθελα της, σε επαφή με μια περίεργη ιστορία, ακούγοντας ,ενα βράδυ, τους γονείς της και τους φίλους τους, να σχολιάζουν μια από τις πιο πολυσυζητημένες και σοκαριστικές υποθέσεις στο Λονδίνο, για εκείνη την εποχή: την υπόθεση του πτώματος του Τζορτζ Φόστερ, ενός ανθρώπου που καταδικάστηκε σε απαγχονισμό για την δολοφονία της γυναίκας και της κόρης του,πράξη την οποία ο ίδιος ποτέ δεν παραδέχθηκε-το οποίο και περιήλθε στα χέρια ενός τολμηρού Ιταλού επιστήμονα, εν ονόματι Τζιοβάνι Αλντίνι. Ο Αλντίνι , σε συνεργασία με έναν σπουδαίο καθηγητή και θείο του, του Πανεπιστημίου της Μπολόνια, λέγεται πως πειραματίστηκε αρκετά με σκοπό να επαναφέρει στη ζωή το άψυχο πτώμα του Φόστερ..
Η ιστορία αυτή, πιθανόν να ενέπνευσε και τον «ξυπνητό εφιάλτη» της Μαίρης μερικά χρόνια αργότερα.
Πηγές
- Wikipedia
- Huffington Post
APODYOPTES 