Τσαρλς Μπουκόφσκι: «Γράφω για να σώσω την πάρτη μου από τα τρελάδικα,τους δρόμους, τον εαυτό μου.»

» Εσείς οι γυναίκες έχετε περισσότερες τρύπες κι από τα ελβετικά τυριά»
– γράφει η Μαρία Λυδία Κυριακίδου

Synopsis

Ο Τσαρλς Μπουκόφσκι γεννήθηκε στις 16 Αυγούστου, το 1920, στο Άντερναχ της Γερμανίας.
Στην Αμερική, ο Μπουκόφσκι εργάστηκε σε αρκετές δουλειές του ποδαριού προκειμένου να επιβιώσει, ενώ παράλληλα έγραφε.

Δημοσίευσε την πρώτη του ιστορία στα 24 και άρχισε να γράφει ποίηση όταν ήταν 35 ετών.

Το 1959 δημοσίευσε το πρώτο του βιβλίο ποίησης. Συνέχισε να γράφει και κατέληξε στο να έχει γράψει πάνω από 45 βιβλία ποίησης, διηγημάτων και μυθιστορημάτων.

Έχει αναγνωριστεί ως πολύ σημαντικός για το είδος της λογοτεχνικής συγγραφής που εκπροσωπούσε, ενώ συχνά αναφέρεται από πολλούς συγγραφείς και ποιητές ως μεγάλη επιρροή.

Πέθανε στις 9 Μαρτίου 1994, στο Σαν Πέδρο της Καλιφόρνια.

Τα πρώτα χρόνια, o βίαιος πατέρας

Γεννήθηκε από Γερμανίδα μητέρα και Πολωνό-Αμερικανό πατέρα.

Ο πατέρας του ήταν μέλος στρατιωτικής δύναμης, η οποία και δεν είχε εγκαταλείψει ποτέ τη Γερμανία μετά το πέρας του Α’Παγκοσμίου Πολέμου.

Η οικογένεια του Μπουκόφσκι έφτασε στο Λος Άντζελες Αμερική όταν εκείνος ήταν δύο ετών, κάτι που άσκησε μεγάλη επιρρόη στα γραπτά του.

Από τις διηγήσεις του ίδιου, ο πατέρας του φαίνεται ως ένας εξαιρετικά βίαιος και κοντόφθαλμος άνθρωπος. Ακολουθούσε το μοντέλο του «νομοταγούς πολίτη» και προσπάθησε με κάθε τρόπο να επιβάλλει στον γιο του το ίδιο μοντέλο, προκειμένου να γίνει κι εκείνος ένα «παραγωγικό και ωφέλιμο μέλος της κοινωνίας».

Ώσπου να γίνει 10 χρονών, ο πατέρας του ξεσπούσε το πρόβλημα της ανεργίας που βίωνε, πάνω στον Τσαρλς, δέρνοντάς τον επανειλημμένα. Το αποτέλεσμα ήταν να νιώθει ο ίδιος απόρριψη, εγκατάλειψη και απομόνωση σε βαθμό που συνειδητά να επιλέξει να παραμείνει άεργος.
Η απόφαση του αυτή θα ήταν μια εναντίωση, όχι μόνο απέναντι στον πατέρα του, αλλά και απέναντι στην ίδια την κοινωνία.

Η φυσιογνωμία του πατέρα του, όπως ήταν κι επόμενο, τον επηρέασε βαθειά στα γραπτά του.

Για την ακρίβεια είναι βασικός χαρακτήρας στη θεματολογία του και γράφει γι’ αυτόν ακόμα και στα τελευταία του ποιήματα στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου, λίγο πριν πεθάνει.

Σπουδές

Κατά τα σχολικά του χρόνια, ο Μπουκόφσκι διάβασε πολύ. Όταν αποφοίτησε, γράφτηκε στο κολέγιο του Λος Άντζελες για να σπουδάσει δημοσιογραφία και λογοτεχνία με σκοπό να γίνει συγγραφέας.

Έναν χρόνο μετά, η μητέρα του ανακάλυψε κατά τύχη τα κείμενά του, τα οποία και κατέστρεψε με τη μηχανή κουρέματος του γκαζόν.

Ήταν η πρώτη φορά που θα έφευγε από το σπίτι του. Βρέθηκε να ταξιδεύει προς την Ατλάντα. Αναγκάστηκε όμως να γυρίσει, κάποια στιγμή, στο σπίτι του, κάτι που θα έκανε συχνά τα επόμενα χρόνια, όταν δεν θα είχε πουθενά αλλού να πάει.

Η ζωή ενός ασώτου

Την περίοδο που η Αμερική πήρε ενεργό μέρος στον Β’Παγκόσμιο πόλεμο, οι φίλοι αλλά κυρίως ο πατέρας του, τον πίεζαν να καταταγεί στο στρατό. Ο ίδιος ήταν αρνητικός κι έτσι ξεκίνησε τη ζωή ενός «drifter», δηλαδή ενός περιπλανώμενου άστεγου.

Τον Αύγουστο του 1944 κρίθηκε ακατάλληλος για να εκτίσει τη στρατιωτική του θητεία και αργότερα κατέληξε για λίγο καιρό στη Νέα Υόρκη, όπου την περίοδο του πολέμου και σε ηλικία 24 ετών, δημοσίευσε το πρώτο του διήγημα «Aftermath of a Lengthy Rejection Slip» στο περιοδικό Story Magazine. Ωστόσο η Νέα Υόρκη δεν τον κέρδισε και σύντομα έφυγε για πιο φιλόξενα μέρη.

Δυο χρόνια αργότερα άλλο ένα διήγημά του, το «20 Tanks From Kasseldown», θα δημοσιευθεί στο Portfolio IΙΙ. Ο Μπουκόφσκι απογοητεύτηκε από τη αργή διαδικασία εκδόσεων των έργων του και σταμάτησε το γράψιμο για περίπου μία δεκαετία.

Έζησε σε διάφορες πόλεις των Η.Π.Α, αλλά κυρίως στο Λος Άντζελες. Την περίοδο αυτή έκανε μια σειρά από απίθανες και περίεργες δουλειές, ενώ κοιμόταν σε φτηνά, ενοικιαζόμενα δωμάτια.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’50, έπιασε προσωρινά δουλειά στο ταχυδρομείο ως ταχυδρόμος, αλλά την παράτησε μέσα σε λιγότερο από δύο χρόνια.

Το 1955 μπήκε αιμορραγώντας εσπευσμένα στο νοσοκομείο απόρων έχοντας «κερδίσει» ένα έλκος στομάχου, που παρά λίγο να τον σκοτώσει.

Ο μεγάλος συγγραφέας Μπουκόφσκι

Όταν βγήκε από το νοσοκομείο, ο Μπουκόβσκι ξεκίνησε να γράφει ποίηση. Αν και εξελίχθηκε σε έναν από τους πιο αυθεντικούς και με σημαντικότατη επιρροή μεταπολεμικούς ποιητές, ο Μπουκόφσκι δεν έτυχε αναγνώρισης στην Αμερική, ούτε σε μεγάλα περιοδικά, ούτε στην ακαδημία.

To 1957 παντρεύτηκε την Μπάρμπαρα Φράι (Barbara Frye), η οποία εξέδιδε το ποιητικό περιοδικό Harlequin και άρχισε να δημοσιεύει δουλειές του Μπουκόφσκι. Ο γάμος τους κράτησε περίπου δύο χρόνια.

Μετά το διαζύγιο, ο Μπουκόφσκι ξαναγύρισε στο πιοτό, στην ποίηση, αλλά και στο ταχυδρομείο ως ταμίας, μια θέση την οποία κράτησε για πάνω από δώδεκα χρόνια.

Η πρώτη του ποιητική συλλογή, «Flower, Fist and Bestial Wail», εκδόθηκε το 1959 σε ένα φυλλαδιάκι 200 αντιτύπων.

Λίγο αργότερα, ο Jon Edgar Webb, ο οποίος εξέδιδε το περιοδικό «The Outsider», εντυπωσιάστηκε από τα ποιήματα του και άρχισε να δημοσιεύει δουλειές του. Αφιέρωσε ένα ολόκληρο τεύχος στον Μπουκόφσκι, με τίτλο «Outsider of the Year», και τελικά αποφάσισε να εκδώσει μια συλλογή της ποίησης του.

Ο Μπουκόβσκι άρχισε να αποκτά φήμη σε underground περιοδικά και εφημερίδες, ενώ ξεκίνησε και μια στήλη στην εφημερίδα «Open City» του Λος Άντζελες, με το όνομα «Σημειώσεις ενός πορνόγερου» («Notes of a Dirty Old Man»). Τα κείμενα της στήλης αυτής εκδόθηκαν αργότερα σε ξεχωριστό βιβλίο.

Απέκτησε μεγάλη φήμη στο εξωτερικό, και κυρίως στη Γερμανία, όπου ,μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’70 εκεί, ήταν ο πιο πετυχημένος Αμερικανός συγγραφέας. Φήμη απέκτησε ακόμη στη Γαλλία, αλλά και σε άλλα μέρη της Ευρώπης, όχι όμως και στις Η.Π.Α., όπου το κοινό δεν τον αποδέχθηκε, εκτός από ένα περιορισμένο αριθμό φανατικών οπαδών του.

Ο ίδιος ο Μπουκόφσκι φερόταν προκλητικά και με τις πράξεις του βοηθούσε ώστε να γίνει το όνομά του διαβόητο, προκαλώντας συνεχώς αρνητικές κριτικές.

Τα «100 δολάρια «

Το 1969, ο Τζον Μάρτιν (John Martin), εκδότης των Black Sparrow Press, του κάνει μια περίεργη πρόταση: υπόσχεται να του δίνει 100$ το μήνα για το υπόλοιπο της ζωής του, αρκεί να ασχοληθεί μόνο με τη συγγραφή.

Ήταν ανάμεσα στους λόγους που θα παραιτηθεί σε ηλικία 49 ετών από το ταχυδρομείο για να αφοσιωθεί στο γράψιμο. Όπως εξήγησε κι ο ίδιος αργότερα σε ένα γράμμα: «Έχω μία από τις δύο επιλογές — να παραμείνω στο ταχυδρομείο και να τρελαθώ… ή να μείνω εκεί έξω, να το παίξω συγγραφέας και να πεθάνω της πείνας. Αποφάσισα να πεθάνω της πείνας.».

Σε λιγότερο από ένα μήνα, έγραψε το πρώτο του βιβλίο που ήταν το Ταχυδρομείο (Post Office), το οποίο εκδόθηκε το 1971.

Ο γάμος με την Λίντα, ο θάνατος και η επιγραφή στον τάφο του

Το 1976 ο Μπουκόφσκι θα γνώρισει την Λίντα (Linda Lee Beighle), ιδιοκτήτρια ενός εστιατορίου. Δυο χρόνια αργότερα, το ζευγάρι θα μετακομίσει στο Σάν Πέδρο. Την Λίντα θα την παντρευτεί το 1985.

Ο Τσαρλς Μπουκόφσκι πέθανε από λευχαιμία στις 9 Μαρτίου 1994, στο San Pedro της Καλιφόρνια σε ηλικία 73 ετών, λίγο καιρό αφότου είχε τελειώσει το τελευταίο του βιβλίο «Αστυνομικό» (Pulp).

Πάνω στον τάφο του είναι γραμμένες οι λέξεις «Μην Προσπαθείς» (Don’t Try).
Σύμφωνα με τη γυναίκα του, το νόημα των παραπάνω λέξεων έχει να κάνει με τις παρακάτω φράσεις: «Εάν σπαταλάς όλη σου την ώρα προσπαθώντας, τότε το μόνο που πράττεις είναι να προσπαθείς. Γι’ αυτό μην προσπαθείς. Πράξε» («If you spend all your time trying, then all you’re doing is trying. So don’t try. Just do»).

Ο τιμημένος «beat writer»

Ήταν ένας εντελώς ειλικρινής συγγραφέας. Οτιδήποτε έγραφε προέκυπτε από τα προσωπικά του βιώματα. Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους «beat writers», παρ’όλο που ο ίδιος για παράδειγμα, δε συνδέεται στην πραγματικότητα με τον Τζακ Κέρουακ , τον Άλεν Γκίνσμπεργκ ή άλλα μέλη του «beat» ρεύματος.

Το ύφος του, όμως, το οποίο εμφανίζει μια ισχυρή αίσθηση της αμεσότητας και της άρνησης να αγκαλιάσει το πρότυπο μιας τυπικής δομής, έχει κερδίσει μια θέση στις καρδιές των αναγνωστών της beat γενιάς.

[Apodyoptis_Special: #5 facts ακόμη που δεν ήξερες για τον Μπουκόφσκι]

Δεν άντεχε να βρίσκεται κοντά σε κόσμο.
Αγαπούσε πολύ τις γάτες.
Ήταν φίλος με τον Σον Πεν και τον Μπόνο από τους U2.
Απεχθανόταν τον Μίκυ Μάους.
Κατά την πρώτη του φυγή από το σπίτι, κατέληξε να μένει σε μια παράγκα, όπου τρεφόταν αποκλειστικά με σοκολάτες.

[#Apodyoptis_Linked_Special: #5 quotes του Τσαρλς που ξεχωρίσαμε]

«Δε ζητάμε καν την ευτυχία. Απλά, λίγο λιγότερο πόνο»
«Ποτέ δε γνώρισα κάποιον άλλον άνθρωπο, που θα προτιμούσα να ‘μαι. Ακόμη κι αν αυτό είναι μια παραίσθηση, είναι μια τυχερή παραίσθηση»
«Αν έχεις την ικανότητα να αγαπήσεις, αγάπα τον εαυτό σου πρώτα»
«Δεν ήμουν μόνος. Δε ζούσα με αυτολύπηση. Είχα απλά μπλέξει με μια ζωή στην οποία δε μπορούσα να βρω κανένα νόημα»
«Η καρδιά μου είναι 1000 ετών. Δεν είμαι σα τους άλλους ανθρώπους»