– από τον Άλκη Γερογιάννη
Σύμφωνα με κάποιες παρουσιάσεις στο διαδίκτυο, το πρώτο μυθιστόρημα του συγγραφέα Γιώργου Σπυράκη με τίτλο «Ε.σύ», εντάσσεται στο ρεύμα του φοβικού ρεαλισμού, του οποίου εισηγητής στην παγκόσμια λογοτεχνία γίνεται ο ίδιος με αυτό το μυθιστόρημα.
Είναι λίγο νωρίς να εξετάσουμε το βιβλίο στα πλαίσια αυτού του ρεύματος, από την στιγμή που αποτελεί και το μοναδικό του εκπρόσωπο, οπότε μάλλον για την ώρα θα πρέπει να το αντιμέτωπισουμε στα πλαίσια της ευρυτέρης αστυνομικής λογοτεχνίας.
Στις 465 σελίδες του «Ε.συ» ξεδιπλώνεται μια ιστορία, απαγωγής και εκδίκησης με κεντρικές ηρωίδες δύο δίδυμες, την Ίριδα και την Άννι. Η δεύτερη πέφτει θύμα δύο απαγωγέων και η πρώτη, άλλοτε με τη βοήθεια της αστυνομίας μα συχνότερα μόνη της, προσπαθεί να εντοπίσει την αδελφή της κάνοντας χρήση της «μυθικής» τηλεπάθειας των διδύμων.
Η πλοκή μοιάζει να αντλεί την έμπνευση της κατευθείαν από το κινηματογράφο και περιβόητα b movies όπως to «I know who killed me» ή το «I spit on your grave». Η γραφή του Σπυράκη είναι άλλωστε ιδιαίτερα παραστατική και ο συγγραφέας εξαιρετικά ικανός στη δημιουργία ατμόσφαιρας, σε σημείο που βλέπεις κανονικά το μυθιστόρημα να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια σου, σαν να το βλέπεις σε οθόνη.
Η επιλογή του να κάνει εκτεταμένη χρήση του δευτέρου ενικού αποδεικνύεται εντέλει λειτουργική και με έναν τρόπο δικαιολογεί και τον τίτλο. Αυτό το άλμα που επιχειρεί διαρκώς, από το τρίτο στο δεύτερο πρόσωπο, δίνει ζωντάνια στο κείμενο και σε συνδυασμό με τους διαλόγους του, που διαθέτουν φυσικότητα σπάνια για έλληνα πεζογράφο, καταφέρνουν να κεντρίσουν το ενδιαφέρον, παρόλο που η ιστορία δεν διαθέτει τρομερές ανατροπές και πατάει πάνω σε αρκετά γνωστά δραματουργικά κλισέ που έχουμε δει στο παρελθόν του είδους.
Η τόλμη επίσης με την οποία περιγράφει σκηνές βίας είναι αξιοπρόσεκτη και ευπρόσδεκτη, μιας και πρόκειται για ένα ρίσκο που δεν το παίρνουν συχνά έλληνες εκπρόσωποι της αστυνομικής λογοτεχνίας, φοβούμενοι μην ταράξουν τον μέσο αναγνώστη. Ο Σπυράκης δεν θέλει να είναι καθησυχαστικός κι αυτό είναι προς τιμήν του. Δεν φοβάται να εξετάσει τη βία και να έρθει αντιμέτωπος με τον ανθρώπινο σαδισμό τοποθετώντας τον στο μικροσκόπιο.
Ίσως μια πιο αυστηρή επιμέλεια να ειχε απαλείψει εντελώς κάποια ζητήματα, όπως την φλυαρία κατά τόπους, αναδεικνύοντας ακόμη ευκρινέστερα την ορμή και τις αφηγηματικές αρετές του συγγραφέα και τότε το πιθανότερα να μπορούσαμε να μιλήσουμε, γιατί όχι, και για έναν άξιο ανταγωνιστή της Τζίλιαν Φλιν.
Το βιβλίο του Γιώργου Σπυράκη, «Ε.ΣΥ», μπορείτε να παραγγείλετε από εδώ
APODYOPTES 