Το θέμα είναι πως το σήμα διέθετε πολλά από τα αναμενόμενα χαρακτηριστικά ενός συνειδητού πρώτου χαιρετισμού. γράφει η Δρ. Ελένη Πετράκου

Μέσα Αυγούστου 1977, ένα τέταρτο πριν τα μεσάνυχτα μιας ζεστής βραδιάς.

Ήταν στο Οχάιο. Το ραδιοτηλεσκόπιο «Μεγάλο Αυτί» άκουσε το περίφημο “σήμα ουάου” – όπως ονομάστηκε από τη βιαστική σημείωση του αστρονόμου Jerry Ehman στην άκρη της εκτύπωσης: ένα θραύσμα δυνατής ακτινοβολίας που ξεχώρισε από το φόντο των υπόλοιπων ραδιοκυμάτων.

Η σάρωση του ουρανού για ραδιοκύματα που δε θα μπορούσαν να προέρχονται από φυσικές διαδικασίες είναι το στάνταρ στην αναζήτηση σημάτων εξωγήινης νοημοσύνης.

Το “6EQUJ5” αποτελεί μια πρόχειρη κωδικοποίηση του πόσο δυνατότερο ήταν το σήμα εκείνης της νύχτας από τον περιβάλλοντα θόρυβο. Με τα γράμματα να αντιστοιχούν στους αριθμούς μετά το 10, ουσιαστικά σημαίνει 6 – 14 – 26 – 30 – 19 – 5.

Το θέμα είναι πως το σήμα διέθετε πολλά από τα αναμενόμενα χαρακτηριστικά ενός συνειδητού πρώτου χαιρετισμού. Είχε πολύ στενή μπάντα συχνοτήτων (ενώ οι εκπομπές από φυσικές πηγές συνήθως απλώνονται σημαντικά σε εύρος). Αυξήθηκε και ελαττώθηκε αρκετά ομαλά επί 72 ολόκληρα δευτερόλεπτα ακολουθώντας την κίνηση του τηλεσκόπιου (που σημαίνει ότι η έντασή του ήταν σταθερή). Για καλό και για κακό υπολογίστηκε πως ερχόταν από πιο μακριά από ό,τι η σελήνη. Αλλά το πιο σημαντικό; Βρισκόταν καρφί πάνω στη συχνότητα της γραμμής υδρογόνου. Ακόμα και τώρα ένα ρίγος περνάει τη ραχοκοκαλιά της υπογράφουσας καθώς γράφει αυτές τις γραμμές.

Η “συχνότητα της γραμμής υδρογόνου”. Θα ακουστεί απλοϊκό αλλά είναι όντως η συχνότητα του φωτός που εκπέμπουν συνήθως τα άτομα υδρογόνου. Κάθε χημικό στοιχείο έχει τις δικές του χαρακτηριστικές συχνότητες εκπομπής, και αυτή του υδρογόνου θεωρείται η ιδανική υποψήφια για την πρώτη “χειραψία” καθώς πρόκειται για το ελαφρύτερο και πιο άφθονο στοιχείο· απλά δεν μπορείς να το αγνοήσεις. Ο Carl Sagan είχε πει ότι αν είσαι σε μια πόλη με σκοπό να συναντήσεις κάποιον που δεν τον ξέρεις και δεν ξέρεις πού έχετε ραντεβού, το πρώτο που θα κάνεις είναι να πας στο πιο διάσημο αξιοθέατο της πόλης· στην αστρονομία αυτό το αξιοθέατο είναι η γραμμή υδρογόνου. Είναι τόσο σημαντική που μέχρι και οι γήινες κυβερνήσεις έχουν απαγορεύσει τις εκπομπές στην εν λόγω συχνότητα.

Και το σήμα βρισκόταν σε αυτήν, καρφί.

Τόσο αμέσως μετά, όσο και στα χρόνια που μεσολάβησαν, η ίδια περιοχή έχει σαρωθεί δεκάδες φορές και το σήμα ποτέ δεν ξανακούστηκε.

Αλλά, αν αυτό σημαίνει κάτι, η μορφή του δεν μπορεί ακόμα να εξηγηθεί από καμία γνωστή μέχρι σήμερα φυσική διαδικασία.

Η Ελένη Πετράκου βγήκε φυσικός από το Πανεπιστήμιο Πατρών και φυσικός στοιχειωδών σωματιδίων από το Ερευνητικό Κέντρο Δημόκριτος.

Είχε την ενδιαφέρουσα τύχη να δουλέψει σε πειράματα που ψάχνουν, και ενίοτε βρίσκουν, καινούργια σωματίδια σε διάφορες γωνιές αυτού του όμορφου στρογγυλού πλανήτη.

Ταυτόχρονα πιστεύει ότι τα πράγματα που αξίζουν να μας τραβάνε την προσοχή είναι αναρίθμητα, γεγονός που δεν ωφέλησε αναγκαστικά κανένα από τα συμβαλλόμενα μέρη.

Η λογοτεχνική περιγραφή που έχει βρει πως την εκφράζει περισσότερο έρχεται από το μυθιστόρημα Accelerando. «Ποια είμαι και τι σημαίνω; Ένας σωρός δέντρων απόφασης, φράκταλ συμπίεσης, πολλών συνάψεων, λαδωμένων με φιλικές ενδορφίνες»

Μπορείτε να επισκέπτεστε τον ενδιαφέροντα προσωπικό της ιστότοπο στο www.chapette.net