Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2017, 7.30 το πρωί.
Η επιτάχυνση του αεροσκάφους, η κατάλληλη θέση των πτερυγίων του και ο πανταχού παρών αλλά αόρατος ατμοσφαιρικός αέρας σε μεταφέρουν μέσα σε 60΄ της ώρας στην Κωνσταντινούπολη. Σε χρόνο απίστευτα μικρό, μηδέν, για τα συμπαντικά δεδομένα, στο ξενοδοχείο όπου πρόκειται να πραγματοποιηθεί η τελετή της κοπής της πίτας για το 2017, οργανωμένη από την αποδεκατισμένη Ομογένεια της Πόλης.

Είναι από τις εκδηλώσεις που δεν πολυσυνηθίζω, αλλά εδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά… Έπρεπε να μεγαλώσω αρκετά, φαίνεται, για να δω γεγονότα και καταστάσεις με διαφορετική ματιά και διαφορετικό αίσθημα. Για τα παιδιά της Ομογένειας ο Πατριάρχης ΔΕΝ είναι ένας απλός και τυπικός Ιεράρχης. Έχει την Ιστορική φόρτιση και καθήκον να αποτελεί τον Ποιμενάρχη τους! Δεν γνωρίζω πόσοι το κατάφεραν, το σίγουρο είναι ότι ο τωρινός Πατριάρχης έχει κατακτήσει την εμπιστοσύνη και την αγάπη όλων των Ελλήνων της Πόλης και όχι μόνο. Από κοντά, διά της φυσικής παρουσίας και μόνο είναι δυνατόν να αντιληφθεί κάποιος το πώς μεταβάλλονται πρόσωπα, καταστάσεις και σχέσεις! Είναι η παρατήρηση και το πείραμα, παλαιά Γαλιλαιϊκή προτροπή, που πείθουν ότι αυτή η σχέση της Ομογένειας με τον Πατριάρχη δεν είναι απλά μία ανάγκη αλλά μία κοινωνική κατάκτηση.

Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2017, ώρα 10.00 το πρωί.
17 νήπια του Δημιουργικού Εργαστηρίου Αγίας Τριάδας, ψηλά στη Λεωφόρο του Πέραν κοντά στο Ταξίμ, περιμένουν. Η αγωνία στο κατακόρυφο… Τι να πω σε μωρά του νηπιαγωγείου; Πότε ασχολήθηκα (εκπαιδευτικά) με τέτοιες ηλικίες; Τα παιδιά μου έχουν μεγαλώσει πια και ούτε που θυμάμαι πώς πρέπει να φερθώ. Δεν μπορώ να ανασύρω ούτε “παιδαγωγικές προσεγγίσεις” ούτε “σχέδια μαθήματος” ούτε τίποτα για τον απλό λόγο ότι το οπλοστάσιό μου είναι παντελώς άδειο! Ευτυχώς υπάρχει ο παππούς Αίσωπος με τους μύθους του, ένας από αυτούς “ο Βοριάς και ο Ήλιος” θα με βγάλουν από τη δύσκολη θέση.

Τα παιδάκια και οι δασκάλες τα χάνουν μόλις με βλέπουν, δεν το περίμεναν… Έχουν την ψευδαίσθηση ότι πήγα εκεί για να προσφέρω, αλλά φεύγοντας ένιωσα τόσο χορτασμένος από αυτά που πήρα… Βλέπετε, η λέξη “συγκίνηση” είναι φτωχή να περιγράψει τον θαυμασμό για τη καθημερινή δουλειά αυτών των δασκάλων, που ξεπερνάει τα όρια της αυτοθυσίας αναδεικνύοντας τις σε φύλακες – αγγέλους της γλώσσας του Ομήρου και του Ελύτη!

Η συνάντηση με τον Υπουργό, ξανά, στο Ζωγράφειο έδωσε μια νότα επιπλέον συγκίνησης, βλέποντας όχι τον σημερινό Επίσημο της Ελληνικής Πολιτείας, αλλά τον μικρό μαθητή του Ζωγράφειου του 1962 να αναγνωρίζει το αντίγραφο του Απολυτηρίου Γυμνασίου και να υγραίνεται το μάγουλό του και τα χαρακτηριστικό μουστάκι του.

Η αίθουσα τελετών “Δημήτριος Φραγκόπουλος” είναι γεμάτη. Μαθήτριες και μαθητές από το Ζωγράφειο, το Ζάππειο και τη Μεγάλης του Γένους Σχολή με τους καθηγητές τους περιμένουν… Για φαντάσου: Τρία σχολεία με Ιστορία 700 και πλέον ετών! Μαζί τους ο Συντονιστής Εκπαίδευσης Σταύρος Γιωλτζόγλου, ο εκδότης της “Απογευματινής” Μιχάλης Βασιλειάδης και πολλοί άλλοι. Ακούν για το CERN, τι κάνουν εκεί οι φυσικοί, τι σημαίνει “μποζόνιο του Higgs”, τι είναι ο LHC και πολλά άλλα.

Και ο ομιλητής ολοκληρώνει τη διάλεξη έχοντας μάθει ότι εκεί, στην αίθουσα τελετών του Ζωγράφειου, ύστερα από 36 χρόνια αποφοίτησης από το Πανεπιστήμιο, υπάρχουν ακόμη περιθώρια να μάθει: Να μάθει ότι η αγάπη που εισπράττεις, η συγκίνηση από αυτά να γεμάτα χαρά κι ευγνωμοσύνη μάτια των παιδιών και των συναδέλφων, ποτέ μα ποτέ δεν θα αποτελέσουν πειραματικό ζητούμενο για τους επιστήμονες. Θα παραμείνουν για πολλά πολλά χρόνια άγνωστης προέλευσης, διεργασίας και έκφρασης, κρύβοντας έτσι τη μαγεία των στιγμών που τις ζούμε!
Ίσως αυτό να είναι ο καλύτερος καταλύτης στη δημιουργία αναμνήσεων ζωής!

Ένα ευχαριστώ στον Γιάννη Δεμιρτζόγλου είναι πολύ λίγο, αλλά δεν έχω κάτι περισσότερο…

Ο Ευστράτιος Χρ. Γεωργουδής είναι απόφοιτος της Ιωνιδείου Προτύπου Σχολής Πειραιώς, πτυχιούχος Φυσικός και Διδάκτωρ της Σχολής Θετικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Πατρών.

Διδάσκει σε μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου, ασχολείται με τα κοινά μέσω της ΟΙΕΛΕ και δραστηριοποιείται σε θέματα εκλαΐκευσης της Επιστήμης.

Τελευταία κατάλαβε ότι ένας έρωτας νέος τον «κατέκτησε», ονομάζεται Κωνσταντινούπολη, και σε τακτά χρονικά διαστήματα παρουσιάζει προχωρημένα θέματα Φυσικής στους εκεί μαθητές της Ομογένειας