Τό Σήμα
Εξερευνώντας γειτονικά άστρα, είχαμε πλησιάσει αρκετά στο Ηλιακό σύστημα 928 του μικρού ανοιχτού σμήνους Ποσειδίη, στην εξώτερη περιφέρεια του Κέλιν, του Σμήνους μας, όταν οι ανιχνευτές μας έπιασαν σταθερή αδύναμη εκπομπή ηλεκτρομαγνητικών σημάτων από τον τέταρτο πλανήτη του. Τα σήματα είχαν σχεδόν απόλυτη ομοιότητα με τα κύματα των εγκεφαλικών εκπομπών.
Ο 928-Ποσειδίη είναι ένας πολύ μικρός ήλιος, περίπου το 30% του ήλιου σας, πορτοκαλοκίτρινος σε απόχρωση, με επιφανειακή θερμοκρασία 3200 βαθμούς της δικής σας κλίμακας Kelvin και περιφέρεται γύρω του ένα πλανητικό σύστημα με έναν καυτό γιγάντιο πλανήτη, διπλάσιο από τον Δία σας, συνοδό του πορτοκαλί ήλιου σε κοντινή τροχιά, κι άλλους οκτώ με φθίνον μέγεθος μέχρι τον μακρινότερο που είναι καλυμμένος με παχύ στρώμα πάγου, μικρός όσο ο δικός σας Ερμής.
Στρέψαμε τους ανιχνευτές μας προς το πλανητικό σύστημα κι αρχίσαμε να καταγράφουμε σήματα. Είχαν την μεταβλητότητα και το τεράστιο πλήθος συνιστωσών υψηλής συχνότητας, χαρακτηριστικά νοήμονος όντος καθώς και την ένταση και την έλλειψη διασποράς σαν να ήταν εκπομπή ενός μόνο εγκεφάλου.
Απίστευτο, ένας τέτοιος εγκέφαλος, που θα ήταν ανιχνεύσιμος 1,2 έτη φωτός μακριά, θα πρέπει να κατανάλωνε πολλά μεγαβάτ -κατά το γήινο σύστημα μονάδων- για να λειτουργήσει και να σκεφτεί!
Πανικός επεκράτησε στο εξερευνητικό σκάφος. Κλήθηκε έκτακτη συνέλευση των επιστημονικών ομάδων και αποφασίστηκε να ολοκληρώσουμε τάχιστα την έρευνα μετάλλων στο αστρικό σύστημα 933-Ποσειδίη όπου βρισκόμασταν και να αναχωρήσουμε άμεσα για τον 928.
Ζητήσαμε από τις ανιχνευτικές μονάδες να μαζέψουν τις συσκευές που τοποθέτησαν στους πλανήτες σε τροχιά και να επιστρέψουν στο μητρικό σκάφος το συντομότερο.
Χρειάστηκαν περίπου τρεις κοινές ημέρες για να συγκεντρωθούν όλα τα μηχανήματα που είχαμε απλώσει στο σύστημα 933 και να ασφαλίσουμε το σκάφος. Ήδη οι υπολογιστές, μάς είχαν δώσει σχέδιο μεταβάσεων με αναπροσδιορισμό παραμέτρων θέσης σε κάθε άλμα.
Δεν διακινδυνεύαμε μεγάλα βήματα γιατί η περιοχή ήταν αχαρτογράφητη και κανείς δεν θα ήθελε να υλοποιηθούμε ξαφνικά στο πυρακτωμένο εσωτερικό ενός πλανήτη ή ενός ήλιου. Σε κάθε βήμα, όμως, και μέχρι να επαληθευθεί το επόμενο, θα ανιχνεύαμε ξανά τον χώρο για σήματα ώστε να βεβαιωθούμε ότι πρόκειται για όντα πάνω στον συγκεκριμένο πλανήτη.
Περιττό να πώ ότι όσο πλησιάζαμε, τόσο πιό έντονα γίνονταν τα εγκεφαλικά κύματα και τόσο περισσότερο έμοιαζε να ήταν ένα και μοναδικό νοήμον όν που τα εξέπεμπε. Και πρέπει να ήταν πραγματικά τεράστιο. Η αδημονία μας να φτάσουμε μας είχε κάνει όλους να υπερλειτουργούμε νευρικά.
Η Μαρίγια, η επικεφαλής της ομάδας των βιολόγων, κάθε τρείς και λίγο, μας παρουσίαζε και μια διαφορετική ιδέα για το τί μορφή και τι μέγεθος θα έπρεπε να έχει το ον. Και πόση τροφή θα έπρεπε να καταναλώνει για να σκέφτεται και μόνο.
Οι ηλεκτρονικοί -αντίθετα- μιλούσαν για το ενδεχόμενο τεχνητής νοημοσύνης, τοποθετημένης εκεί από κάποιον άγνωστο και ίσως ήδη κατεστραμμένο πολιτισμό, αλλά σκόνταφταν στο γεγονός ότι τα σήματα είχαν ξεκάθαρη βιολογική υπογραφή.
Στο τετραήμερο που μας πήρε για να προσεγγίσουμε τον τέταρτο πλανήτη, οι υποθέσεις μας ήδη μετρούσαν πάνω από δεκαπέντε με επικρατέστερες αυτή του γιγάντιου όντος, αυτή του συντονισμού εγκεφάλων μεγάλου μέρους των ειδών του πλανήτη σε έναν ενιαίο νού ανοιχτής δομής και αυτή της βιολογικής μεν, τεχνητής δε, νοημοσύνης.
Στο μεταξύ, πριν το προτελευταίο άλμα, οι ανιχνευτές, μας ενημέρωσαν ότι εκτός από το ένα και ισχυρό σήμα, υπήρχαν κι εκατομμύρια ασθενικά, κάτι που δήλωνε ότι ο πλανήτης ήταν βιολογικά ενεργός, γεμάτος ζωή.
Επιτέλους μπήκαμε σε τροχιά γύρω από τον 928-4. Κι αυτό που αντικρίσαμε μας έκανε να αναρωτιόμαστε για ώρα πολλή, μήπως ήρθαμε σε λάθος πλανήτη. Όμως οι ανιχνευτές επέμεναν. Έσφυζε από ζωή και διαφεντεύονταν από μία, τεράστια νοημοσύνη.
Υδάτινος Κόσμος
Έσφυζε από ζωή και διαφεντεύονταν από μία τεράστια νοημοσύνη. Αλλά εμείς δεν βρήκαμε πουθενά, ούτε ένα τετραγωνικό μέτρο ξηρά. Ένας απέραντος, σχεδόν ακύμαντος, ωκεανός και ατμόσφαιρα καθαρή με άζωτο, λίγο διοξείδιο του άνθρακα και πλούσια σε οξυγόνο και υδρατμούς.
Με διάμετρο σχεδόν διπλάσια του μητρικού μου πλανήτη και βαρύτητα 40% μεγαλύτερη, δεν ήταν και ό,τι πιό ευχάριστο να κατέβουμε πάνω του. Διαθέταμε ρομποτικούς εξωσκελετούς, βέβαια, αλλά ακόμα κι έτσι η βαρύτητα θα μας δυσκόλευε πολύ.
Κάποιοι από το πλήρωμα απογοητεύθηκαν και ήθελαν να φύγουμε, κάποιοι άλλοι περνούσαν από αλλεπάλληλους ελέγχους τους ανιχνευτές για λάθη προγραμματισμού και οι επικεφαλής των επιστημονικών ομάδων κάναμε έκτακτη συνεδρίαση για να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε στην συνέχεια.
Προσπαθώντας να εντοπίσουμε την πηγή των εγκεφαλικών σημάτων διαπιστώσαμε ότι έρχονταν από όλα τα σημεία του πλανήτη.
Δεύτερη μέρα σε τροχιά και όλοι ήμασταν δύσθυμοι. Από την μία τα ανιχνευτικά συστήματα αδυνατούσαν να αναλύσουν την δομή, την λειτουργία και τον τρόπο σκέψης αυτής της νοημοσύνης. Σε ορισμένες περιοχές του φάσματος των ραδιοκυμάτων ήταν τόσο πολλές οι συνιστώσες που έμοιαζε συνεχές φάσμα θορύβου ενώ η απόπειρα να συγκριθεί με τα ανθρώπινα φάσματα στέφθηκε με απόλυτη αποτυχία. Η νοημοσύνη αυτή ξεπερνούσε κατά εκατομμύρια φορές ό,τι είχαμε γνωρίσει ως τώρα.
Από την άλλη, δεν φαινόταν πουθενά ξηρά ενώ εκεί που εντοπίζαμε εντονότερη εκπομπή, το μόνο που βλέπαμε ήταν μια «νησίδα» από επιπλέοντα φύκια. Αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε την έρευνα από εκεί.
Συζητούσαμε ότι θα έπρεπε να στείλουμε βαθυσκάφη στον ωκεανό και δεν είχαμε παρά μόνο δύο και χωρίς μεγάλη αυτονομία. Διαθέταμε μόλις 4 ιονόπτερα για πτήση εντός ατμοσφαίρας κι έπρεπε να επινοήσουμε και να τα εφοδιάσουμε με ελαφρούς πλωτήρες ώστε να μπορούν να προσθαλασσωθούν με ασφάλεια.
Την τέταρτη μέρα, σε πλάγια τροχιά, απελευθερώσαμε ένα ιονόπτερο με το ένα από τα δύο βαθυσκάφη και 5 άτομα προσωπικό, το οποίο μετά από μιάμιση ελικοειδή περιστροφή στην ιονόσφαιρα, γύρω από τον πλανήτη, είχε επιβραδύνει αρκετά ώστε να μπεί σε τροχιά τελικής καθόδου στο συγκεκριμένο σημείο.
Με τους ιοντικούς κινητήρες σε πλήρη λειτουργία έφθασε σε είσοδο στην ατμόσφαιρα με ταχύτητα στο όριο ασφαλούς καθόδου και μετά από δύο βοηθητικά αλεξίπτωτα που το φρέναραν επιτυχώς, κατέβηκε ομαλά στο νερό, πατώντας πάνω στους φουσκωμένους πλωτήρες του, κοντά στην επιπλέουσα φυκιάδα..
Πανηγυρίσαμε την επιτυχή κάθοδο και επικοινωνήσαμε με το πλήρωμα που, παρά τους εξωσκελετούς, δυσκολευόταν να σταθεί στα πόδια του, λόγω της έντονης βαρύτητας. Μετά τις σχετικές μετρήσεις και ανιχνεύσεις, διαπιστώθηκε ότι η ατμόσφαιρα ήταν αναπνεύσιμη και με απειροελάχιστο βιολογικό φορτίο.
Παρ’ όλες τις αντιρρήσεις μας, άνοιξαν τους αεραγωγούς και μετά από λίγο τους ακούσαμε να συνομιλούν μεταξύ τους χαρούμενοι και με διάθεση χιούμορ. Εντάξει, η ατμόσφαιρα είχε περισσότερο οξυγόνο και υψηλότερη πίεση από ό,τι είχαμε συνηθίσει να αναπνέουμε, αλλά τόση επίδραση;
Κοιταχτήκαμε παραξενεμένοι και προσπαθήσαμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους. Η Μαρίγια η βιολόγος, άνοιξε το ιατρικό κανάλι και παρακολουθούσε τους βιολογικούς ρυθμούς και τις παραμέτρους των 5 μελών του πληρώματος.
Ξαφνικά, δευτερόλεπτα μετά, πανικόβλητη, έδωσε εντολή στον έναν από του πιλότους μας να αναλάβει τον αποκλειστικό έλεγχο του ιονόπτερου, να κλείσει τους αεραγωγούς, να βάλει στο μέγιστο τον καθαρισμό του αέρα και να το ανεβάσει πάραυτα προς το μητρικό σκάφος.
Ακούσαμε τους ήχους του συναγερμού κινδύνου από τα μικρόφωνα του ιονόπτερου, είδαμε στις οθόνες μας τον πιλότο να κλείνει τα ανοίγματα του οχήματος και εσπευσμένα, με πλήρη ισχύ κινητήρων, το ιονόπτερο, άρχισε να σκαρφαλώνει με δυσκολία, σε τροχιά συνάντησης μαζί μας.
3 ώρες αργότερα, προσδενόταν στην μπουκαπόρτα αποβίβασης και ήμασταν κάμποσοι, συγκεντρωμένοι στην αίθουσα υποδοχής, να παρακολουθούμε ανήσυχοι τους γιατρούς του σκάφους, με προστατευτικές στολές, να οδηγούν μέσα από διάφανο στειρωμένο διάδρομο ασφαλείας, τα 5 μέλη του πληρώματος, σε κατάσταση ευτυχισμένης μέθης, προς το ιατρείο του σκάφους.
Η πρώτη επαφή
2,5 ώρες αργότερα συγκεντρωθήκαμε όλοι στην κεντρική αίθουσα εργασιών, προκειμένου να ενημερωθούμε, να συζητήσουμε και να πάρουμε αποφάσεις.
Τελευταίοι προσήλθαν το ιατρικό προσωπικό και οι 5 του πληρώματος του ιονόπτερου, με εμφανώς παγωμένες εκφράσεις στα πρόσωπά τους.
Έριξα μια κλεφτή ματιά στην Μαρίγια και την είδα να τους παρακολουθεί ανήσυχη ενώ παράλληλα άνοιγε τα καπάκια των νευρωνικών επαφών στα μπράτσα της πολυθρόνας της. Έκανα κι εγώ το ίδιο και με έντονη ανησυχία έβαλα τα χέρια μου μέσα στα καλούπια με τις επαφές.
Αισθάνθηκα την αδημονία και την ανησυχία όσων μελών είχαν συνδεθεί και ξεχώρισα τον έντονο φόβο της Μαρίγιας ότι κάτι δεν της πήγαινε καλά και περίμενε με ένταση να συνδεθούν και τα μέλη του πληρώματος του ιονόπτερου ώστε να ανιχνεύσει τι πραγματικά συνέβη στους εγκεφάλους τους.
Εξέπεμπε μια έντονη ταραχή που διέτρεχε όλο το δίκτυο και επηρέαζε έναν-έναν όλους όσους συνδέονταν. Όλοι ήμασταν βέβαιοι, βαθιά μέσα μας, ότι γινόμαστε μάρτυρες μιας από τις πλέον συνταρακτικές στιγμές της ανθρωπότητας, που ίσως να σήμαινε ακόμα και την καταστροφή μας, αν κάτι πήγαινε πολύ στραβά. Και υπήρχε πάντοτε, εκεί έξω, μια ασύλληπτου μεγέθους νόηση, που όμως αδυνατούσαμε να εντοπίσουμε.
Καθίσαμε όλοι στις θέσεις μας. Μόλις συνδέθηκε και ο τελευταίος, ο επικεφαλής του ιατρείου του σκάφους, προσπάθησε να αναλάβει πρώτος την νοητική ενημέρωση ώστε να μας πεί τι διεπίστωσε όταν, ξαφνικά, τα φώτα της αίθουσας χαμήλωσαν και στο κέντρο της κυκλικής διάταξης των θέσεων, πάνω στο ανυψωμένο βάθρο, ένα φωτεινό ολόγραμμα, ελλειψοειδούς, διάφανου κίτρινου αντικειμένου άρχισε να σχηματίζεται.
Γύρισα το κεφάλι στην οροφή της αίθουσας και με έκπληξη διεπίστωσα ότι οι ολογραφικοί προβολείς ήταν σβηστοί! Τότε, πώς προβάλλονταν οι εικόνες; Παρατήρησα ότι η ανησυχία μου διέτρεξε το δίκτυο, αφού ένας-ένας όλοι οι παρακαθήμενοι γύριζαν και κοιτούσαν έκπληκτοι μιά τους σβηστούς προβολείς και μια τα ολογράμματα που σχηματίζονταν από το πουθενά.
Μια σκέψη διέτρεξε τον νού μου κι αυτή είχε καταπραϋντική επίδραση. Όλα προβάλλονταν από την νευρωνική διεπαφή μέσω δικτύου, απ’ ευθείας στο οπτικό κέντρο του εγκεφάλου μου. Είδα και τους υπόλοιπους να μοιράζονται αυτή τη σκέψη. Συγκεντρωθήκαμε στις εικόνες.
Όλος ο φόβος και η ανησυχία μέσα μας καταλάγιασαν απότομα και μείναμε να παρατηρούμε αποσβολωμένοι ένα δεύτερο παρόμοιο αντικείμενο, σε απόχρωση πράσινη, να σχηματίζεται παραδίπλα. Αισθάνθηκα, μέσω της νευρωνικής διεπαφής, όλα τα μέλη του σκάφους να παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα το πρωτοφανές γεγονός και συνειδητοποίησα ότι κανείς από εμάς δεν δημιουργούσε την ψευδαίσθηση ολογραφικής αναπαράστασης που βλέπαμε μπροστά μας.
Αν όχι εμείς, τότε ποιός; Και πώς, μέσω της απομονωμένης διεπαφής;
Δέος
Σταδιακά, είδαμε τον σχηματισμό κάποιας ανθρακικής αλυσίδας -«αμινοξύ», ήταν η σκέψη που μοιράστηκε μαζί μας η Μαρίγια- μέσα στο κίτρινο αντικείμενο, -«βακτήριο», ήρθε απότομα η ονομασία του.
Μετά είδαμε μια ανοιχτή αλυσίδα με εναλλασσόμενα παρακλάδια, -«RNA» αισθάνθηκα να ονομάζεται-, ύστερα προσκόλληση διαφόρων μικρών μορίων στο RNA, -«σχηματισμός πρωτεΐνης» συμπληρώνει ξανά η Μαρίγια- και, αίφνης, βλέπουμε να φωτίζεται κόκκινη μια άκρη του παραχθέντος μορίου.
Παράλληλα, μια παρόμοια διαδικασία εκτυλίσσονταν στο εσωτερικό του πράσινου βακτηρίου μόνο που το άκρο της δικής του πρωτεΐνης φωτίστηκε μπλε. Και τότε είδαμε ένα νημάτιο από το πράσινο βακτήριο να επιμηκύνεται και να προσκολλάται στο κίτρινο. Το γαλάζιο φώς έφυγε από το άκρο της πρωτεΐνης του πράσινου βακτηρίου και, αφού διέτρεξε το νημάτιο, πήγε και ενώθηκε με το κόκκινο φώς της πρωτεΐνης του κίτρινου και έσβησαν.
«Το πράσινο βακτήριο κατά την παραγωγή πρωτεΐνης, είχε περίσσεια ηλεκτρονίου και το κίτρινο χρειαζόταν το ηλεκτρόνιο για να σχηματίσει την δική του» ήταν η ερμηνευτική σκέψη της Μαρίγια. -«Συνεργατική επιβίωση», συμπλήρωσε- καθώς η εικόνα έκανε zoom-out όπου είδαμε, αποσβολωμένοι, ένα πλήθος από βακτήρια, πράσινα και κίτρινα, να απλώνουν νημάτια αναμεταξύ τους, να πολλαπλασιάζονται και να πυκνώνουν και νέα χιλιάδες νημάτια να σχηματίζονται, άλλα που άναβαν μπλέ και άλλα που άναβαν κόκκινα κι έσβηναν εξουδετερώνοντας το ένα το άλλο, με όλο και μεγαλύτερο πλήθος και με όλο και περισσότερα νημάτια να λάμπουν σποραδικά.
Μπροστά μας είχε απλωθεί μια μάζα ανοιχτοπράσινη που άστραφτε μπλέ και κόκκινη.
Καθώς συνέχιζε να απομακρύνεται η οπτική μας, είδαμε ότι βρισκόμασταν σε ένα τμήμα του ωκεάνιου βυθού και η μάζα αυτή επεκτεινόταν, κάλυπτε το ανάγλυφο των βράχων του ωκεανού, μεριές-μεριές, κι όπως συνέχιζε να απομακρύνεται η εικόνα και η μάζα βακτηρίων να καλύπτει εκατοντάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα, ήρθε η σκέψη της Μαρίγια να μας πεί ότι αυτό που βλέπουμε ήταν ο σχηματισμός μιας γιγάντιας αποικίας συνεργαζόμενων βακτηρίων και οι μεταξύ τους συνδέσεις πλέον, ως μεγάλη εικόνα, σχημάτιζαν ένα πυκνότατο δίκτυο που θύμιζε συνάψεις εγκεφάλου.
Και όλοι ξαφνικά καταλάβαμε ότι το Ον μας έδειχνε πώς σχηματίστηκε και πώς κάλυψε όλον τον πλανήτη. Πια δεν έμεινε καμιά αμφιβολία. Μπροστά μας είχαμε έναν εγκέφαλο, ανοιχτής δομής, που κάλυπτε όλο τον βυθό του πλανήτη και διέθετε ασύλληπτη μνήμη, άπειρες συνάψεις και ικανότητα να διδάσκεται και να μαθαίνει, όσο μια ολάκερη ανθρωπότητα.
Με την σκέψη αυτή, δέος, σεβασμός και ένα είδος ευτυχίας απλώθηκε στους εγκεφάλους μας. Πώς όμως μπόρεσε το Ον να διαπεράσει την μεταλλική θωράκιση του σκάφους και να αλληλεπιδράσει μέσω ηλεκτρομαγνητικών εγκεφαλικών κυμάτων με τους δικούς μας εγκεφάλους; Και πώς μπορεί να διαπερνά την θωράκιση τόσου βάθους αλμυρού νερού του ωκεανού;
Είδα όλους τους συντρόφους μου να κινούν τα κεφάλια καθώς συμμερίζονταν την απορία μου. Και η απάντηση δεν άργησε να έρθει.
Και ήταν τουλάχιστον ανατριχιαστική…
Προϊστορική καθοριστική απόφαση
Ανατριχιάσαμε όλοι στην σκέψη ότι αυτό συνέβη στο σώμα των συντρόφων μας που κατέβηκαν στον ωκεανό. Έτσι λοιπόν εισχώρησε στο σκάφος, από το νευρωνικό δίκτυο και τις εξωτερικές κεραίες και μέσω αυτών ελέγχει τους πέντε συντρόφους μας και μας στέλνει τις εικόνες που βλέπουμε!
Η εικόνα άλλαξε και είδαμε όλοι μια δίποδη φυλή, με χαρακτηριστικά μεταξύ ανθρώπου και όρθιου σαυροειδούς, με μεγάλα κρανία, ραμφόσχημες βραχείες σιαγόνες, κοντή ουρά αντιστήριξης, φολιδωτό δέρμα και μικρά χέρια που κατέληγαν σε παλάμη με τρία δάχτυλα και αντίχειρα, οπλισμένα όλα με μικρά, σκληρά, αιχμηρά νύχια. «Ευφυής φυλή με μεγάλους ερπετικούς εγκεφάλους», ήταν η σκέψη που δεχθήκαμε, από το πουθενά αυτή τη φορά.
Καθώς η εικόνα γύριζε καταλάβαμε ότι αυτό που βλέπαμε ήταν οι πρώτες εικόνες που είχε και το Ον από αυτή τη φυλή και ήταν στο εσωτερικό ενός θαλαμίσκου μικρού διαστημοπλοίου. Επρόκειτο για το όχημα ατμοσφαιρικής πτήσης με το οποίο είχαν κατέβει στον ωκεανό. Είδαμε να έχουν ανοίξει τις μπουκαπόρτες και να βγαίνουν στον καθαρό αέρα. «Πριν από 70 εκατομμύρια κύκλους γύρω από τον ήλιο», ήρθε και πάλι η σκέψη.
Ξαφνικά μια οργισμένη συμπεριφορά εναντίον του πλανήτη και του Όντος, ξέσπασε αναμεταξύ των μελών του πληρώματος του θαλαμίσκου καθόδου και στην συνέχεια ακολούθησε εσπευσμένη άνοδος προς ένα τεράστιο μητρικό σκάφος που βρίσκονταν σε τροχιά γύρω από τον Πλανήτη.
Μπροστά μας, φάνηκε ένα διαστημόπλοιο με παράξενο σχήμα, σίγουρα όχι από τον Κέρουα, το βλέπαμε μέσα από το κόκπιτ του θαλαμίσκου να μεγαλώνει γοργά, γιγάντιο, και, όπως μπήκαμε στο εσωτερικό του, πλησιάσαμε και «κλειδώσαμε» σε μια θύρα σύνδεσης, ενώ γύρω μας πολλοί άλλοι τέτοιοι θαλαμίσκοι ήταν διατεταγμένοι σε παράλληλες σειρές. Σκεφτήκαμε ότι ήταν πολεμικό σκάφος και οι θαλαμίσκοι ήταν σμήνος μαχητικών.
Είδαμε στην συνέχεια μια εικόνα σύσκεψης και προετοιμασία πυρηνικών κεφαλών και βλημάτων. Και, ξαφνικά, ξέσπασε διαμάχη μεταξύ τους με φονική επιθετικότητα. Γενικεύθηκε η διαμάχη και όλοι μάχονταν εναντίον όλων. Στο τέλος απέμειναν λίγα μέλη του πληρώματος ζωντανά, τα περισσότερα πληγωμένα, που με σπασμωδικές κινήσεις προγραμμάτισαν το σκάφος να φύγει άρον-άρον από το σύστημα.
Η τελευταία εικόνα που είδαμε ήταν ένας πλανήτης να αστράφτει από εκρήξεις πυρηνικών και οι σαυροειδείς κάτοικοί του να αλληλοεξοντώνονται με φονική μανία.
Ρίγη μας διέτρεξαν καθώς θυμηθήκαμε τους τοξικούς πλανήτες με τα μεγαλιθικά μνημεία που είχαμε ανακαλύψει πριν κάποια χρόνια! Και ταίριαζε και η παλαιότητα. Εν τέλει, η καταστροφή της ερπετικής φυλής άνοιξε τον δρόμο για την εμφάνιση της δικής μας μέσα στο τοπικό σμήνος.
Μείναμε να κοιτάζουμε μουδιασμένοι το άδειο κεντρικό τραπέζι. Αν τα μέλη του πληρώματος του δικού μας ιονόπτερου που κατέβηκε στον πλανήτη είχαν επιθετικές τάσεις -κάτι που ανήκει πια στο παρελθόν του Κέρουα- ίσως είχαμε την ίδια τύχη. «Ακριβώς», ήρθε η επιβεβαίωση από τον ψυχολόγο του σκάφους.
Ανασάναμε όλοι ανακουφισμένοι και νιώσαμε όμορφα που δεν είχε περάσει καν από το μυαλό μας η ιδέα της καταστροφής του Όντος. Αισθανθήκαμε δέος για το Όν και για τον σκληρό -χωρίς συναισθηματισμούς- τρόπο που καθόρισε τις εξελίξεις των πλασμάτων ολόκληρου του Τοπικού Σμήνους -πάνω από 800.000 πλανητικά συστήματα.
Τα φώτα της αίθουσας δυνάμωσαν σταδιακά και αποσυνδεθήκαμε από τις νευρωνικές διεπαφές. Μείναμε ο καθένας με την σκέψη του και ορίσαμε δεύτερη συνεδρία μετά από έναν κύκλο 20 ωρών. Ο υπόλοιπος χρόνος κύλησε με δουλειές ρουτίνας και με συζητήσεις γύρω από το γεγονός ότι τα 5 μέλη του πληρώματος του ιονόπτερου είχαν συνεργατικά βακτήρια που ήλεγχαν το νευρικό τους δίκτυο και επίσης αναζητούσαμε τρόπο να επικοινωνήσουμε άμεσα, με ένα Ον που μετρούσε πάνω από 100 εκατομμύρια χρόνια ζωής και διέθετε μνήμες για όλα αυτά.
Θεωρούσαμε, βέβαια, εξαιρετική τιμή ότι αποφάσισε να αποκαλυφθεί σε μας και αισθανθήκαμε βαριά στους ώμους μας την ευθύνη του ρόλου των πρεσβευτών του Κέρουα.
Ώρες αποφάσεων
Καθίσαμε οι υπεύθυνοι των ομάδων και συνδεθήκαμε με το δίκτυο και, μαζί με εμάς, όσοι ήθελαν από τους παρευρισκόμενους. Κάθισαν, επίσης, και τα μέλη του ιονόπτερου που, πλέον, διαισθανόμασταν ότι εκπροσωπούσαν το Όν. Πρόσεξα ότι δεν συνδέθηκαν με το δίκτυο και το γεγονός αυτό ενέτεινε την ανασφάλειά μου.
Και τότε σηκώθηκε όρθια η ωκεανο-βιολόγος Διοσίνα, εκ μέρους των πέντε και είπε με καθαρή φωνή, δυνατά, για να ακουστεί στην αίθουσα:
– Εμείς οι πέντε, άθελά μας, βρεθήκαμε στο κέντρο των εξελίξεων. Πρέπει όμως να σας ξεκαθαρίσουμε ότι όταν ερωτηθήκαμε από το Όν αν θέλουμε τον ρόλο του διάμεσου, αποφασίσαμε πως ναι, θέλουμε. Στην συνέχεια, το Ον, καλωδίωσε με συνεργατικά βακτήρια τα νευρικά μας δίκτυα και μέσα σε τρείς περίπου ώρες συνδεθήκαμε σε ένα ενιαίο σύνολο, με πέντε κορμιά, πέντε επιμέρους συνειδήσεις και μια νέα, ολική συνείδηση ως αποτέλεσμα των συνεργαζομένων εγκεφάλων μας. Το ευτύχημα είναι ότι είμαστε από διαφορετικές ομάδες και δεν είχαμε μεγάλο κοινό τόπο δραστηριοτήτων, οπότε δεν είχαμε και κάποια βεβαρυμμένη κοινή ιστορία. Έτσι, μπορέσαμε να αποτελέσουμε έναν υπερεγκέφαλο με επιμέρους συνειδήσεις ανά σώμα.
Ολοκληρώνοντας αυτά τα λόγια, σηκώθηκαν δίπλα της και τα άλλα τέσσερα μέλη και προς έκπληξη όλων, έκαναν μια κίνηση σε χαιρετισμό των παρευρισκομένων, με απόλυτο συγχρονισμό και χωρίς να κοιτάζουν ο ένας τον άλλον, δείχνοντάς μας έτσι, ότι είναι μόνιμα συνδεδεμένοι. Και η Διοσίνα συνέχισε:
– Ομιλώ ως το όλον των πέντε και όχι ως Διοσίνα, αν και θα μπορούσαμε να ομιλούμε όλοι ταυτόχρονα, λέγοντας ακριβώς τα ίδια, συγχρονισμένα. Κρίναμε όμως, ότι θα ήταν μάλλον τρομακτικό να ακούτε πέντε στόματα με μιά φωνή. Αυτή την στιγμή, είμαστε εκτός νευρωνικών διεπαφών οπότε θα πρέπει να επικοινωνείτε μαζί μας με τον παλιό, κλασσικό, ακουστικό τρόπο και, επίσης, είμαστε απομονωμένοι από το Ον, το οποίο εξουσιοδοτηθήκαμε να εκπροσωπήσουμε.
– Από το σημείο αυτό και μετά, συνεχίζουμε, μεταφέροντάς σας ολοκληρωμένη την πρόταση του Όντος προς τον Κέρουα για μόνιμη και σταθερή συνεργασία. Γι αυτό, παρακαλώ μην μας διακόψετε, ενώ θα ήταν φρόνιμο να ξεκινήσετε την μετάδοση όλων των τηρηθέντων αρχείων, από την χθεσινή συνεδρίαση και από την τρέχουσα, προς το Κεντρικό Συμβούλιο του Κέρουα.
– Ξεκινούμε την ομιλία, παρουσιάζοντάς σας τα βασικά στοιχεία που περιγράφουν το Ον ως ανοιχτό βιολογικό σύστημα με ευφυΐα που διαφέρει ριζικά από όσα γνωρίζαμε ως τώρα.
«Πρώτον, το Ον διαθέτει απειρία χωρητικότητας μνήμης και μπορεί να καταχωρήσει τις μνήμες όλων όσων έχουν δημιουργηθεί και μελετηθεί από την Διαπλανητική Ομοσπονδία του Κέρουα καθώς και όλες τις αναμνήσεις καθενός Κερουάτη ξεχωριστά και μάλιστα σε πολλαπλά αντίγραφα.»
Ένα μουρμουρητό θαυμασμού απλώθηκε στην αίθουσα.
«Δεύτερον, έχει καταχωρημένη την ιστορία του ιδίου και των πλασμάτων του ωκεανού για τα τελευταία 150 εκατομμύρια κύκλους – χρόνια και όλες τις απόπειρες που έχει κάνει για να αποκτήσει πλάσματα που θα επεξέτειναν την γνώση του για τον κόσμο πέραν του ωκεανού.»
«Τρίτον, μετά την δυσάρεστη εμπειρία που είχε από την ερπετική φυλή, ήταν έτοιμο να μας καταστρέψει, αλλά, αφ’ ενός δεν εντόπισε επιθετική συμπεριφορά, αφ’ ετέρου ανίχνευσε μέσα μας το γεγονός ότι ήρθαμε άοπλοι και ότι το σκάφος είναι ερευνητικό, δηλαδή κέντρο παραγωγής γνώσης, οπότε δεν ενεργοποιήθηκε αυτόματα κανένα πρωτόκολλο καταστροφής μας.»
«Τέταρτον, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι κάθε επιθετική σκέψη ελέγχεται και, αναλόγως της έντασής της, ενδέχεται να ενεργοποιήσει ένα ανάλογο πρωτόκολλο που θα μας αφανίσει.»
«Γνωρίζουμε ότι ομιλούμε παράξενα, αλλά θα πρέπει να σας εξηγήσουμε ότι το Ον δεν βρέθηκε ποτέ αντιμέτωπο με αντίπαλο είδος στον Πλανήτη του, οπότε δεν χρειάστηκε ποτέ να αναπτύξει εργαλείο συνείδησης, με τον τρόπο που αναπτύξαμε εμείς.
Επίσης, το Ον, είναι μοναδικό στον Πλανήτη, κατά συνέπεια δεν δημιούργησε ταυτότητα γιατί δεν χρειάστηκε να χρησιμοποιήσει ποτέ προσωπική αντωνυμία ούτε σε ενικό ούτε, πολύ περισσότερο, σε πληθυντικό.
Επιπρόσθετα, το Ον δεν αναγκάστηκε ποτέ να ανταλλάξει απόψεις ούτε να διαπραγματευθεί με κανένα άλλο αντίστοιχο Ον, οπότε δεν ανέπτυξε γλώσσα, με το νόημα που δίνουμε εμείς στην λέξη. Αντίθετα, η γλώσσα επικοινωνίας του είναι καθαρά ηλεκτροχημική, δηλαδή κωδικοποίηση και αποκωδικοποίηση αναλογικών σημάτων μεταξύ κυττάρων, με περίπλοκο τρόπο και με ένα ποσοστό ασάφειας που κάνει την μετάφρασή τους αδύνατη. Μόνο την αίσθηση και την εκφορά σκέψεων μπορούμε να αντιληφθούμε και να σας μεταδώσουμε.
Κατανοούμε το δυσνόητο του θέματος και την απορία όλων, πώς είναι δυνατόν να ομιλούμε περί ευφυΐας χωρίς γλώσσα και χωρίς αυτοσυνείδηση. Είναι η πρώτη φορά που συναντάμε κάτι τόσο ριζικά διαφορετικό. Σκεφτείτε όμως ότι για τους αντίστροφους λόγους κι εμείς αποτελούμε κάτι τελείως πρωτόγνωρο για το Ον και συνάμα θαυμαστό.
Στην αρχή μας θεώρησε όλους σαν έναν εγκέφαλο σε διασπορά. Αδυνατούσε να κατανοήσει την αυτοσυνείδηση, την διαφορετικότητα σκέψεων και αισθημάτων και την αυτονομία επιλογών. Χρειάστηκε να μελετήσει εμάς τους πέντε για να κατανοήσει ότι οι σκέψεις και οι απόψεις δεν είναι χαρακτηριστικές του είδους αλλά του κάθε ατόμου χωριστά. Τελικά μας θεωρεί μικρές αμελητέες ευφυΐες σε ένα ανταγωνιζόμενο άθροισμα -αυτό που λέμε κοινωνία- με αξιοπρόσεκτη, όμως, αθροιστική ισχύ.»
Η ησυχία που επικρατούσε πλέον στην αίθουσα ήταν σχεδόν εκκωφαντική. Όλοι είχαμε αποσυνδεθεί από τις νευρωνικές διεπαφές κι ακούγαμε με κομμένη ανάσα.
Και οι πέντε, με την φωνή της Διοσίνας συνέχισαν:
«Σε επόμενο χρόνο θα έχουμε αρκετή ευκαιρία να συζητήσουμε πολλά γύρω από το Ον, τις δυνατότητες και τα προβλήματα επικοινωνίας μαζί του. Προς ώρας, για να μην σας κουράζουμε, θα θέλαμε να κωδικοποιήσουμε το αίτημα του Όντος προς την φυλή του Κέρουα, μεταφράζοντάς το σε έννοιες της δικής μας γλώσσας, στο παρακάτω τρίπτυχο:
- Ταυτότητα – Συνείδηση. Επιθυμεί την απόκτησή τους με την συνεργασία μας, ως εργαλείων διακεκριμένης επικοινωνίας, αυτοπροσδιορισμού, αυτοελέγχου και εξελικτικού σχεδιασμού αυτόματων πρωτοκόλλων και μοντέλων δημιουργίας.
- Ανάπτυξη ενός εξω-ωκεάνιου ημιαυτόνομου στελέχους του Όντος με μέλη της φυλής μας, ώστε με την καθοδηγούμενη χρήση του, να μελετήσει και να γνωρίσει το Σύμπαν.
- Αλληλεπίδραση με μια άλλη φυλή -μαζί μας, δηλαδή- ώστε να υπάρξει ανταλλαγή γνώσεων και τεχνολογίας και αλληλοβοήθεια στην ταχύτερη εξέλιξη.
Σε ανταπόδοση, προσφέρει:
- άπειρη μνήμη και λειτουργική καταχώρηση όλων των πληροφοριών που σχετίζονται με την φυλή μας. Η λειτουργική καταχώριση σημαίνει ότι εκτός της απομνημόνευσης -κάτι που κάνουν επιτυχώς οι υπολογιστές μας- προσφέρεται η επεξεργασία των μνημών και των πληροφοριών της φυλής αλλά και για κάθε Κερουάτη που το επιθυμεί και η παραγωγή συμπερασμάτων, προτάσεων και αναλύσεων σχέσεων και αιτίων σε πολύ μεγάλο βάθος και με την ασαφή λογική ενός έμβιου όντος που συνεχώς διδάσκεται από όσα διαρκώς γνωρίζει.
- Πλήρη μεταφορά της γνώσης του ωκεάνιου βιολογικού πλούτου, των διαδικασιών ελέγχου των ζωντανών πλασμάτων του και της δημιουργίας εξειδικευμένων μυκήτων και βακτηρίων.
- Μόνιμη και διαρκή σύνδεση με την φυλή μας. Συμμετοχή εξω-ωκεάνιων εκπροσώπων του στο Κεντρικό Συμβούλιο και σε όλες τις μελλοντικές μας έρευνες και αποστολές.
- Ενσωμάτωση της συνείδησης οποιουδήποτε Κερουάτη ως λειτουργική, αυτόνομη, επιμέρους συνείδηση του Όντος, προσφέροντας έτσι αθανασία και μετά τον θάνατο του σώματος. Θα δημιουργηθεί δηλαδή μια αθάνατη φυλή άϋλων συνειδήσεων Κερουατών οι οποίοι θα έχουν και την δυνατότητα συναλλαγής και συζήτησης μεταξύ τους ή και με τους ζώντες Κερουάτες μέσω του νευρωνικού δικτύου της φυλής του Κέρουα, όπως και για όσο ζούσαν, αλλά θα είναι και ζωντανές υποσυνειδήσεις του Όντος.
Σταματάμε εδώ, επισημαίνουμε ότι μια καθολική άρνηση συνεργασίας είναι κάθε άλλο παρά η σοφότερη επιλογή απέναντι σε ένα τέτοιο Ον και αιτούμαστε επόμενης συνεδρίασης σε τέσσερεις κοινές μέρες, με όλους όσους επιθυμούν να είναι παρόντες, αφού προηγουμένως σκεφτείτε το όλον θέμα και λάβετε, επίσης, την πρώτη απάντηση από το Κεντρικό Συμβούλιο.»
Μετά την ξαφνική σιωπή, μια μουδιασμένη ανησυχία κι ένα αυξανόμενο μουρμουρητό άρχισε να αναδύεται από την αίθουσα καθώς όλοι αισθανθήκαμε βαριά πάνω μας την έμμεσα διατυπωμένη απειλή κι αναμεταξύ μας, αρχίσαμε να σχολιάζουμε και να συζητάμε με τους διπλανούς μας.
Οι πέντε, με ταυτόχρονη κίνηση σαν παράξενο μπαλέτο, απεχώρησαν από την αίθουσα, χωρίς να περιμένουν ερωτήσεις ή οποιαδήποτε άλλη διαδικασία.
Επίλογος
Αμέσως μετά την συνεδρίαση, ένα προγραμματισμένο αυτόματο μικροσκάφος, μετά από οκτώ άλματα, κατέληγε στην θυρίδα κατεπειγόντων θεμάτων του Κεντρικού Συμβουλίου. Τρεις μέρες αργότερα, ένα παρόμοιο μικροσκάφος έμπαινε στην ταχυδρομική θυρίδα του σκάφους μας.
Η απάντηση του Κεντρικού Συμβουλίου ήταν ότι μας εξουσιοδοτούσε να αποδεχθούμε τις προτάσεις του Όντος και να βοηθήσουμε στην διαδικασία υλοποίησης.
Σε διάστημα 18 ημερών, μία πλωτή βάση άρχισε να στήνεται γύρω από την φυκιάδα, με μικρές αποβάθρες και κλίμακες ανόδου, με μικρές δεξαμενές χλιαρού νερού ώστε να κολυμπούν ελεύθερα οι πέντε διάμεσοι καθώς και συστήματα συλλογής κι επεξεργασίας τροφής από τον ωκεανό.
Άλλωστε δεν χρειάζονταν συστήματα αλιείας. Ψάρια και κήτη έφθαναν και προσφέρονταν «εθελοντικά» για τροφή, με την καθοδήγηση του Όντος. Οι πέντε διάμεσοι, δύο άντρες και τρείς γυναίκες, ξεκίνησαν διαδικασία αναπαραγωγής τους, με την φροντίδα και την ανοσία που προσέφερε το Όν.
Μέσα σε έναν χρόνο, ήδη αναπτύσσονταν τα πρώτα ανθρώπινα βρέφη, πλήρως συνδεδεμένα με το Όν, προσαρμοσμένα στην βαρύτητα του Πλανήτη, και ταχέως εκπαιδευόμενα από το Ον. Ή, μάλλον, ήταν το ίδιο το Ον με καινούργια, εξω-ωκεάνια μέλη, ικανά να επεκτείνουν την παρουσία του και να του προσφέρουν νέα τεράστια πεδία γνώσης καθώς επίσης, συνείδηση και ταυτότητα.
Οι πέντε αρχικοί γεννήτορες έμεναν καθηλωμένοι να κολυμπούν στον Πλανήτη, με ελάχιστες χρονικές στιγμές που έβγαιναν από τις δεξαμενές, μιας και αυτός ήταν ο μόνος τρόπος να αντέξουν την βαρύτητά του. Και φυσικά, συνέχισαν την αναπαραγωγή, ώστε, τώρα που σας γράφω, να έχουν δημιουργήσει μια μικρή ομάδα 25 παιδιών, τα οποία θα αποτελέσουν την απαρχή του διαστημικού σκέλους του Όντος.
Παράλληλα έχουν αναπτυχθεί στο έπακρο οι σχέσεις του Κεντρικού Συμβουλίου με το Όν και αρκετοί Κερουάτες έχουν αξιοποιήσει την δυνατότητα αθανασίας συνείδησης και πλέον -καίτοι βιολογικά νεκροί- επικοινωνούν συχνά και συμβουλεύουν τον Κέρουα.
Με τις γνώσεις που αποκτήσαμε από το Όν, ήδη όλοι οι Κερουάτες είμαστε σε θέση να επικοινωνούμε άμεσα, εγκέφαλος προς εγκέφαλο, χωρίς την χρήση συστημάτων τηλεπικοινωνίας και τώρα αναπτύσσουμε την δυνατότητα να συνδεόμαστε με τους εγκεφάλους των ζώων, ώστε να βιώνουμε την δική τους θεώρηση του κόσμου. Τα φυτά θα μας πάρει περισσότερο χρόνο να τα κατανοήσουμε.
Επιμύθιο
Μην θαρρείτε ότι το Όν, που αποτελεί πλέον ισότιμο μέλος της Ομοσπονδίας του Σμήνους Κέλιν -Μessier 54-, είναι κάτι το απολύτως μοναδικό στον Γαλαξία.
Μελετώντας την Ωκεάνια Βιολογία διαπιστώνω ότι ανακαλύφθηκαν ήδη στον πλανήτη Γη ανάλογοι βακτηριακοί πληθυσμοί και μάλιστα δύο διαφορετικές ομάδες ηλεκτρικά συνεργατικών βακτηριδίων, οι οποίες καταλαμβάνουν πολλά τετραγωνικά χιλιόμετρα του Ειρηνικού και του Ατλαντικού Ωκεανού και λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο, ανταλλάσσοντας ηλεκτρόνια.
Ίσως κι εδώ στην Γη, ξεκίνησε η διαδικασία δημιουργίας αντιστοίχων Όντων-γιγαντοεγκεφάλων, οι οποίοι, πιθανότατα, θα θεωρήσουν τους ανθρώπους ιδιαίτερα βίαιους, επιβλαβείς και επικίνδυνους, ώστε να τους αφανίσουν ή να τους καλωδιώσουν, κάποια στιγμή στο μέλλον.
Πηγή: Το Βήμα Science, «Τα Avatar της Φύσης», 12/12/2010
«Αυτά τα εξαιρετικά λεπτά πρωτεϊνικά νημάτια θα μπορούσαν να κατευθύνουν τη μετακίνηση ηλεκτρονίων από και προς τα βακτήρια, επιτρέποντας έτσι σε κοινότητες βακτηρίων να λειτουργήσουν σαν υπεροργανισμός. Όντως, πριν από μερικούς μήνες ο Lars Ρeter Νielsen και οι συνεργάτες του στο Πανεπιστήμιο του Αarhus στη Δανία απέκτησαν ενδείξεις που υποστηρίζουν αυτή την αμφιλεγόμενη θεωρία.»
APODYOPTES 