«Έξω, περίμενε το σκάφος κι έπρεπε όλα να γίνουν γρήγορα.Φόρεσε τον φεσμάτριους μανδύα της και γρήγορα μεταμορφώθηκε στο στοιχείο ΗLrt4 της κοινής μας ατμόσφαιρας.»- από την Μαρία Λυδία Κυριακίδου

Οι γαλαζοπράσινες λωρίδες στο σώμα της άναψαν, φωσφορίζοντας το δωμάτιο.
Τούτο σήμαινε την ώρα του αποχωρισμού.
Έξω, περίμενε το σκάφος κι έπρεπε όλα να γίνουν γρήγορα.Φόρεσε τον φεσμάτριους μανδύα της και γρήγορα μεταμορφώθηκε στο στοιχείο Ηbrt4 της κοινής μας ατμόσφαιρας.

Ο chief της φυλής της έψαχνε την ευκαιρία για την γενίκευση του πολέμου στο είδος μου κι ο έρωτας της Φρετζκιρτς με μένα ήταν η απόλυτη ευκαιρία.

Κι απ’την άλλη,δε το λες και λίγο να ..αποπλανείς τον σημαντικότερο οπλαρχηγό τως Κιρτς.
Η ζωή της, είναι αλήθεια, κινδύνευε περισσότερο από την δική μου.Ο πόλεμος στους τρεις γαλαξίες, είχε κυρηχτεί πριν  από 47 σεληνιακούς κύκλους.

Και τώρα,που το βάρος της ζωής δύο ολόκληρων ειδών έπεφτε ξεκάθαρα στις πλάτες μου, εγώ ένιωθα παραδόξως ανακουφισμένος. Και έτοιμος.

Καθώς το σκάφος πλησίαζε τη γαλάζια οπή και λίγο πριν εξαφανιστεί,κράτησα αυτή τη σκέψη.
«Θα κερδίζαμε τον πόλεμο και η νέα εποχή θα ήταν επιτέλους, η εποχή των Δικαίων.»

Μπορεί να τη χάσω για λίγο καιρό. Μα θα την ξαναβρώ.
Φρέτζκιρτς,κρατήσου. Λίγο ακόμη,αγάπη μου.
Θα νικήσουμε.