«Τίποτα δεν ξέρεις για μένα, παρά τη γεύση των φιλιών μου και τη θερμη του κορμιού μου που σε ζέστανε όταν τη χρειαζόσουν..»- από την Έλενα Γιασεμάκη

Νόμιζες πως ήξερες….

Νόμιζες πως Με ήξερες…. Πως διάβαζες τη σκέψη μου
Νόμιζες πως έβλεπες…
Νόμιζες πως Με έβλεπες… Πως οριζες τη μορφή μου….
Το απατηλό μου είδωλο στεκόταν μπροστά σου κι εσύ το αγκαλιαζες σαν να’ταν αληθινό…
Και κάπου μέσα μου βρυχοταν η αλήθεια…
…
Κοίτα με, δες με…
Τίποτα δεν ξέρεις για μένα, παρά τη γεύση των φιλιών μου και τη θερμη του κορμιού μου που σε ζέστανε όταν τη χρειαζόσουν… Τίποτα, παρά τη γλύκα των στιγμών που μου έκλεβες και τον απόηχο της σπίθας που μου αναβες… Τίποτα, παρά την ηχώ των βηματων μου όταν ερχόμουν δίπλα σου και την πνιχτη σιωπή όταν έφευγα…
Ερωτευόσουν μια άγνωστη χωρίς πρόσωπο… Κρεμοσουν από τα μαλλιά μου, μύριζες τη νύχτα κι έλεγες
«το ξέρω τ’αρωμα σου»…
….
Τίποτα δεν ήξερες, τίποτα δε θέλησες να μάθεις…
Μικρός κλέφτης της φευγαλέας ηδονής μου…

---