• Θυμάστε ποια ήταν η πρώτη στιγμή που ανακαλύψατε τον εαυτό σας μέσα από την γραφή; Πώς νιώσατε;

«Τον εαυτό μου τον ανακάλυψα πρώτα μέσα από την ανάγνωση. Η γραφή ήρθε ως επακόλουθο αυτής της σχέσης. Θυμάμαι όμως στην μετα εφηβική ηλικία να προσπαθώ πολύ αδέξια να αντιγραψω το παραληρηματικό στυλ του Κέρουακ και το ενδοσκοπικό ύφος του Έσσε».

• Τι είναι αυτό που αγαπάτε περισσότερο στη διαδικασία της γραφής;

«Η μυστικιστική και κάτα κάποιο τρόπο προνομιακή αίσθηση οτι για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ακροβατώ σε δύο παράλληλους κόσμους, τον πραγματικό και τον φανταστικό».

• Αν ήσαστε ο συγγραφέας κάποιου άλλου βιβλίου, που έχει ήδη εκδοθεί, ποιο βιβλίο θα θέλατε να είναι αυτό;

«Ταλαντεύομαι ανάμεσα στα «Εκατό χρόνια μοναξιά «του Γ.Γ Μάρκες και τους «Άγριους Ντετέκτιβ» του Ρομπέρτο Μπολάνιο».

• Τι είναι αυτό που σας εμπνέει συνήθως;

«Η έμπνευση είναι μια βαρύγδουπη όσο και παρεξηγημένη λέξη. Θεωρώ οτι τα πάντα στην καθημερινότητά μας θα μπορούσαν να είναι πηγή έμπνευσης για οποιοδήποτε δημιουργό. Από μια συνομιλία στο λεωφορείο, μια εικόνα στο απέναντι μπαλκόνι έως και ένα σύνθημα στον τοίχο ή μια φωτογραφία. Αρκεί φυσικά να έχεις τις κεραίες σου συνεχώς ενεργοποιημένες και στραμένες προς ‘εκεί έξω’».

• Θα κάνατε παρέα με κάποιον από τους ήρωες του τελευταίου σας βιβλίου; Αν ναι, με ποιον και πώς θα περνούσατε την υποθετική μέρα σας;

«Αποφεύγω να συγχρωτίζομαι με τα πλάσματα που τριγυρνάνε για πολύ καιρό στο μυαλό μου και στη φαντασία μου».

• Ποια είναι η μεγαλύτερη έκπληξη που σας συνέβη, αφού ακολουθήσατε την καριέρα ενός συγγραφέα;

«Το οτι υπήρξαν τόσοι πολλοί αναγνώστες που ταυτίστηκαν με κάποιον χαρακτήρα μου, με μια φράση του ή με μια κατάσταση που περιγράφω στο βιβλίο. Ήταν έκπληξη και ταυτόχρονα ώθηση προς το επόμενο βήμα».

• Το 2012, με το πρώτο σας βιβλίο, «Η νόσος των εραστών» (εκδ. Μελάνι), προταθήκατε για το κρατικό βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα. Το τελευταίο σας βιβλίο, που φέρει τον τίτλο «Μόνο τα νεκρά ψάρια ακολουθούν το ρεύμα» (εκδ. Ψυχογιός), είναι επίσης ένα must read μυθιστόρημα με αναπτρεπτικό φινάλε. Θα μπορούσε, πιστεύετε, η υπόθεση του βιβλίου να αποτελεί μια πραγματική ιστορία;

«Διατηρώ την πεποίθηση πως η υπόθεση κάθε βιβλίου που έχει ποτέ γραφτεί αντλεί από την πραγματικότητα, όπως και κάθε ιστορία που συμβαίνει γύρω μας είναι ένα εν δυνάμει λογοτεχνικό αφήγημα έφοσον επιτευχθεί η κατάλληλη διύλιση».

• Προετοιμάζετε κάποιο καινούριο βιβλίο αυτήν την εποχή;

«Τολμώ να πω οτι είμαι στην τελική ευθεία. Ευελπιστώ οτι θα είναι σπριντ και όχι άγωνας αντοχής».

• Στην κινηματογραφική ταινία «Μάτριξ» (1999), συναντήσαμε την εξής πρόταση : «Το να αρνηθούμε τις ίδιες μας τις παρορμήσεις είναι σα να αρνούμαστε την ίδια μας την ύπαρξη».

Έχετε κάποιο σχόλιο γι αυτήν την πρόταση;

Εδώ νομίζω οτι υπάρχει απόλυτη νοηματική ταύτιση με τον τίτλο του βιβλίου: ‘Μόνο τα νεκρά ψάρια ακολουθούν το ρεύμα’».