«Με τις προσωπικές αντωνυμίες, περιορίζονται σε μεγάλο βαθμό οι αναφορές στη γαλανή θάλασσα, σε κρεβατοκάμαρες και θέατρα…»
– γράφει ο Χριστόφορος Τριάντης

Καλύτερα να γράφουμε χρησιμοποιώντας τις προσωπικές αντωνυμίες. Έτσι θα αποκτήσουμε ένα κάποιο λογοτεχνικό ύφος, προκειμένου να αποφευχθεί η ηλιθιότητα των δημοκρατικών εκτιμήσεων, ο κρετινισμός των κριτικών (χωμένων στις παρενδυσίες), οι αγοραπωλησίες των εκδοτικών οίκων (των εκδιδομένων). Κατά κάποιον τρόπο, δημιουργείται η διαχωριστική γραμμή και απομακρύνονται τα δεινά που καταδικάζουν τα κοινωφελή στιχολογήματα, τις παραγόμενες ειδήσεις και τα λογοτεχνικά τραγουδάκια σε νεκρική απαξίωση. Η μεγάλη απαξίωση αφορά τις κοινοτοπίες περί ζωής, θανάτου και παράδεισων.

Με τις προσωπικές αντωνυμίες, περιορίζονται σε μεγάλο βαθμό οι αναφορές στη γαλανή θάλασσα, σε κρεβατοκάμαρες και θέατρα, καθώς και σε εκατομμύρια δηλώσεις περί παγκόσμιας ευτυχίας (και ατομικής περισσότερο). Μα όλα τούτα τα μυστικά επανέρχονται από άλλες ατραπούς. Χιλιάδες λογοτεχνικά μειράκια και μεγαλογέροντες δικαιολογούν την ανυπαρξία ενός κώδικα ή πολλών, για να υπάρξει μια βραχεία εμφάνιση βεβαιοτήτων (γενική και ηλίθια κίνηση με στόχο την επανάληψη).

Ποιων βεβαιοτήτων όμως; Των στοχαστικών καταστάσεων που μοιάζουν με αποχωρητήρια, όπου όλα αποκτούν μια τιμή διαρκείας δύο ή τριών ημέρων, και ύστερα σβήνουν σκούζοντας. Και έρχονται άλλα υφολόγια, πιο ανόητα και από ειδήσεις περί καταστροφών, απαγωγών, ληστειών και δολοφονιών (ταράσσουν το σύμπαν κυρίων, κυριών και μειρακίων). Οι εξωτερικοί και εξωτερικοί οφθαλμοί δεν νικούν τις αστοχίες, μικραίνουν και χώνονται στις ψυχιατρικές κλίνες. Εν ολίγοις, οι ενεργούντες λογοτέχνες κρεμούν τα γραπτά τους, όμοια με λουλουδάτα εσώρουχα ταχείας κατανάλωσης, στις μετόπες δημοσίων κτιρίων, μήπως και αγοραστούν, αυθωρεί και παραχρήμα.

Λοιπόν, η λογοτεχνική παραγωγή ακολουθεί το σοβαροφανές υπογάστριο πιθήκων, θηριοδαμαστών και ταχυδακτυλουργών. Τυχαία αξιολόγηση σε λεγόμενα και γραφόμενα δεν υφίσταται, απαγορεύεται. Ενισχύεται η αναπτέρωση των «οχεύσεων». Συντήρηση ζωής και φιλοδοξιών, λέγεται τούτο. Ενίοτε η επανάληψη της ηλιθιότητας, καταντά άρνηση της ιδίας της τέχνης. Όλα τούτα τα παραγόμενα είδη είναι μικρολογισμοί πλησίον των υποκοριστικών, τα οποία εφευρέθηκαν στα κινηματογραφικά στούντιο και ανακαλύφθηκαν σε ψηφιακά λιμπρέτα και ψηφιακές βαρκαρόλες.