Το παράδοξο της ανθρώπινης αγάπης εξετάζεται από την ιδιαίτερη ιστορία της σχέση ενός άντρα από την Αγκόλα και μιας Ρωσίδας από τη Σιβηρία. Αρχικά, ως παιδί στον εμφύλιο πόλεμο της Αγκόλας μετά την ανεξαρτησία, ο Ηλίας βιώνει το τέλος της Πορτογαλικής κυριαρχίας, συνειδητοποιεί την καταστροφή της οικογένειάς του και το γεγονός ότι η πατρίδα του έγινε πιόνι στο παιχνίδι του Ψυχρού Πολέμου. Γαλουχήθηκε και εκπαιδεύτηκε από Ρώσους πράκτορες στη Μόσχα και πλέον επιστρέφει πίσω στην Αφρική ως Σοβιετικός πράκτορας. Οι συγκρούσεις της δεκαετίας του 1970 και της δεκαετίας του 1980 στην Αγκόλα, το Κονγκό και συνολικά στην Ανατολική Αφρική αποτυπώνονται με μια Ρωσική ματιά των γεγονότων από την ανώνυμη αφήγηση ενός Ρώσου συγγραφέα.

Καταγράφοντας το χρονικό της ζωής του Ηλία (Elias Almeida), ο πρωταγωνιστής παρουσιάζεται ως ένας επαναστάτης με ιδανικά που πιστεύει βαθιά στην ιδέα της επανάστασης. Αυτές οι πεποιθήσεις του δοκιμάζονται καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του, καθώς οι ίδιοι οι Αφρικανοί συναγωνιστές πολλές φορές επιτίθενται στους συμπατριώτες του με υπερβολική βιαιότητα. Μία σειρά σκληρών εικόνων στοιχειώνει τον αφηγητή. Το αποτέλεσμα αυτής της ανηλεούς αντιπαλότητας μεταξύ των ξένων διεκδικητών, ήταν πολλοί νεκροί και μια κουλτούρα φόνου που διατηρείται μέχρι σήμερα. Η Αφρική μοιάζει σαν ένα τεράστιο ματωμένο πτώμα ενός σφαγμένου ελέφαντα, από το οποίο όλοι θέλουν να πάρουν ένα κομμάτι.

Αυτό το πλαίσιο της φρίκης, δομεί την επιπόλαια αλλά και άγρια ιστορία αγάπης του Ηλία με την Άννα η οποία του προσφέρει την ασφάλεια και την υποστήριξη που χρειάζεται, διαφυλάσσοντας τον από ρατσιστικές επιθέσεις που δέχτηκε στη Μόσχα. Αφού περνούν λίγες μέρες μαζί στη Σιβηρία στη συνέχεια χωρίζουν και συναντιούνται σποραδικά για λίγο σε διαφορετικά μέρη της Αφρικής. Παρόλα αυτά, για τον Ηλία η αγάπη του προς την Άννα είναι η μόνη σταθερή αξία σε έναν κόσμο όπου τα ιδανικά του ως ένθερμου υποστηρικτή του κομμουνισμού είναι προδομένα και διαστρεβλωμένα.

Ο ανώνυμος Ρώσος αφηγητής αναζητά την πορεία της νέας Αφρικής μετά το τέλος των αποικιών αλλά και την αποτυχία των επαναστατών από το Κονγκό ως την Κούβα, τους οποίους ο Ηλίας θαύμασε και προσπάθησε πιστά να ακολουθήσει. Η «ανθρώπινη αγάπη» είναι μια στοιχειωμένη και συχνά πολύ τρυφερή ιστορία γραμμένη με ύφος συλλογιστικής οργής, αποδεικνύοντας ότι η πίστη στη δύναμη της αγάπης ενάντια στις πεποιθήσεις για το ακριβώς αντίθετο είναι ζωτικής σημασίας σε έναν κόσμο που καταστρέφεται και τίποτα άλλο δεν στέκεται ζωντανό και τόσο ανθεκτικό.