〈 Synopsis 〉
Γεννημένη στις 25 Ιανουαρίου 1882, σε ένα ευκατάστατο σπίτι, η συγγραφέας ανατράφηκε από ένα ζευγάρι γονιών, εξαιρετικά ανοιχτόμυαλων. Ξεκίνησε να γράφει σα νέα κοπέλα και εξέδωσε το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Το ταξίδι» το 1915. Έγραψε μοντέρνα κλασικά μυθιστορήματα, ανάμεσα τους το «Η κυρία Ντάλογουεη», «Μέχρι το φάρο» και «Ορλάντο». Στην προσωπική της ζωή, υπέφερε αρκετά από κατάθλιψη.
Αυτό, την οδήγησε δυστυχώς στην αυτοκτονία, το 1941, σε ηλικία 59 ετών.
Πρώτα χρόνια – πρώτα τραύματα
Σα νεαρό κορίτσι, είχε ένα πνεύμα περιέργειας για τον κόσμο, ήταν ευδιάθετο και παιχνιδιάρικο. Μάλιστα, ήταν πολύ νέα ακόμη, όταν ξεκίνησε να δημοσιεύει μια οικογενειακή εφημερίδα με τίτλο» Τα Νέα της Πύλης του Χάιντ Παρκ», προσπαθώντας με αυτό τον τρόπο να καταγράψει χιουμοριστικά στιγμιότυπα, λόγια και γεγονότα των μελών της οικογενείας της.
Δυστυχώς, η αθώα της παιδική ψυχή θα τραυματιστεί ισχυρά, όταν θα πέσει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης από τα ετεροθαλή αδέλφια της, εμπειρία την οποία θα καταγράψει αργότερα στα δοκίμια της ,«Ένα σκίτσο από το παρελθόν» και «Πύλη Χάιντ Πάρκ,αριθμός 22».
Δε θα είναι πολύ αργότερα, όταν θα πρέπει να αντιμετωπίσει άλλο ένα τραυματικό γεγονός: σε ηλικία 13 ετών θα χάσει ξαφνικά τη μητέρα της από ρευματικό πυρετό. Το γεγονός αυτό της προκάλεσε τον πρώτο νευρικό κλονισμό. Και σαν να μη έφτανε αυτό, δύο χρόνια αργότερα, θα χάσει την ετεροαλή αδελφή της Στέλλα, η οποία και είχε γίνει η κεφαλή της οικογένειας, μετά την απώλεια της μητέρας της.
Σπουδές – γνωριμία με τον Λέοναρντ
Προσπαθώντας να αντιμετωπίσει όλα τα απανωτά χτυπήματα της μοίρας, σπουδάζει γερμανική, λατινική και ελληνική φιλολογία στο King’s College. Εκεί, θα συγχρωτιστεί με μια ομάδα διανοούμενων, ανάμεσα τους και ο μελλοντικός σύζυγος της Λέοναρντ.
Αυτός θα είναι ένας άνθρωπος που θα την αγαπήσει πολύ και θα υποστηρίξει κάθε της συγγραφική δράση ή δραστηριότητα.
Η αυτοκτονία και η πνευματική της κληρονομιά
Παρόλο που ο σύζυγος της ήταν πάντα στο πλευρό της και είχε αντιληφθεί τα σημάδια της βαθειάς κατάθλιψης, δε μπόρεσε να κάνει πολλά για να την σώσει. Παρατηρούσε πως κατά τη συγγραφή του τελικού εγχειρίδιου της με τίτλο «Ανάμεσα στις Πράξεις» η Βιρτζίνια έπεφτε όλο και περισσότερο στην απόγνωση.
Την εποχή, μάλιστα, που ο Β’Παγκόσμιος Πόλεμος βρισκόταν σε έξαρση, το ζευγάρι είχε αποφασίσει να αυτοκτονήσουν μαζί, σε περίπτωση που οι Γερμανοί εισέβαλαν στην Αγγλία. Το 1940, το σπίτι τους θα καταστραφεί, από τους βομβαρδισμούς των Γερμανών.
Ανήμπορη να αντιμετωπίσει τη σκοτεινή ψυχική της κατάσταση, η Γουλφ θα γεμίσει τις τσέπες της με πέτρες και θα πηδήξει στον ποταμό Ουζ, στις 28 Μαρτίου του 1941. Καθώς έπλεε στο νερό, το ρεύμα την πήρε μαζί του και έτσι οι αρχές εντόπισαν το πτώμα της τρεις εβδομάδες μετά.Ο σύζυγος της αποτέφρωσε το σώμα της και σκόρπισε τις στάχτες της στο σπίτι τους.
Λίγες μέρες πριν αυτοκτονήσει, η Γουλφ θα αφήσει δύο γράμματα. Το ένα απευθυνόταν στον σύζυγό της και το δεύτερο στην αδερφή της Βανέσα Μπελ. Και τα δύο γράμματα άφηναν την εντύπωση πως η Βιρτζίνια θα αυτοκτονούσε, άγνωστο το πού ή το πότε.
Στον σύζυγό της θα γράψει:
«Αγαπημένε μου,
Νιώθω βέβαιη πως τρελαίνομαι παλι. Αισθάνομαι ότι δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε για ακόμη μια φορά τις φοβερές στιγμές. Και δεν θα συνέλθω αυτή τη φορά. Αρχίζω ν’ ακούω φωνές και δεν μπορώ να μείνω συγκεντρωμένη. Γι’ αυτό, κάνω αυτό που μοιάζει να είναι καλύτερο για όλους μας. Μου χάρισες τη μεγαλύτερη δυνατή ευτυχία. Ήσουν με κάθε τρόπο όλα αυτά που κανείς δεν θα μπορούσε να είναι. Δεν γνωρίζω δύο ανθρώπους που θα μπορούσαν να είναι πιο ευτυχείς από εμάς, μέχρι που με χτύπησε αυτή η ασθένεια. Δεν μπορώ να το παλέψω άλλο. Ξέρω ότι διαλύω τη ζωή που χωρίς εμένα θα μπορούσες να κάνεις. Και το ξέρεις πως το ξέρω. Βλέπεις, ούτε σωστά μπορώ να γράψω, ούτε να διαβάσω. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι χρωστάω σε σένα όλη την ευτυχία της ζωής μου. Υπήρξες εντελώς υπομονετικός μαζί μου και απίστευτα καλός. Θέλω να το πω αυτό – όλοι το γνωρίζουν. Αν ήταν κάποιος που θα μπορούσε να με σώσει, αυτός θα ήσουν εσύ. Πέρα από τη βεβαιότητα της καλοσύνης σου, όλα έχουν χαθεί για εμένα. Δεν μπορώ να συνεχίσω να σου χαλώ τη ζωή. Δεν νομίζω ότι δυο άνθρωποι θα μπορούσαν να είναι πιο ευτυχισμένοι από όσο εμείς ήμασταν…»
Παρόλο που η δημοτικότητα της μειώθηκε κατά τη διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου, το έργο της Γουλφ έτυχε απήχησης σε μία νέα γενιά αναγνωστών, ιδιαιτέρως κατά τη διάρκεια του φεμινιστικού κινήματος της δεκαετίας του ’70.
Αποτελεί ως σήμερα μια έξεχουσα και σημαίνουσα συγγραφέα του 21ου αιώνα.
#Apodyoptis_linked_Special: Η άγνωστη απόπειρα αυτοκτονίας
Στην πραγματικότητα, η πρώτη απόπειρα αυτοκτονίας της Γουλφ, έλαβε χώρα όταν η ίδια βρισκόταν στην ηλικία των 22 ετών. Είχε προσπαθήσει να πηδήξει από ένα παράθυρο, πράξη όμως που δε τη σκότωσε, μιας που το παράθυρο βρισκόταν σε χαμηλό ύψος.
- «Δε μπορείς να βρεις τη γαλήνη, αποφεύγοντας τη ζωή.»
- «Κλείδωσε τις βιβλιοθήκες σου αν το θέλεις. Αλλά δεν υπάρχει, πύλη, κλειδαριά, μάνδαλο που να φυλακίσει την ελευθερία του μυαλού μου.»
- «Τα βιβλία είναι οι καθρέπτες της ψυχής.»
- «Το να μεγαλώνεις, σημαίνει πως χάνεις κάποιες ψευδαισθήσεις, προκειμένου να αποκτήσεις άλλες.»
- «Ο έρωτας, είπε ο ποιητής, είναι της γυναίκας, όλη της η ύπαρξη.»
- «Έχω ρίζες, αλλά κυλώ.»
- «Όλα τα ακραία συναισθήματα, συμμαχούν με την τρέλα.»
- «Δε πιστεύω στο γήρας. Πιστεύω στη παντοτινή μεταμόρφωση της θέας κάποιου, απέναντι στον ήλιο.»
- «Πόσο μετράει το μυαλό σε σύγκριση με την καρδιά;»
- «Πραγματικά δε μ’αρέσει η ανθρώπινη φύση, εκτός κι αν είναι παντού ζαχαρωμένη με τέχνη.»
Πηγή
- Biography.com
APODYOPTES 
Μια σκέψη σχετικά μέ το “Virginia Woolf: η άγνωστη απόπειρα αυτοκτονίας & η τελευταία επιστολή στον σύζυγό της”