Όταν γνωρίζουμε ανθρώπους που αποτελούν,συνάμα, αιτία και αφορμή να τιμάται το όνομα της χώρας μας διεθνώς, χαμογελάμε με ικανοποίηση.
Κι όταν αυτό συμβαίνει στις εποχές που διανύουμε, όπου η κρίση των αξιών, τείνει να αποκαθηλώσει την προσήλωση στις πνευματικές σταθερές εκείνες,οι οποίες ειναι οι ίδιες ακριβώς, που θα μπορούσαν να μας οδηγήσουν μακριά από την κρίση, αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος της συμβολής τέτοιων ανθρώπων.
Ο Παπουτσής Κωνσταντίνος γεννήθηκε στις Σέρρες το 1977.
Από πολύ μικρός ξεκίνησε την ενασχόληση του με την μουσική, κάνοντας σπουδές στο πιάνο, το βιολί και στα ανώτερα θεωρητικά. Λάτρευε την πολυφωνική και ορχηστρική μουσική και από την ηλικία των 10 ετών είναι μέλος της χορωδίας του ομίλου Ορφέα Σερρών. Ακόμα σπούδασε Νοσηλευτική στο ΑΤΕΙ Λάρισας και εργάζεται μόνιμα στο Γενικό Νοσοκομείο Σερρών.
Τον ελεύθερο χρόνο του τον περνάει παρέα με τους καλούς του φίλους, παίζει βιολί αλλά το μεγαλύτερος μέρος αυτού το αφιερώνει στην σύνθεση, μέσω της οποίας εκφράζεται , αποφορτίζεται συναισθηματικά και δημιουργεί.
Το 2014 κυκλοφορεί από την FM Records το πρώτο του CD single με τίτλο «Ασημένια λίμνη» («Silver Lake»), που περιέχει τρία ορχηστρικά θέματα: 1. Rainy day, 2. Silver Lake, 3. Time trap. Τα κομμάτια αυτά περιέχονται και σε άλλα συλλεκτικά album’s ορισμένα από αυτά είναι : Complete Guide to Violin, Secret Violin Moments, The Secret of Antikythera Treasure,Corfu Lounge, Mykonos Beat, Party in Rhodes, Relax in Crete, Valentine’s Day Secret Love, Sounds of the Mediterranean.
Το 2015 κυκλοφορεί από την ίδια δισκογραφική το άλμπουμ «The soul of Amfipolis».
Ορισμένα από τα μουσικά θέματα του χρησιμοποιήθηκαν ως soundtrack σε ντοκιμαντέρ για την λίμνη Κερκίνη και για τις ανασκαφές στην Αμφίπολη. Ακόμα έχει συνεργαστεί με θέατρα και θεατρικές ομάδες όπου έχει συνθέσει την μουσική των παραστάσεων.
Η πιο σημαντική διάκριση είναι το πρώτο βραβείο σύνθεσης ορχηστρικής μουσικής της ακαδημίας του Λος Άντζελες το 2015 με το μουσικό θέμα «Αλκυόνη» και τα δύο δεύτερα βραβεία σε διαγωνισμούς σύνθεσης το 2013.
Γνωρίσαμε τον Κωνσταντίνο και επιχειρήσαμε την «αποδύοψη» του.
#1: Γεννήθηκες στις Σέρρες. Πώς θα μπορούσες να περιγράψεις τον τόπο σου σε 3 μόνο λέξεις;
Ήρεμο, όμορφο, γενναιόδωρο.
#2: Ασχολείσαι με τη μουσική από τα 10 σου χρόνια. Η ενασχόληση με τη μουσική ήταν κάτι που επιθυμούσες ο ίδιος, ή αποτέλεσε μια είδους προτεινόμενη κατεύθυνση από το οικογενειακό περιβάλλον σου;
Το να ασχοληθώ με την μουσική ήταν καθαρά δική μου επιθυμία, την εξέφρασα στους γονείς μου και αυτοί δεν μου το αρνήθηκαν. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν πάντα με ένα κασετόφωνο ή walkman στο χέρι. Από την στιγμή που μπήκε το πιάνο αρχικά και στην συνέχεια το βιολί στο σπίτι, δεν μπορώ υπάρχω χωρίς να παίζω ή να γράφω μουσική . Με λίγα λόγια η μουσική είναι το πνευματικό μου οξυγόνο.
#3: Από τι μπορεί να εμπνέεσαι καθώς δημιουργείς;
Πηγή έμπνευσης μπορεί να είναι το οτιδήποτε κεντρίσει την προσοχή και το συναίσθημα μου. Μπορεί να είναι από ένα αντικείμενο, ένα τοπίο ή μια συναισθηματική κατάσταση, όλα τα μετατρέπονται σε νότες στο πεντάγραμμο.
Από την άλλη μεριά γράφω ανάλογα και με το τι μπορεί να μου ζητηθεί πχ μουσική για μια θεατρική παράσταση, εκεί γράφω σύμφωνα με το σενάριο και τις οδηγίες του σκηνοθέτη.
#4: Ακούγοντας το cd single «Ασημένια λίμνη», που μάλιστα αποτελεί την πρώτη σου επίσημη δουλειά, νιώθει κανείς πως ονειροβατεί σε μια λίμνη στο φεγγάρι. Τι ένιωθες εσύ κατά τη σύνθεση του;
Η «Ασημένια λίμνη» είναι η αποτύπωση των εικόνων και των συναισθημάτων μου μετά από μια βαρκάδα στην λίμνη Κερκίνη μαζί με τους αγαπημένους φίλους, με νότες. Είχε συννεφιά και η λίμνη είχε ασημένιες αντανακλάσεις εκείνη την ημέρα. Έτσι γίνεται πάντα δηλαδή, όταν ο ουρανός είναι συννεφιασμένος πάνω από στην λίμνη Κερκίνη, γίνεται ασημένια. Αυτήν την εικόνα προσπάθησα να αποδώσω στο κομμάτι, συναισθήματα χαράς, που είσαι με ανθρώπους που αγαπάς σε ένα πολύ όμορφο μέρος και συνάμα και μια θλίψη που είχε συννεφιά.
#5: Ο συγγραφέας Κέρτ Βόνεγκατ , είχε πει κάποτε το εξής «Αν ποτέ, χτύπα ξύλο, πεθάνω, θα θελα να γραφτεί αυτό στον επιτάφιο μου: Η μόνη απόδειξη που χρειάστηκε για την απόδειξη του Θεού, ήταν η μουσική.»
Θα συμφωνούσες με μια τέτοια άποψη;
Η μουσική απορρέει μέσα από την ψυχή, από ανώτερα πνευματικά κέντρα του ανθρώπου. Ο άνθρωπος από την αρχή της ύπαρξης του χρησιμοποίησε την μουσική και για να υμνήσει Τον Θεό του! Και εγώ προσωπικά πιστεύω ότι η μουσική είναι δώρο από τον Δημιουργό των όλων.
#6: Η σύνδεση της τέχνης με την επιστήμη, κάτι που πολλοί ονειρευόμαστε να γίνεται όλο και πιο συχνά, είναι καταφανής στο έργο σου. Πολλές από τις συνθέσεις σου έχουν χρησιμοποιηθεί ως soundtrack για διάφορα περιβαλλοντικά ή ιστορικά ντοκιμαντέρ. Φιλοδοξείς να συνεχίσεις σε μια τέτοια πορεία; Τι σημαίνει για σένα κάτι τέτοιο;
Για εμένα η τέχνη είναι η «καλλιτεχνική» έκφραση της επιστήμης και η μουσική καλλιτεχνικά μαθηματικά! Πιστεύω ότι η τέχνη και η επιστήμη είναι αλληλένδετες, δεν θα υπήρχε η μια αν δεν υπήρχε ταυτόχρονα και η άλλη, μαζί γεννήθηκαν και μαζί εξελίσσονται.
Ορισμένες από τις επιστήμες αποτελούσαν και αποτελούν πηγή έμπνευσης για πολλούς καλλιτέχνες, αλλά και η τέχνη αποτελεί αντικείμενο επιστημονικής μελέτης. Φυσικά και εγώ δεν μένω ανεπηρέαστος από όλη αυτή την αλληλουχία, θέλοντας και μη, πάντα σε κάθε έργο μου θα απαντάει μια επιστήμη.
#7: Είσαι ένας διεθνώς βραβευμένος συνθέτης και αυτό αποτελεί τιμή και για τη χώρα μας. Ποια θεωρείς πως είναι η μεγαλύτερη επιβράβευση για έναν μουσικό;
Για τον οποιονδήποτε, το να πάρει ένα βραβείο σίγουρα είναι χαρά και ηθική ικανοποίηση για τον κόπο του. Το να πάρεις ένα πρώτο βραβείο σε Πανελλαδικό ή Παγκόσμιο επίπεδο, αυτό εκτός από την μεγάλη χαρά που σου φέρνει και μεγάλες ευθύνες και απατήσεις και όσο μεγαλύτερο είναι το βραβείο τόσο περισσότερο πρέπει να κοπιάσεις για να σταθείς αντάξιος του. Φυσικά σου δίνονται ευκαιρίες και ανοίγονται νέοι επαγγελματικοί δρόμοι μετά από αυτό.
Προσωπικά πιστεύω ‘ότι η μεγάλη επιβράβευση και το πραγματικό «Πρώτο βραβείο» είναι αυτό που θα δώσει ο καθένας στον εαυτό του πριν το τέλος, όταν θα κάνει ανασκόπηση την ζωή του και μείνει ευχαριστημένος για το ότι αγωνιστικέ γι’ αυτό που αγαπούσε, έκανε αυτό που μπορούσε και θα έχει γαλήνια την συνείδηση του.
#8: Αν σου δινόταν η ευκαιρία να δειπνήσεις με τρεις ιστορικές μουσικές φιγούρες, ποιες θα ήταν αυτές;
Ο Πυθαγόρας, ο Bach και ο Debussy.
Από τον Πυθαγόρα ξεκίνησαν τα πάντα σχετικά με την μουσική, με την δημιουργία του πρώτου μουσικού οργάνου το ονομαζόμενο «μονόχορδο» του Πυθαγόρα (αν και η ονομασία του οργάνου παραπέμπει στη χρήση μίας και μόνης χορδής, στην πραγματικότητα δύο χορδές ήταν το πλέον σύνηθες: η μία εξ αυτών «ανοιχτή» και η άλλη εφαπτόμενη σε κινητό τάστο). Μέσο αυτού του οργάνου δημιούργησε τα μουσικά διαστήματα με την διαίρεση του μήκους της χορδής. Το μονόχορδο εκτός από αρχαίο μουσικό όργανο ήταν και επιστημονικό, το ποίο το χρησιμοποιούσε ο Πυθαγόρας για να διδάξει στους μαθητές του φιλοσοφία.
Ο Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ, υπήρξε αναμφισβήτητα ο μεγαλύτερος συνθέτης της περιόδου Μπαρόκ, καθώς ήταν και ένας από τους σπουδαιότερους συνθέτες στην ιστορία της έντεχνης Δυτικής μουσικής. Παρόλο που δεν εισάγει κάποια νέα μουσική φόρμα, εμπλούτισε το μουσικό στυλ της εποχής με μια δυνατή και εντυπωσιακή αντιστικτική τεχνική.
O Debbusy, ήταν Γάλλος συνθέτης. Θεωρείται ο κύριος εκπρόσωπος του κινήματος του μουσικού ιμπρεσιονισμού. Ο Ντεμπυσσύ δεν είναι μόνο ένας από τους γνωστότερους Γάλλους συνθέτες, αλλά και μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της δυτικής μουσικής, σηματοδοτώντας το πέρασμα από την ρομαντική εποχή στη μοντέρνα μουσική του 20ού αιώνα.
#9: Ποια είναι τα επόμενα σου μουσικά βήματα, Κωνσταντίνε; Τι να περιμένουμε από σένα παρακάτω;
Αυτή την εποχή είμαι σε μια πολύ δημιουργική περίοδο της ζωής μου. Το πιο σύντομο είναι η παρουσίαση του έργου μου στην Τεργέστη της Ιταλίας τον Φεβρουάριο. Από εκεί και πέρα υπάρχουν αρκετές ενδιαφέρουσες επαγγελματικές προτάσεις από το χώρο του θεάτρου, του κινηματογράφου και γενικότερα του θεάματος, οι προτάσεις είναι από δημιουργούς εντός και εκτός Ελλάδας, όμως θα τις αξιολογήσω όλες μετά την ολοκλήρωση της παρουσίας μου στην Ιταλία.
Σας ευχαριστώ πολύ.
· Εμείς ευχαριστούμε!