Καθ’ οδόν μου έστειλαν το πρόστιμο. Και εξακολουθώ να παραβιάζω τα σήματα. Οι προβολείς μου στραβώνουν τις τύψεις που στέκονται μπροστά στο αυτοκίνητο προσπαθώντας να διασχίσουν τον δρόμο. Τ’ αντανακλαστικά μου άριστα. Καθ’οδόν συναντώ πολλά ατυχήματα και πολλά αδιέξοδα. Οδηγώ τη ζωή χωρίς δίπλωμα. Βαριά παρανομία. Πάλιωσε και το αμάξι. Τιμόνι είχε όμως από την αρχή. Και στο παρμπρίζ απλώνεται η αδράνεια. Τα αντανακλαστικά μου άριστα. Διαβάζω όλες τις πινακίδες. Δυσανάγνωστες και μη. Και από τους καθρέφτες του κοιτάζω τη διαδρομή πίσω μου, να χάνεται στη σκόνη, γεμάτη γεγονότα. Λερωμένη απο τα γκρίζα σύννεφα που κατεβαίνουν.
Κι ο κόσμος τρέχει. Να γλυτώσει από τη βροχή. Κι ανάμεσά τους δυο νέοι αγκαλιάζονται αδιαφορώντας για την ομίχλη που τους σκεπάζει.Μετά απο τέτοια γεγονότα, το γεγονός οτι είμαι ακόμη χωρίς δίπλωμα, παραλείπεται…