– Κάτι δεν πάει καλά στον πίνακα ελέγχου, χάνουμε ύψος όλο και ταχύτερα.
– Προσπάθησε να ανοίξεις αλεξίπτωτο.
– Δεν υπάρχει αρκετή ατμόσφαιρα. Το νευρωνικό ενημερώνει ότι ξαφνικό, έντονο μαγνητικό πεδίο, μας επιταχύνει προς την επιφάνεια.
– Ποιό τμήμα του σκάφους έλκεται; Αφού είναι από αλουμίνιο…
– Η θερμική ασπίδα είναι ατσάλινη.
-Ελευθέρωσέ την
– Θα καούμε από την τριβή.
– Ελευθέρωσέ την αμέσως και βάλε τους ιοντικούς κινητήρες στο μέγιστο.
– Δεν θα προλάβουμε να φρενάρουμε το όχημα και θα προσκρούσουμε στην επιφάνεια.
– Κάνε αυτό που σου λέω και μείνε μέσα στο μαγνητικό πεδίο.
– Γιατί;
– Δινορρεύματα
Παρακολουθούσαμε τον διάλογο και βλέπαμε από τις οθόνες του σκάφους την αγωνία των δύο χειριστών που προσπαθούσαν να ελέγξουν την κάθοδο του ιονόπτερου μέχρι την επιφάνεια του πλανήτη. Ο ξηρός πλανήτης με την αμμώδη επιφάνεια, την αραιή ατμόσφαιρα και τις αμμοθύελλες έμοιαζε απειλητικά αφιλόξενος.
Είδαμε την θερμική ασπίδα να αποσπάται από το κάτω μέρος του σκάφους και να φεύγει με μεγάλη επιτάχυνση προς την επιφάνεια, λοξεύοντας την κάθοδό της λόγω αλλαγής γωνίας του αναπάντεχου μαγνητικού πεδίου και τελικά να προσκρούει με μικρή γωνία, σκάβοντας το έδαφος.
Ακούσαμε τους χειριστές να βάζουν τους κινητήρες στο μέγιστο και να φορούν τα προστατευτικά σκάφανδρα, καθώς ανέβαινε η θερμοκρασία στον θάλαμο πλοήγησης. Είδαμε το σκάφος να φρενάρει θεαματικά ενώ το εξωτερικό κέλυφός του έδειχνε θερμοκρασίες που άγγιζαν τους 400 βαθμούς.
Το αλουμινένιο σκάφος ήταν στα όρια της αντοχής του. Θερμαινόταν καθώς μετέτρεπε την κινητική του ενέργεια σε θερμότητα, όχι τόσο λόγω τριβής, γιατί η ατμόσφαιρα στα 3 χιλιόμετρα ύψος ήταν πολύ αραιή, όσο λόγω των δινορρευμάτων που αναπτύσσονταν από την ταχεία προσέγγιση του μαγνητικού πόλου που, ενώ τραβούσε πάνω του την ασπίδα, αντιθέτως, επιβράδυνε το -μη μαγνητικό- σκάφος.
Οι ιοντικοί κινητήρες, ελεγχόμενοι από το νευρωνικό, έκαναν το υπόλοιπο μέρος της δουλειάς, μειώνοντας την ταχύτητα καθόδου και διατηρώντας την θερμοκρασία του σκάφους λίγο κάτω από τα όρια διάλυσής του. Τελικά, λίγα μέτρα πριν το έδαφος, η ταχύτητα ήταν στα όρια πτώσης από τριώροφο κτίριο και οι πιλότοι, στα σκάφανδρά τους, δεμένοι γερά στα βυθιζόμενα μαλακά καθίσματά τους, ανάσκελα, να κοιτούν τον ουρανό.
Με μία γρήγορη στροφή, η πορεία του σκάφους, οριζοντίωσε, καθώς το ισχυρό μαγνητικό πεδίο, λίγο πάνω από το έδαφος, ασκούσε τεράστια απωστική δύναμη στο μεταλλικό περίβλημα του ιονόπτερου, εξομαλύνοντας έτσι την πρόσκρουση.
Το σκάφος σύρθηκε πάνω στο έδαφος λίγα μέτρα μακρύτερα από το σημείο που νωρίτερα η ασπίδα είχε σκάψει το χώμα και είχε φυτευτεί μέσα του η μισή.
Ήδη ένα δεύτερο ιονόπτερο με δύο πιλότους κατέβαινε ομαλά, μακρύτερα από το μαγνητικό πεδίο για να συλλέξει ότι απέμεινε της πτώσης. Είδαμε, με ανακούφιση, τους δύο πιλότους να βγαίνουν από το χτυπημένο ιονόπτερο και να απομακρύνονται προς την κατεύθυνση του δεύτερου που προσέγγιζε το έδαφος.
Ένα τρίτο ιονόπτερο, χωρίς πλήρωμα, έμεινε να αιωρείται 40 μέτρα πάνω από το έδαφος και το αυτόματο νευρωνικό κατέβαζε τρία σχοινιά με γάντζο. Οι πιλότοι στράφηκαν πίσω στο πεσμένο ιονόπτερο, πήραν τους γάντζους και τους προσέδεσαν στο σακατεμένο σκάφος . Το αυτόματο πήρε ύψος με πολλή προσπάθεια των κινητήρων, ανεβάζοντας το κουφάρι μαζί του για να το φέρει σε τροχιά προσέγγισής μας.
Το δεύτερο ιονόπτερο ανέβασε τους τέσσερεις πιλότους και μπήκε στο μητρικό σκάφος κλειδώνοντας αεροστεγώς στο στόμιο του σωλήνα επιβίβασης ενώ, το τρίτο με το κουφάρι, έκανε μανούβρες πρόσδεσης στο εξωτερικό του ερευνητικού εργαστηρίου-σκάφους.
Ακόμα δεν έχουμε κατεβεί ξανά εκεί πέρα για να δούμε σε τι οφείλονταν ένα τόσο ισχυρό επιφανειακό μαγνητικό πεδίο. Το προγραμματίζουμε σύντομα.
Η ασπίδα όμως, λόγω βάρους, έμεινε στον ξηρό αμμώδη πλανήτη που τον ονομάζετε Άρη κι αυτό ήταν το λάθος μας, το οποίο μας έκανε βούκινο σε όλο τον πλανήτη Γη.
Ιδού και η απόδειξη με την σφραγίδα της Google και την υπογραφή της NASA:
«Απόσπασμα μνήμης Η6.
Εξερευνώντας τον Άρη:
Απώλεια σκάφους»
Προς ενημέρωσίν σας: Science Alert
APODYOPTES 