«Ξαναγυρνώ στις σκιές…
εκεί που σε συναντώ,
στο ασυμβίβαστο
της πληρότητας και της μοναξιάς..»
– από την Έλενα Γιασεμάκη

Ξαναγυρνώ στις σκιές…
εκεί που σε συναντώ,
στο ασυμβίβαστο
της πληρότητας και της μοναξιάς
κουλουριάζομαι στα σεντόνια της θλίψης…
σαστίζω
μ’αυτό το κορμί,
αγρός,
στο φως σου μόνο να βλασταίνει…
όταν ανθίζω,
να μ’ αισθάνεσαι
κι όταν καρπίζω,
να με τρως…
στους τρυφερούς κοχλίες των αυτιών μου
που αφήνεις να πλανάται το ηχόχρωμα της ανάσας σου…
κερήθρες μελιττοφόρες τα στήθια μου,
θα θρέψουν την πείνα σου…
τα σκέλια μου,
κλαδιά ξερά,
στο σφρίγος της άνοιξής σου
θα ξεβράσουν τον ανθό….παίρνω απ’ το χέρι
την τόση εγκατάλειψη…
εκεί που ποτέ δε βρήκα το θέλω σου
εκεί ξαναγυρνώ…