«Ο πύργος αλλάζει χρώμα ανάλογα με τη διάθεσή σου. Όταν είσαι ευδιάθετος παίρνει χαρούμενα χρώματα προσελκύοντας έτσι πολύ κόσμο».
– από την Μαρία Ιατρίδη

Επιβλητικοί οι πύργοι. Επιβάλλουν την απόσταση. Κλεισμένος μέσα νιώθεις ότι προστατεύεσαι. Μακριά σου οτιδήποτε πληγώνει. Κι αν θέλει πολύ κάποιος να έρθει σε επαφή μαζί σου, πρέπει να διακινδυνέψει τη ζωή του σκαρφαλώνοντας. Έτσι σιγουρεύεσαι ότι το θέλει πραγματικά. Μόλις φτάσει στο παράθυρό σου, του βάζεις ένα αίνιγμα: «Τι χρώμα έχει ο ουρανός;». Αν απαντήσει σωστά, του επιτρέπεις να μπει στον πύργο σου και να σε γνωρίσει. Αν όχι, πρέπει να κάνει και πάλι όλη την επικίνδυνη διαδρομή προς τα κάτω.

 

Ο πύργος αλλάζει χρώμα ανάλογα με τη διάθεσή σου. Όταν είσαι ευδιάθετος παίρνει χαρούμενα χρώματα προσελκύοντας έτσι πολύ κόσμο. Όταν έχεις όμως… τις μαύρες σου, μαύρος γίνεται κι αυτός. Τρομάζει τους πάντες και τους απωθεί. Κι εσύ μετά αναρωτιέσαι γιατί δε σε πλησιάζει κανείς.

Μερικές φορές γυρίζει κιόλας γύρω γύρω. Βαριέσαι να κοιτάς συνέχεια την ίδια θέα. Θέλεις να γεμίζεις συνέχεια το μυαλό σου με νέες εικόνες. Η καρδιά σου όμως παραμένει άδεια. Δε γεμίζει με τίποτα. Αν δεν ανέβει στον πύργο ο άνθρωπος που θα απαντήσει σωστά στο αίνιγμά σου, δε θα τοποθετήσεις κανέναν άλλον μέσα της. Είναι πολύτιμη αυτή η θέση. Είσαι πολύτιμος. Γι ‘ αυτό και μόνο όποιος αποδειχθεί πολύτιμος θα μπει εκεί.

Πέρναγαν τα χρόνια κι εσύ μόνος πάνω στον πύργο σου. Σκέφτηκες να κατέβεις. Όλον αυτόν τον καιρό εκεί πάνω ένιωθες ασφάλεια μεν, αλλά ήρθε η ώρα να έρθεις σε επαφή και με την άσφαλτο ώστε να ζήσεις πραγματικά. Αν δεν κάνεις και κανένα σφάλμα πού και πού, δε μαθαίνεις. Μπορεί να γλίτωνες τις στενοχώριες στον ψηλό σου πύργο, όμως δεν άφηνες χώρο σε κανέναν να σταθεί δίπλα σου.

Κατέβηκες λοιπόν κι άρχισες να κάνεις βόλτες στη γη. Τελικά κι αυτή γυρίζει, συνειδητοποίησες. Αντίκρυζες συνέχεια κι από μια διαφορετική θέα. Σε πλησίασαν πολλοί. Στο αίνιγμά σου όμως απαντούσαν λάθος. Ώσπου μια μέρα άκουσες την απάντηση που έψαχνες. «Ο ουρανός έχει το χρώμα της καρδιάς σου». «Πού ήσουν τόσο καιρό;», αναφώνησες! «Κρυμμένος στον πύργο μου», απάντησε. «Λίγοι ρίσκαραν τη ζωή τους για να σκαρφαλώσουν και κανείς δεν απαντούσε σωστά και στο δικό μου αίνιγμα», συμπλήρωσε. «Ποιο ήταν;», ρώτησες όλο αγωνία. «Από τι είναι φτιαγμένος ο πύργος μου;», αποκρίθηκε. «Από τους φόβους σου», απάντησες μονομιάς. Το ήξερες καλά γιατί από το ίδιο «υλικό» ήταν φτιαγμένος κι ο δικός σου πύργος. Τους νικήσατε όμως τους φόβους σας και οι δύο και τολμήσατε τη ζωή! Όχι άλλοι πύργοι, όχι άλλα αινίγματα. Μόνο ανοίξτε τις καρδιές σας και βρείτε ο ένας τον άλλο. Βρείτε τη θέση σας. Ο ένας μέσα στην καρδιά του άλλου. Εκεί ανήκετε…