σου είπα να προσέχεις
μα δεν πειράζει γιατί θα πάει να κλάψει μόνη της και θα ξυπνήσει χωρίς σημάδι. μέχρι να
ξαναχτυπήσει. «δεν πειράζει μαμά, δε θα αφήσει σημάδι που να σε ενοχλεί, θα δεις, δε θα ενοχλεί
κανέναν.»
-γράφει η Νίκη Νικολακοπούλου Συνεχίστε την ανάγνωση Γιατί ένοχος είναι το εγώ σου που ουρλιάζει
«Το σταυρόλεξο της υπομονής σου, κάποιες στιγμές παρηγορούσε τη σιωπή σου.»
-γράφει η Μαρία Βούλγαρη Συνεχίστε την ανάγνωση Το σταυρόλεξο της υπομονής σου
«για αυτό ξέρω, όταν τρως μέλι με τα δάχτυλα, θα με θυμάσαι.
Κι αν έκανα τότε έστω μια σωστή κίνηση σ’ εκείνη την παρτίδα σκάκι, θ’ αναρωτιέσαι αν σε θυμάμαι κι εγώ.
Κι αν έκανα παραπάνω από μία, θα λες πως όχι.»
– γράφει η Έλενα Κτενοπούλου Συνεχίστε την ανάγνωση {νυχτερινή διαδρομή με προορισμό τη λήθη}
Πολλές φορές στην συμπεριφορά και στα ελαττώματα των συγγενών μας, της μάνας της αδερφής, του αδερφού, του πατέρα, βλέπουμε την ίδια μας τη σκιά κι αυτό μας ταράζει και μας φοβίζει πολύ βαθιά. – γράφει η Αγνή Ιωάννου Συνεχίστε την ανάγνωση «Ντρέπομαι για τη μάνα μου»
Τώρα που σας τα γράφω αυτά, 26 χρόνια αργότερα, τολμώ να πω ότι μου φαίνεται πως εκείνη την μέρα άνοιξα ένα μίνι ψυχωτικό επεισόδιο. Γιατί τους έβλεπα όλους σαν αγγέλους, που εκπέμπουν φως. – Γράφει η Αγνή Ιωάννου Συνεχίστε την ανάγνωση Η πρώτη μέρα της Αφροδίτης στο Ν.Α.
«Κάθε μέρα επέστρεφα. Κάθε μέρα η συνήθεια με γυρνούσε σπίτι μου. Κάθε μέρα ίδια η διαδρομή.
Σήμερα όχι. Σήμερα είμαι ζωντανός. Σήμερα η ζωή είναι απρόβλεπτη.»
– γράφει ο Δημήτρης Αθανασέλος Συνεχίστε την ανάγνωση Μεταμόρφωση
«Το σκοτεινό δωμάτιο φωτίστηκε από τα γυμνά κορμιά μας. Ήταν η μέρα που το ασυνείδητο μου βγήκε στην επιφάνεια. Από εκείνη τη στιγμή δεν είμαι πια ο ίδιος. Το κατάλαβα από την ατόφια καμπύλη του προσώπου της που κοιτούσε προς τα πάνω. Το χαμόγελό της.»
– γράφει ο Δημήτρης Αθανασέλος Συνεχίστε την ανάγνωση Δωμάτιο με φως
«Μυρίζω τον θάνατο.
Σαν πεινασμένο αγρίμι τρέχω προς το μέρος του.»
-γράφει η Ελένη Μακρή Συνεχίστε την ανάγνωση Σήψη
«Πάνε μήνες που έχασα την λογική και ο νους μου έπαψε να υπακούει σε κανόνες.»
-γράφει η Ελένη Μακρή Συνεχίστε την ανάγνωση Αναγγελία αυτοχειρίας
«Τίποτα δεν έχει αλλάξει. Κάθε τρία – τέσσερα καρέ και μια αλλαγή ψυχολογίας, σε βαθμό που θα προτιμούσα να ξαπλώσω χάμω, με κλειστά τα μάτια.»
-γράφει ο SideliK_2 Συνεχίστε την ανάγνωση Φεστιβάλ
«Ήμουν σε δίλημμα. Θα έκοβα τη γλώσσα μου γιατί πραγματικά δε μου χρειαζόταν ή θα έβρισκα λέξεις πιο κατάλληλες· και τότε ίσως η γλώσσα και πάλι να μαλάκωνε.»
– γράφει ο Δημήτρης Αθανασέλος Συνεχίστε την ανάγνωση Ρήξη
Ήταν η Μούσα σου, τουλάχιστον έτσι ένιωθες. Και σ’ αγαπούσε, σου το έλεγε. Κι αφηνόσουν στον ήχο της αγάπης της, να σου χαϊδεύει τα αυτιά. -γράφει ο Θωμάς Αργυρέας Συνεχίστε την ανάγνωση «Το μαύρο φεγγάρι»
Αγιοδημητριάτικα θανατερά χρυσάνθεμα που μόνο θλίψη της έδιναν, σα δανείζονταν τη λάμψη τους από το φως του Οκτώβρη, που ολοένα και λιγόστευε. -γράφει η Ελίνα Παπαδοπούλου. Συνεχίστε την ανάγνωση «Μετρούσε τη ζωή με τα λουλούδια»
«…προχώρησε μέσα στο κρύο, καλύτερα λέει να μην πεθάνω απόψε, μπορεί τελικά και να’ ταν μεθυσμένο, ποιο σώμα δεν θέλει να πεθάνει απόψε; »
– γράφει ο Νίκος Σταϊκούλης Συνεχίστε την ανάγνωση Νύχτα 99η
Κουβάλαγα μια καταπιεσμένη libido που εξερράγη στα 16.
Είχα μια ασκητική διάθεση… – γράφει η Ελίνα Παπαδοπούλου Συνεχίστε την ανάγνωση «Γεννήθηκα μωρό»
Δεν υπάρχει απόσπασμα διότι το άρθρο είναι προστατευμένο. Συνεχίστε την ανάγνωση Πρoστατευμένο: «Διαίρει άνθρωπο και βασίλευε ζώο»
«
Οι διακριτικοί άνθρωποι μετρούν πολλά χρόνια και γι’ αυτό δε τάζουν…»
– γράφει η Μαρία Λυδία Κυριακίδου Συνεχίστε την ανάγνωση «Α – διακριτικόν»
Οι κόσμοι και οι δρόμοι μας λοιπόν, είναι παράλληλοι. Θέλουμε να πείσουμε τον κόσμο να μπει στη «θέση» μας, αλλά έτσι αδικούμε τον εαυτό μας. – γράφει ο Γιώργος Αλεξάνδρου Συνεχίστε την ανάγνωση «Τα μονοπάτια»
Πόσο θα ‘θελες να βρεις τον ουρανό σου. Αλλά έτσι με τέτοια μονότονη απόχρωση στο ψεύτικο χαμόγελό σου, δεν έχεις καμιά ελπίδα. – γράφει η Μαρία Ιατρίδη Συνεχίστε την ανάγνωση «Όταν ζήλεψε ο ουρανός…»
Εδώ, φίλε μου, θα συναντήσεις πλάσματα αλλόκοτα, ανθρωπόμορφα βέβαια, μα κάποιες ιδιότητές τους δεν ανήκουν στους «δικούς μας». Για παράδειγμα, άκουσον-άκουσον, δεν γκρινιάζουν. γράφει η Ευαγγελία Μαρία Αγγελούση Συνεχίστε την ανάγνωση Απόσταγμα
Έμεινε σχεδόν ευτυχής, κοιτάζοντας τό δροσερό δάσος ν’ ανοίγεται μπροστά του. Η χαρά προχώρησε βαθιά μέσα στην ψυχή του. γράφει ο Χριστόφορος Τριάντης Συνεχίστε την ανάγνωση «Ένα όνειρο»
Το βήμα μου πιο ισχνό από το αποτύπωμα σου.
Και το τραγούδι αχνά από μακριά ακουγόταν:
– γράφει ο Δημήτρης Αθανασέλος Συνεχίστε την ανάγνωση «Pater Antecessor»
Ήρθε όμως η μέρα ή, πιο σωστά, το βράδυ που άλλαξε η κοσμοθεωρία σου. Ήθελες τόσο πολύ να ανατινάξεις τον τοίχο σου. – γράφει η Μαρία Ιατρίδη Συνεχίστε την ανάγνωση «Και τώρα τι;» | «Τώρα μαζί»
Το 2018 δεν δόθηκε Νόμπελ Λογοτεχνίας. Αλλά πριν δύο χρόνια το πήρε ένας τραγουδοποιός, ο Μπομπ Ντύλαν. Υπάρχει λοιπόν, έδαφος για καλλιέργεια. -γράφει ο Χριστόφορος Τριάντης Συνεχίστε την ανάγνωση Βαριά βήματα
«Μόνιμες μετακινήσεις ζωής με στόχο το καλύτερο, ως μόνιμη μιλιά, έτοιμη στα χείλη… »
– γράφει ο Lorenzo Daponte Συνεχίστε την ανάγνωση Βιασμός ψυχής
Είναι τόσα αυτά που φοβάμαι
και άλλα τόσα αυτά που αποφεύγω.
..- γράφει η Ελένη Μακρή Συνεχίστε την ανάγνωση «Συμβατό με την κλινική εικόνα»
«Είναι στιγμές, που έχω ανάγκη να μιλήσω στους τοίχους. Με βολεύει η σιωπηλή κατανόηση τους… »
-γράφει ο Γιώργος Σ. Αλεξάνδρου Συνεχίστε την ανάγνωση «Ο Μονόλογος του εγωιστή»
»Έτσι σκοτώνεται ο έρωτας. Από την ανασφάλεια ν’αγαπηθούμε από κάποιον που μας ανήκει» -γράφει η Ρένια Παπαματθαίου Συνεχίστε την ανάγνωση «Ερωτοτροπίες»
Και περιμένουμε, ένα φως μα μόνο το σκοτάδι ακούει το κάλεσμα μας και σκοτάδι, είναι η απουσία του φωτός. Έτσι δε λένε; -γράφει ο Γιώργος Αλεξάνδρου. Συνεχίστε την ανάγνωση «Περιμένουμε»
«Κι έτσι πέρασε η ώρα, τα χρόνια, η αιωνιότητά σου μέσα σε ένα λεπτό και έφτασες στην αρχή. Στην αφετηρία»
– γράφει η Μαρία Ιατρίδη Συνεχίστε την ανάγνωση Πάμε να ξαναγεννηθούμε;
«Έπιασα το τηλεκοντρόλ να ανοίξω την τηλεόραση, αλλά σκέφτηκα ότι δεν υπάρχει λόγος να το κάνω. Πήρα ένα βιβλίο. Είναι καλύτερη συντροφιά από ένα σκεύος»
-γράφει ο Γιώργος Αλεξάνδρου Συνεχίστε την ανάγνωση «Σκέψεις μετά τη δουλειά»
«Κυκλώνω με τη φαντασία το κεντρικό πρόσωπο. Νεανικό με την ωριμότητα να το κρατά αγέλαστο. Γυναικεία φιγούρα στηριγμένη στο δεκανίκι της επιβίωσης…»
– γράφει η Ρένια Παπαματθαίου Συνεχίστε την ανάγνωση «Νόημα»
«Θ’αφήσουμε τα κορμιά να κάνουν τη δουλειά τους κι ύστερα θα μετρήσουμε παράπλευρες απώλειες…»- από την Έλενα Γιασεμάκη Συνεχίστε την ανάγνωση «Μικρή σπουδή σε πολύχρωμη εικόνα»
«Πίστευες ακόμη στις μαγικές ιδιότητες των λουλουδιών κι ας σε έλεγαν παλιομοδίτη…»
– από την Μαρία Ιατρίδη Συνεχίστε την ανάγνωση «Ο κλέφτης, ο άνεμος και το… καλό συναπάντημα!»
Δεν υπάρχει απόσπασμα διότι το άρθρο είναι προστατευμένο. Συνεχίστε την ανάγνωση Πρoστατευμένο: «Μια Ελλάδα από καλοκαίρι»
«…πολυπρόσωπες οι διαδρομές, οστά και σάρκες συνδεδεμένα…» -γράφει ο Χριστόφορος Τριάντης
Συνεχίστε την ανάγνωση «Το χαμόγελο»
Στα χέρια του ο ποιητής, κρατά έναν καθρέφτη. Αυτοποιημένα και συνειρμικά, γίνεται η κατάταξή του στους απόκληρους και στους απελπισμένους. γράφει ο Χριστόφορος Τριάντης Συνεχίστε την ανάγνωση «Στη μέση της αγοράς»
Τις πιο όμορφες στιγμές αναγέννησης της ψυχής τις ένιωθα όσο αγαπούσα.
Γιατί νιώθεις …Δεν είναι της μόδας πια!- από την T-Lilly Συνεχίστε την ανάγνωση «Δεν είναι της μόδας»
Και έτσι ξαφνικά μετατρέπονται σε ανάμνηση. Σε μια φωτογραφία. Σε μια σελίδα ημερολογίου. Σε ένα κουτάκι στο μυαλό… -από την Μαρία Ιατρίδη Συνεχίστε την ανάγνωση «Το μαγικό ημερολόγιο»
«Μα πιο πίσω από τον παραπάνω κόσμο, υπάρχει ένας άλλος κόσμος. Όμως, οι οδοί του είναι κατειλημμένες από χλευαστές και χυδαίους». – γράφει ο Χριστόφορος Τριάντης Συνεχίστε την ανάγνωση «Ο Καταγραφέας»
«Και όταν κοιμάμαι, γίνεσαι το κομμάτι του παζλ που εδώ και χρόνια με ταλαιπωρεί». -από την Κική Κωνσταντίνου Συνεχίστε την ανάγνωση «Η Θύμηση»
«…Αφήνω σύντομο μήνυμα. Κι ύστερα περιμένω την επιστροφή σου… »
– από την Ρένια Παπαματθαίου Συνεχίστε την ανάγνωση «Διαλόγου…αφορμές»
«Ο πύργος αλλάζει χρώμα ανάλογα με τη διάθεσή σου. Όταν είσαι ευδιάθετος παίρνει χαρούμενα χρώματα προσελκύοντας έτσι πολύ κόσμο».
– από την Μαρία Ιατρίδη Συνεχίστε την ανάγνωση «Όχι άλλοι πύργοι, όχι άλλα αινίγματα…»
« Δεν έχω καν πεθάνει, η επιμονή της ζωής επισημαίνει ακόμη αυτό που ανέκαθεν υπήρξα. Ένας Άνδρας χωρίς ταυτότητα.» – από την Αγγελίνα Κλαυδιανού Συνεχίστε την ανάγνωση «Ο θεατρίνος»
«Θα ζήσω. Στο είπα; Θα πονέσω σε προδοσίες, θα θρηνήσω σε απώλειες, θα ενθουσιαστώ με παιδικά χαμόγελα, μ’ εφηβικούς έρωτες, θα εξοργιστώ μ’ εσένα , θα ερωτευτώ ό, τι ερωτεύσιμο, θα ζηλέψω τον έρωτά μου, όπως του αξίζει…
– από την Ευαγγελία Αγγελούση Συνεχίστε την ανάγνωση «Επιστολή προς γνωστό άγνωστο»
«Να σε δείχνω με το δάχτυλο και να λέω «να, αυτός είναι η κατάρα μου».
– από την Έλενα Γιασεμάκη Συνεχίστε την ανάγνωση «Να..!»
«Ο σκλάβος δεν έχει ιστορία που να περιγράφει το παρελθόν, ούτε ανήκει στο παρόν, είναι ο άνθρωπος δίχως χρόνο και όνομα. » – από τον Χριστόφορο Τριάντη Συνεχίστε την ανάγνωση «Ο σκλάβος»
«Όσο για την τοξικότητα, πολύ θλιβερό φαινόμενο πραγματικά.» – της Μαρίας Ιατρίδη Συνεχίστε την ανάγνωση «Σκαρφάλωσε στο δέντρο σου και πέτα!»
«Όσα τα ερείπια,τόσα και τα τείχη που χτίσαμε ανάμεσα μας.»
– του Αλέξανδρου Κοντογιώργη Συνεχίστε την ανάγνωση «Ερείπια μιας ξεχασμένης αθωότητας.»
«Κι όλα σωπαίνουν και μια βαριά σιωπή σκεπάζει όλες μου τις αγωνίες και τις ελπίδες για όσα φύγανε, για όσα έλθουν και για όσα δεν έλθουν ποτέ..»
– του Ω Συνεχίστε την ανάγνωση «Ύστατος αποχαιρετισμός»
«Είχες την εντύπωση πως είχε περάσει πολύ λίγη ώρα από την είσοδό σου, όμως ο χρόνος κυλούσε αλλιώς εκεί. Είχαν περάσει χρόνια! Είχες συνηθίσει τη μοναξιά σου και τις σκιές στα τοιχώματα.» – από την Μαρία Ιατρίδη Συνεχίστε την ανάγνωση «Εσύ βγήκες από το σπήλαιό σου;»
«Αναγνωρίζουν την αρχή και το τέλος των πραγμάτων. Γιατί πιστεύουν ότι η ίδια ζωή ,ως δώρο και δικαίωμα, δεν αναβάλλεται για το μέλλον.»
– από τον Χριστόφορο Τριάντη Συνεχίστε την ανάγνωση Σπάνιοι άνθρωποι
«Αισθάνομαι τύψεις που ήμουν η αιτία να βρίσκονται αντικριστά και εύχομαι να μεγαλώσω γρήγορα και να πηγαίνω με τα μέσα μεταφοράς απ’ τον έναν στον άλλον.»
– από τον Παναγιώτη Σταυρόπουλο Συνεχίστε την ανάγνωση «Αίτηση διαζυγίου στους γονείς»
«Μολύνουμε τον κύκλο των αισθήσεων με χαμηλής κράσης οπτικά και ακουστικά ερεθίσματα, τροφή και νερό και αναπνέουμε κακής ποιότητας αέρα.»
– από την T- Lili Συνεχίστε την ανάγνωση » Η μαγεία των αισθήσεων»
«Αναπολώ τα γέλια μας, τις βόλτες μας, ακόμα και την ανησυχία που σε έπιανε όταν δε σήκωνα το κινητό.» – από την Μαρία Σκαμπαρδώνη Συνεχίστε την ανάγνωση Αφιερωμένο στη μνήμη της φίλης μου Μαίρης..
«Ας μην κοροϊδευόμαστε. Όλα για τον πόνο γίνονται. Με πόνο γεννιόμαστε, με πόνο πεθαίνουμε.» – από την Αρετή Καμπίτση Συνεχίστε την ανάγνωση «Πονώ, άρα υπάρχω»
«Στην πρώτη επιφανειακή ‘’γνωριμία’’ μας, τον χλεύαζα για το στυλ και την εμφάνιση του.» – Γράφει ο Παναγιώτης Σταυρόπουλος Συνεχίστε την ανάγνωση «Αντίο, Τζιμάκο…»
«Απλωμένοι σαν σκιές από τα χρυσάνθεμα που εφύτεψα στην απουσία της ψυχής σου, σε αυτήν υποκλίθηκα.» – από την T- Lili Συνεχίστε την ανάγνωση «Έβενος»
«Καθημερινές εικόνες, με την καθεμία να έχει τη δική της ιστορία. Το δικό της τέλος. Ή και όχι… Ίσως κάποιος από όλους αυτούς να καταφέρει το πολυπόθητο «για πάντα». »
– από την Μαρία Ιατρίδη Συνεχίστε την ανάγνωση «Ραντεβού στα τυφλά με τον νέο χρόνο»
«Ευτυχισμένα Χριστούγεννα περνά η πλειοψηφία του κόσμου, ευχάριστη καθημερινότητα όμως, πόσοι;» – Γράφει ο Παναγιώτης Σταυρόπουλος Συνεχίστε την ανάγνωση Χριστούγεννα γεννούν καλοσύνη…
«Αυτή τη φορά δε θα σου ζητήσω παιχνίδια, ούτε κάποιο αόρατο μανδύα, για να μπορώ να τρώω κρυφά τα μελομακάρονα της μαμάς μου στην κουζίνα χωρίς να με βλέπει.»
– από τον Νίκο Αντωνίου Συνεχίστε την ανάγνωση «Αγαπημένε μου ‘Αγιε Βασίλη…»
APODYOPTES 