Κρεμόσουν κάθε μέρα από μια λέξη, πάνω από το σταυρό που κουβαλούσες.
Το σταυρόλεξο της υπομονής σου, κάποιες στιγμές παρηγορούσε τη σιωπή σου. Φανέρωνε τη δύναμή σου. Την υπεροχή σου.
Εσύ ένιωθες πως γέρνεις μα εγώ αντλούσα θάρρος από το ύψος της ζωής σου.
Αχ μάνα !
Πόση αγάπη γεννάει η ψυχή σου!