Σαν έκανα έρωτα μαζί της ένιωθα πως πήγαινα με όλες τις γυναίκες του κόσμου τούτου αν και εν πλήρη συνειδήσει, πήγαινα θεληματικά μόνο με εκείνη. Σαν να είχε συγκεντρώσει όλα τα αρχέτυπα τα γυναικεία σε ένα σώμα. Το στήθος της και οι γλουτοί της σαν να περίκλειαν, σα να ήταν το απόσταγμα όλων των γυναικών από την αυγή της ανθρωπότητας. Η πλήρης αποδόμηση όλων των γυναικείων σωμάτων. Τα βογγητά της, σα να έρχονταν από προϊστορικό σπήλαιο, την περίοδο που το ανθρωπόμορφο γένος αγκομαχούσε να μετουσιωθεί σε άνθρωπο. Άλλοτε αρχαία ιέρεια υπό το φως των κεριών να μεταλαμπαδεύει λίγη από τη γνώση της, άλλες φορές πάλι μάγισσα μου δίδασκε δίχως λόγια, δίχως φανφάρες λεκτικές τα απόκρυφα στον κόσμο τούτο μυστικά της, τα μυστικά πίσω από τις βαριές κουρτίνες της γνώσης, εκεί που το υπερβατικό είναι μέρος της καθημερινότητας. Αρχέτυπο θηλυκό δίχως επιτήδευση. Μετουσίωνε όλο το θηλυκό στοιχείο αυτού του κόσμου σε ένα σώμα. Ένα λασπωμένο κορμί μεταρσιωμένο. Εκατομμύρια γυναικεία πρόσωπα σε ένα μονάχα. Όλες αυτές οι σκέψεις, υποσυνείδητες και αδιαμόρφωτες, σαν σε καρέ φωτογραφιών, πέρασαν από το νου μου συγχρόνως, ενώ ήμουν απόλυτα παρών, απόλυτα δοσμένος στην ιερή εκείνη στιγμή. Ο χρόνος πλάτιασε και έπειτα σταμάτησε. Τα δευτερόλεπτα αιωνιότητα γίνηκαν. Τελείωσα. Εξαγνισμός. Το σπέρμα μου τινάχθηκε στο στήθος της και στις κουρτίνες . Οι κουρτίνες που πριν την πράξη εμπόδιζαν να μπαίνει μέσα στο δωμάτιο ατόφιο το φως. Το σκοτεινό δωμάτιο φωτίστηκε από τα γυμνά κορμιά μας.  Ήταν η μέρα που το ασυνείδητο μου βγήκε στην επιφάνεια. Από εκείνη τη στιγμή δεν είμαι πια ο ίδιος. Το κατάλαβα από την ατόφια καμπύλη του προσώπου της που κοιτούσε προς τα πάνω. Το χαμόγελό της.

Εκεί… απόλυτα δέσμιος του σώματός μου, του σώματός της, εκεί ένιωσα κάτι από ουρανό. Εκεί, στο απόλυτα σαρκικό, βιώθηκε η πιο πνευματική μου εμπειρία. Ο χρόνος σταμάτησε τα κορμιά μας νίκησαν στιγμιαία τον θάνατο, τον κλώτσησαν. Το φθαρτό, άφθαρτο έγινε. Ο χρόνος, αυτός ο μεγάλος εχθρός-φίλος, άρχισε να μετράει πάλι, μέσα από τον φαινομενικό ανταγωνισμό των αγκομαχητών μας, ήρθε η απόλυτη χημική ένωση. Η πλήρης αποσύνθεση, η πλήρης σύνθεση. Εξόρισαν τα κορμιά μας το θάνατο. Ποτέ άλλοτε τα όλο λάσπη και γήινες μυρουδιές κορμιά μας δεν έκρυβαν τόσο Θεό. Εγώ, γνήσιος ακόλουθος της σάρκας ποτέ άλλοτε δεν είχα αισθανθεί ότι το σώμα μου έκρυβε μέσα του τόσο φως. Και σας λέω, μέσα από τη σάρκα μου βίωσα κάτι από Θεό. Η απόλυτη αυτή πνευματική εμπειρία βιώθηκε ως αποτέλεσμα μιας σαρκικής επαφής σε ένα δώμα δίχως φως. Το σώμα ακούει ό,τι η ψυχή άδολα του υπαγορεύει. Αρκεί να έχεις μάθει να ακούς.