Ένα νέο έτος ετοιμάζεται να ‘ρθει και διάφοροι προλέγουν μεγάλες ανακατατάξεις. Άλλοι βλέπουν ορατούς και αόρατους κινδύνους με διάφορα χρώματα επενδυμένους (το μαύρο είναι το κυρίαρχο χρώμα) . Αρκετοί διακρίνουν σοβαρές κινήσεις που θα φέρουν την παγκόσμια συμφιλίωση και την κορύφωση της καλλιτεχνικής δημιουργίας.
Έχουν και οι αγορές το μερίδιο τους στην προώθηση της παγκόσμιας ευτυχίας. Κάτι τέτοιο κατοχυρώνεται και από τις οικουμενικές διακηρύξεις που τυχαίνουν μεγάλης αποδοχής.
Το 2018 δεν δόθηκε Νόμπελ Λογοτεχνίας. Αλλά πριν δύο χρόνια το πήρε ένας τραγουδοποιός, ο Μπομπ Ντύλαν. Υπάρχει λοιπόν, έδαφος για καλλιέργεια.
Αδιαφορώ για όλα αυτά. Μου φαίνεται πως βρίσκομαι σ’ ένα βούρκο και δεν κάνω τίποτα άλλο, παρά να τον διασχίζω – επαναληπτικά και ολίγον ασυντόνιστα. Χώνομαι βαθιά μέσα του και μένω εκεί, μέχρι να αισθανθώ τις λάσπες σαν κομμάτι της ψυχής μου.
Ό,τι διαδρομή σχεδιάζω, θα ‘χει την απώλεια σαν πρόσημο, το οριστικό τέλος των ψευδαισθήσεων περί δικαιοσύνης και ερωτικής αρμονίας. Εγωιστικές επισημάνσεις, μα εμβολιάζονται απ’ τις βέβηλες εικόνες της πραγματικότητας.
Βαριά τα βήματα ,σαν να φορώ σιδερένια παπούτσια. Και τα τακούνια τους από σίδερο είναι. Μαζί μου είναι και άλλοι σιδηροφορούντες, εκατομμύρια, έξω από γραμμές και ρίμες.
APODYOPTES 