Και τότε έπεσε το βλέμμα της σε δυο ζευγάρια μάτια. Ο τρόπος που κοιτάζονταν τη μάγεψε. – γράφει η Μαρία Ιατρίδη

Άρχισε να φυσάει πολύ. Η ομπρέλα κόντευε να ξεριζωθεί από την άμμο. Ένα κύμα ήρθε και τη σκέπασε.

«Εκεί είναι η θέση σου», της θύμισε.

«Θέλω να πετάξω», απάντησε εκείνη.

Ήξερε όμως πως για να γίνει αυτό έπρεπε να πιστέψει στη μαγεία. Κοίταξε τον ουρανό. Πόσο ψηλά και μακριά τής φαινόταν.

«Χάρισέ μου έστω το χρώμα σου», του είπε.

Και πράγματι βάφτηκε γαλάζια.

«Κάνε με τώρα να πετάξω», φώναξε.

Αλλά παρέμεινε στη γη. Δεν είχε πιστέψει ακόμα στη μαγεία που θα της έδινε την ώθηση προς τα πάνω.

Και τότε έπεσε το βλέμμα της σε δυο ζευγάρια μάτια. Ο τρόπος που κοιτάζονταν τη μάγεψε.

Υπάρχει μαγεία, λοιπόν, αναλογίστηκε…

Πολλά σύννεφα εκείνη την ώρα σκέπασαν τον ουρανό κι ο αέρας δυνάμωσε τρομακτικά.

Η ομπρέλα έκλεισε τα μάτια, έκανε μια ευχή κι άρχισε να πετάει. Επιτέλους!

Το ταξίδι της δεν είχε τέλος. Όσο ο έρωτας μαγεύει τον κόσμο, τόσο αυτή θα έχει τη δύναμη να πετάει…

Εσύ τι κατάφερες να μαγέψεις σήμερα;