Σάτυρος Διόνυσος εσύ
Κι εγώ ιέρεια παρθένου δάσους
Μύηση σχεδόν τελετουργική
Με φόντο λίμνη κυβική
Κλαδί καρφωμένο στο ανέγγιχτο ξερό χώμα
Με την Οξιά να χαράζει αισχύλιες κλίμακες
Μια μυρωδιά αποσύνθεσης ευωδιάζει
Μωβ ουρανός στα πόδια μου
Αγγίζω μια κόκκινη Άρκτο
Στα τελευταία 20 λεπτά
Η θύμηση θολώνει