Προσπάθησα να ξαναδιαβάσω όσα είχα γράψει τις προάλλες προκειμένου να κάνω διορθώσεις. Φθάνοντας στα μισά της δεύτερης σελίδας ένιωσα δυσφορία. Ανησύχησα μήπως έγραφα δυσνόητα ή βαρετά πράγματα.

Γύρισα στο διαδίκτυο για να διαβάσω ειδήσεις. Μετά από λίγο ξαναγύρισα στο κείμενο. Μια χαρά μου φάνηκε μέχρι τέλους αν και προς το τέλος της τρίτης σελίδας δυσφόρησα ξανά. Και τότε κάτι έλαμψε στην σκέψη μου. Τελικά δεν έφταιγε το κείμενο, ούτε ήταν κακογραμμένο, ούτε εξέφραζε στριφνά συμπεράσματα.

Ήταν απλό. Ο πολύς κόσμος, κι εγώ μαζί του, έχει ξεχάσει την ανάγνωση. Όλοι προπονούμαστε, μέσω διαδικτύου, στις μικρές αφηγήσεις. Δοκιμάστε να διαβάσετε ένα μεγάλο αφήγημα, μεγαλύτερο από 3-4 σελίδες ή μια πολιτική ανάλυση μεγαλύτερη από 5-6 οθόνες. Σημειώστε πού θα σταματήσετε με διάθεση να το παρατήσετε ή πότε θα υπερπηδήσετε το υπόλοιπο του κειμένου για να πάτε στα συμπεράσματα. Θα απογοητευθείτε με αυτό που θα διαπιστώσετε.

Πρόταση: Αν τυχόν, διαβάζοντας μακρά ανάλυση, δυσφορήσατε στην 3η ή 4η παράγραφο τότε τα πράγματα είναι σοβαρά. Κλείστε τον υπολογιστή, πάρτε ένα βιβλίο με έντονο ενδιαφέρον και μην τον ανοίξετε -παρά μόνο για δουλειά-, μέχρι να τελειώσετε το βιβλίο. Από όσα και μόνο θα αισθανθείτε να σας συνδέουν ή να σας έχουν αποξενώσει από το βιβλίο, θα βρείτε και τον τρόπο να πολεμήσετε την αποξένωση.

Όσο κι αν το σκέπτομαι σε ένα συμπέρασμα καταλήγω, τελικά. Ότι ήταν τόσο αναπάντεχα καταστροφική για την παιδεία των λαών η ενασχόληση με το «σερφάρισμα» στο ίντερνετ, με τα έτοιμα τσιτάτα για χώνεψη και με τις ανέπαφες επικοινωνίες -εκ του ασφαλούς- μέσω κοινωνικών δικτύων, που μάλλον μας προέκυψε το διαδίκτυο από χώρος ελευθερίας σε σύστημα μαζικού ελέγχου.

Φανταστείτε, το μυαλό ανθρώπων που δεν μπορούν να αλληλεπιδράσουν με κείμενα μεγαλύτερα των εκατό ή διακοσίων λέξεων, τι θα έχει καταφέρει να εμπεδώσει από γνώση και λογική.

Φανταστείτε, το μυαλό ανθρώπων που δέχονται καθημερινά έναν καταιγισμό μικρών κειμένων, όπου η καταστροφή μιας συνοικίας από έκρηξη, οι δηλώσεις ενός αθλητικού παράγοντα, το εστιατόριο που επισκέφθηκε την προηγουμένη μια τηλεπερσόνα και η κήρυξη ενός πολέμου, θα διαδέχονται το ένα το άλλο σε λιγότερο από δύο λεπτά.

Φανταστείτε, πόσο εύκολα -ελλείψει στοιχειωδών γνώσεων και λογικής- θα γίνεται πιστευτός ο κάθε ηλίθιος που, για να κάνει εντύπωση και να αποκομίσει προσωπικά οφέλη από διαφημίσεις, θα ισχυρίζεται ότι μας ψεκάζουν με αεροπλάνα διαρκώς -γύρευε με τι-, ελέγχουν τον εγκέφαλό μας με χαμηλές συχνότητες, προκαλούν καταστροφικούς σεισμούς στον πλανήτη με ηλεκτρομαγνητισμό, μας αλλοιώνουν διαρκώς το κλίμα, μας εκδικούνται οι Νεφελίμ επειδή στηρίξαμε στο παρελθόν τους Ελ και δεν ξέρω τι άλλο θα κατεβάζει η γκλάβα του καθενός.

Κι ανατριχιάστε ελεύθερα…

Φοβάμαι ειλικρινά, για τον έμμεσο τρόπο που θα ελέγχεται ο κόσμος, στο άμεσο μέλλον και –κυρίως- για τα αποτελέσματα που θα έχει μια τέτοια μέθοδος αυτομάτου ελέγχου. Καιρός να αντισταθούμε στους αυτοματισμούς, μην εγκαταλείποντας τα μεγάλα κείμενα. Κρύβουν γνώση, απαραίτητη για να σκεπτόμαστε ηθελημένα κι όχι σαν να χωνεύουμε γεύμα.

Υ.Γ.: Συγνώμη για το μεγάλο κείμενο, προσπάθησα ειλικρινά να σας τα γράψω με λιγότερες λέξεις.