Η ουσία είναι ένα δοχείο με λιγοστό νερό. Ως που να αλλάξει τη μορφή της, να υπάρξει διαφορετικά, γεμίζει το δοχείο με άλλα, κάθε είδους πράγματα: με χώμα και σκόνη, με αέρα, με υγρά. Κι άλλα από αυτά τα δέχεται κι άλλα τα φτύνει, άλλα τα αφομοιώνει τα κάνει σχεδόν νερό κι άλλα κάθονται με δύναμη στον πάτο, χωρίς να ενοχλούν, μα πάντα ευρισκόμενα στον πάτο.
Η ουσία είναι και ένας πόλος έλξης ή μια πηγή νερού. Μόνιμα δέχεται και μόνιμα δίνει.
Οι άνθρωποι πάντοτε αναρωτιούνταν: «Είμαστε ελεύθεροι πραγματικά; Οι πράξεις που κάνουμε είναι δικές μας ή είναι αποτέλεσμα των άλλων; Είναι η ψυχή μας νοθευμένη;»
Όλα είναι αντίδραση. Αυτό που κάνουμε, αυτό που σκεφτόμαστε, αυτό που είδαμε κι αυτό που νιώσαμε είναι αντίδραση σε μια άλλη πράξη, σε μια άλλη σκέψη, σε ένα άλλο αίσθημα. Οι σκέψεις μας είναι αποτέλεσμα των σκέψεων των άλλων. Όμως η αντίδραση, η επιρροή έχει μονάχα να κάνει με το παρελθόν. Όλα εκείνα που έφτασαν κι όλα αυτά που έκανε ο άνθρωπος, ή σε αυτά που αντέδρασε και τον επηρέασαν κατάφεραν να διαρκέσουν μέχρι και την προηγούμενη στιγμή.

Στο παρόν όμως είναι ελεύθερος να διαλέξει. Στο παρόν ο άνθρωπος δεν μπορεί να βασιστεί και να επαναπαυθεί σε καμία επιρροή γιατί ακόμη κι αν αποφασίσει να παραδοθεί στην αιτία, είναι μια επιλογή δική του.
Δεν υπάρχει καμία ψευδαίσθηση για την ελευθερία της βούλησης. Η πορεία είναι αναπόφευκτα συνδεδεμένη με τους παράγοντες, με ένα είδος ντόμινο, έτσι που ο άνθρωπος δεν μπορεί ποτέ να ξεφύγει από την αιτία.

Κι αυτή η ελευθερία που ζητά, η μόνη που μπορεί να περάσει τα δεσμά της αντίδρασης, δεν μπορεί να διαρκέσει παρά μια μόνο στιγμή: το τώρα, τη στιγμή που ορίζεται το δίλημμα και η απόφαση. Δεν υπάρχει το σχέδιο, η μοίρα όπως την εννοούν οι άνθρωποι, που να ορίζει τι είναι καθορισμένο εξ αρχής να κάνουν.

Η μόνη μοίρα που υπάρχει είναι γι’ αυτά που πέρασαν κι έτσι ο άνθρωπος μπορεί να πει: « Όλος ο δρόμος χτίστηκε για να βρεθώ εδώ, τώρα ˙ μα είναι άγνωστο το μέλλον». Το μόνο σχέδιο που υπάρχει για το ζωντανό είναι η ελευθερία· και για αυτό μπορεί και υπάρχει αντίδραση. Ο άνθρωπος είναι δέσμιος της αιτίας, μα εφόσον έχει τη δυνατότητα να ζει μονάχα στο παρόν δεν του μένει κανένα άλλο περιθώριο παρά να είναι ελεύθερος.