Μια μέρα ολοστρόγγυλη η σημερινή. Όπως η χθεσινή, όπως και η αυριανή. Μόνο που τούτη έχει χαραγμένο τ’ όνομά σου…

«Έλα. Κι ας είναι μοιραίο…», σου είπα. Το ανέβαλες. Καλά έκανες. Εάν δεν καίει η επιθυμία, γιατί να έρθεις;
Αν δεν υπήρχε η απόσταση, θα άφηνα στα χείλη σου ένα δώρο… Αν δεν υπήρχε η απόσταση θα μιλούσα μέσα σου… Αν δεν υπήρχε η απόσταση θ άκουγες το «σ’ αγαπώ μου»…

Μια μέρα ολοστρόγγυλη η σημερινή. Όπως η χθεσινή, όπως και η αυριανή. Μόνο που τούτη έχει το αποτύπωμά σου… Κάνεις ότι μπορείς: απολαμβάνεις, χαίρεσαι και ορίζεις, όπως και ό,τι εσύ θέλεις.
Όλες τις ημέρες. Εκτός της σημερινής.
Γιατι σήμερα έσβησα από πάνω της τ’όνομά σου.