«Θυμάμαι οτι ήμουν στο τραπέζι της κουζίνας και με πλάτη στο νεροχύτη. Ακούω θόρυβο από το νεροχύτη, σαν να περπατάει κάτι.» – από τον Απόστολο Παππά

«Η πρώτη μου επαφή με την …»άλλη πλευρά» ήταν σε πολύ πολύ μικρή ηλικία. Πρόκειται για τις πιο μακρινές μου μνήμες,

Θυμάμαι οτι ήμουν στο τραπέζι της κουζίνας και με πλάτη στο νεροχύτη. Ακούω θόρυβο από το νεροχύτη, σαν να περπατάει κάτι. Στρέφω το κεφάλι, μια ολόμαυρη γάτα έκανε σουλάτσο πάνω στο νεροχύτη. Για μερικά δευτερόλεπτα κοίταζα, είχε πλάτη, δεν με πήρε είδηση ότι την είδα. Έξαφνα γυρνά το κεφάλι, με βλέπει, βγάζει έναν τρομαγμένο ήχo, πέφτει στο λευκό μαρμάρινο πάτωμα και το πάτωμα την απορροφά. Σαν να μην υπήρχε γάτα ποτέ.. 
Θυμήθηκα ότι με είχε πάρει χαμπάρι η γάτα γιατί άπλωσα χέρι να την αγγίξω, δεν γούσταρε και «βυθίστηκε».

Έχω δει πολλά όνειρα με ανθρώπους που τους απορροφούν οι τοίχοι και μένουν μόνο για λίγο οι σιλουέτες πάνω στον τοίχο να φωσφορίζουν, μέχρι που χάνονται και αυτές. Επίσης, με έχει πιάσει λίγες φορές η λεγόμενη «Μόρα», αυτή η οντότητα που σε βουτάει απο το λαιμό όταν κοιμάσαι μακαρίως και δεν μπορείς να αναπνεύσεις, να μιλήσεις, να ζητήσεις βοήθεια, και πολλώ δε μάλλον να ξυπνήσεις. Είναι φρικτό συναίσθημα.

Άλλες πάλι φορές, περπατώντας, έχω νιώσει οτι με ακολουθούν, ενώ γύρω μου δεν υπάρχει κανείς απολύτως. Αλλά αυτά τα τελευταία, νομίζω οτι τα έχουμε βιώσει όλοι, λίγο-πολύ. Όπως και «φαινόμενα» σαν το deja-vu, κάποια όνειρα που «βγαίνουν», και τα λοιπά.»

( συνεχίζεται..)