Ο περίπατος γύρω από το νεκροταφείο (κάνοντας έναν κύκλο ή ένα ημικύκλιο ), είναι μια άκρως διδακτική ιστορία, όχι για την επιβράβευση της κοινότοπης διαπίστωσης : «γρηγορείτε, διότι σας περιμένει ο θάνατος», αλλά για τις μεγάλες απογοητεύσεις που φέρνει ο χρόνος. Και όλες, σαν σύνολο και αποκομμένες, οδηγούν σε μια τελική, η οποία μασκαρεύεται, σε θλίψη και αγωνία (ανάλογα την ένταση).
Τοποθετήσεις για ανατροπή τού αναπόφευκτου δεν υφίστανται σε κανένα επίπεδο. Η μοναδική αμφισβήτηση που δύναται να υπάρξει, είναι η προερχομένη από τη στείρα πραγματικότητα ( προϊόν εξέλιξης ), πάλι στο επίπεδο του ταφικού περιπάτου (και της ενατένισης).
Αν κάνεις στάσεις για στοχασμούς μπροστά στα μαυσωλεία και τις πεθαμένες προσδοκίες, αντιδραστικά και διαδραστικά, καταφεύγεις στην εξέταση των προσωπικών σου πόθων. Οι πιο βαθείς έμειναν ανολοκλήρωτοι και αποτυχημένοι (η γενίκευση είναι επιτρεπτή). Τούς εξετάζεις και διακρίνεις ότι το μυστήριο του χρόνου εισχωρεί στο περίβλημά τους και τους γελοιοποιεί.
Ανατέμνει τα συστατικά τους: ματαιοδοξίες, ξοφλημένα αισθήματα, μεγάλες και μικρές ηδονές και «πτωματοφαγίες», επικούρειες σοφιστείες. Οι συμπτώσεις και το πεπρωμένο οδηγούν στην απαξίωση ή στην ακύρωσή τους. Η αθόρυβη διάλυση είναι η ουσία όλων. Αποσυντίθενται όλα, μαζί με τα μάτια και τα ζωτικά όργανα. Η νέκρωση μέσα στο μηδέν είναι ο απόλυτος απολογισμός, και περισσότερο για αυτούς που πέτυχαν, με βάση την ισχύουσα λογική, τούς επιφανείς στόχους τους.
Αντιλογίες δεν χωράνε, και όταν ειπωθούν είναι εντελώς γελοίες.
APODYOPTES 
Εκπληκτική λογοτεχνική απεικόνηση των προσδοκιών, των επιτεύξεων και των απογοητεύσεων που βιώνουμε και που σαν από θέση θεατών παρακολουθούμε…
Τα συγχαρητήριά μου, κ.Τριάντη!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!