Kαι δεν μπορώ,
σαν στέκομαι
στην εύθραυστη κορμοστασιά σου,
να μην αναρωτιέμαι,
σιωπηλά, μα τρυφερά,
πού πάνε οι γενναίοι όταν λυγίζουν…
Μήτε άλλο μπορώ,
παρά να ζεσταίνω τον κόρφο μου
με την ελπίδα
πως θα μ’αφήσεις,
τη φοβερή εκείνη ώρα,
να σε βυζάξω
συγχώρεση και λησμονιά…
Σημ: λευκό αίμα ονομάζεται το μητρικό γάλα
APODYOPTES 