Έζησα μέσα στη μοναξιά του ονείρου,
με τη βεβαιότητα πως θα σε ξαναδώ.
Ώρες, μέρες, χρόνια…
Στη σκηνή της καρδιάς,
οι μνήμες χορεύουν ακόμη τα μπλουζ του έρωτα.
Ο λεπτοδείκτης,
αυτός ο αμείλικτος εχθρός κοκαλώνει απ’ το κακό του.
Είσαι εδώ.
Νοιώθω το βλέμμα σου να μ’ αγκαλιάζει.
Έλα κοντά.
Η νύχτα υποσχέθηκε να κρύψει τα μυστικά μας.
Έλα, τέλειωσαν τα θλιμμένα μπλουζ.
Το φεγγάρι θα παίξει αργεντίνικο τάνγκο για χάρη μας.
Αποκαθηλώνω την αναμονή από το καρφί της.
Σφίγγονται τα κορμιά μας, γίνονται ένα.
Τα βήματά σου με οδηγούν στο ρυθμό.
Οι χτύποι της καρδιάς σου με πάνε στον Παράδεισο.
Επιτέλους.
Η αγάπη μας αποκτά λευκές φτερούγες αγγέλου.