Άγριος ο κόσμος
γεννήθηκες, όμως
Δειλά μεγαλώνεις
Αδύναμη μάνα
αγκάλης ζητιάνα
με κρότους και ψίθυρους
αθώα πληγώνεις

Σε θέλει δικό της
η κόρη της νιότης
Φεγγάρια ματώνεις
Αφίλητα βρέφη
που η έπαρση θρέφει
με κρότους και ψίθυρους
αδέξια λαβώνεις

Με γκρίζες ελπίδες
λευκές τις σελίδες
στον τοίχο καρφώνεις
Κι εμπρός στους καθρέφτες
-δυνάστες και ικέτες-
με κρότους και ψίθυρους
αλήθειες γυμνώνεις

Αιώνια θα φτάνεις
αιώνια θα χάνεις
Με κρότους και ψίθυρους
το χρόνο παγώνεις
Κραταιά την ψυχή σου
που κλαίει το κορμί σου
με κρότους και ψίθυρους
σαν φλόγα ψηλώνεις.