Σε ονειρεύομαι μερικές φορές
Να μου τρως τις σάρκες
Χαρούμενος, επειδή είναι ανοιχτές
Τρέχει το αίμα μου στις πλάκες

Με βλέπεις για εχθρό
Με μισείς γιατί μεγάλωσα
Και σε άφησα στον βυθό για μια πιο ζεστή θάλασσα

Δεν ανθίζουν οι κρίνοι στα σκοτάδια
Δεν έχει νόημα να με τραβάς εκεί.
Εγώ πάντα ψάχνω τα σημάδια του ήλιου στην δική μου γη.

Περισσότερο φοβάμαι, το γιατί δειλιάζω όταν μπορώ.
Περισσότερο λυπάμαι, που δεν μ’ αφήνεις να σ’ αγαπώ.