«Έτσι λογάριαζες τον άνθρωπο.
Ως να χαθεί η ανθρωπιά του.»
– από την Ευαγγελία Αγγελούση

Έτσι τον έπινες τον καφέ.
Ως να φανεί το κατακάθι.
Έτσι ρουφούσες τη ζωή.
Ως να φανεί η απάτη.

Έτσι την έγδυνες την ψυχή.
Ως να φανεί η αρρώστια.
Έτσι εγύρευες συντροφιά.
Ως να σβηστούν τα κατατόπια.

Έτσι λογάριαζες τον άνθρωπο.
Ως να χαθεί η ανθρωπιά του.
Έτσι θωρούσες τον ουρανό.
Ως τα βαθιά μαβιά του.

Μα ξαφνικά…
Παραίτηση.
Μισό καφέ..
Μισή ζωή …
Μισές και τις ψυχές της…
Συντρόφους, ανθρώπους, ουρανούς
απέρριψες.
Για τις βαθιές πληγές της…
Της ζωής.