«Κείνα τα χέρια
που ίσως αθέλητα μ’αγγίζουν,
καυτές σφραγίδες
σε τρυφερό καμβά τυχαία αφημένες…» – από την Έλενα Γιασεμάκη

Κείνο το γέλιο

που συχνά σε φώτιζε
και σου’λεγα κράτα το,
μαγεμένο είναι

Μια παρουσία
κλεμμένα νοήματα
σ’ αδιάφορη επιφάνεια…

Κείνα τα μάτια
που φευγαλέα ξαστεριάζουν,
όταν για στιγμές πάνω μου αναπαύονται…

Κείνα τα χέρια
που ίσως αθέλητα μ’αγγίζουν,
καυτές σφραγίδες
σε τρυφερό καμβά τυχαία αφημένες…

Μια απουσία
ιχνηλασία στο άπειρο
δοκιμάζει τις αντοχές μου…

Η πλήρωση και η απώλεια
μια στιγμή απέχουν…
εκείνη που χάνεσαι από
τον ορίζοντα των ματιών μου…