«…ώσπου ήρθε αυτή
και μοσχοβόλησε ο τόπος…»
– από τον Γρηγόρη Σακαλή

---

Καθόμουν στη γνωστή γωνία
κι έπινα το κρασί μου
το μαγαζί είχε
μια ουδέτερη μυρωδιά
λίγο δυσάρεστη
ώσπου ήρθε αυτή
και μοσχοβόλησε ο τόπος
ένα μίγμα από άρωμα
και τη μυρωδιά του σώματός της
ήρθε σε λίγο η φίλη της
κι όταν την άκουσα να μιλάει
είπα, φροντίζει για μένα ο Θεός
έναν επίγειο άγγελο έστειλε
και είναι εδώ δίπλα μου
εκεί που ήμουν χαμένος
σε σκέψεις
και το μυαλό μου ταξίδευε
σε μακρινές πολιτείες
να’ σου μπροστά μου το αγγελούδι
με κότσο τα μαλλιά
κοντό μπλουζάκι, τζιν παντελόνι
μποτάκια τρακτερωτά
είχα τα διπλά της χρόνια
μα ποιος νοιάζεται
καθόμουν και τη χάζευα
τι άλλο να κάνω
έτρωγε ένα μπισκότο γεμιστό
με το μικρό τρυφερό της στόμα
όταν γύρισε τυχαία
και με είδε
χαμογέλασε λίγο, συνέχισε
κι όταν είδα
να φιλάει της φίλη της στο στόμα
είπα, οι άγγελοι δεν έχουν φύλο
κι είναι η ώρα να φύγω.