Υπάρχει μέσα μου ένας νεκρός.
Άγνωστο πότε πέθανε
ξεψύχησε τόσο αργά
που  έγινε αντιληπτό μόνο το πτώμα του.

Οι υπόλοιποι τον θάψαμε
ευλαβικά, ήσυχα, βουβά
δεν ξαναείπαμε τίποτα γι’ αυτό
κι όμως η ταφή του έγινε, όπως φαίνεται,
κάπως πρόχειρα
διότι έκτοτε η παρουσία του
είναι περισσότερο από φανερή-
το πτώμα του τραβάει την
προσοχή
περισσότερο κι από όταν ήταν ζωντανός
κι έτσι θες λίγο η μνήμη
θες το μακάβριο θέαμα
είναι πάντως ακόμα
στιβαρά παρών.

Τώρα οι υπόλοιποι
έχουμε καταληφθεί από φόβο
μήπως σε κάποιο μνημόσυνο ξυπνήσει
μήπως γίνει ξάφνου το πτώμα του άφαντο
μήπως τελικά διεκδικήσει
ξανά μια θέση ανάμεσά μας.