Η θέση του ισχυρού, είναι μια θέση που καταλαμβάνεται μόνο από ανθρώπους, οι οποίοι θήτευσαν στα κατώτερα στρώματα. Στα στρώματα, της ταπείνωσης, της αδυναμίας και της απελπισίας. Τα κατώτερα στρώματα της αϋπνίας και των δακρύων.

Η θέση του ισχυρού, δεν είναι παράσημο. Είναι σήμα. Ένα σήμα με ευθύνη και δέσμευση προς τον εαυτό, ότι δεν θα επαναληφθεί φαινόμενο αυτοπροδοσίας. Ένας αγώνας δίχως τέλος, δίχως έπαθλο και δίχως γυρισμό. Μα μονάχα  με μια αίσθηση γαλήνης, ικανοποίησης και απόλυτης ελευθερίας που δεν χρειάζεται καμία σφραγίδα επιβράβευσης ή επιβεβαίωσης.

Η θέση του ισχυρού, δεν είναι η κορυφή, είναι το βουνό. Ένα βουνό μεταβαλλόμενο που κινείται διαρκώς και απαιτεί προσαρμοστικότητα και θέληση.
Είναι μια σύμβαση ατομική και κοινωνικά αντισυμβατική και απρόσιτη.

Η θέση του ισχυρού, καταλαμβάνεται μόνο από συνειδητούς ανίσχυρους και όχι από γελασμένους αγωνιστές, γιατί απαιτεί καθαρά μάτια και ανοιχτά αυτιά.