«Όταν αισθάνεστε κάτι για κάποιον κι αυτό το κάτι μυρίζει «έρωτα», οφείλετε να το λέτε κι υπάρχουν πολλοί λόγοι για να το κάνετε..»
– γράφει η Μαρία Λυδία Κυριακίδου

Όταν αισθάνεστε κάτι για κάποιον κι αυτό το κάτι μυρίζει «έρωτα», οφείλετε να το λέτε κι υπάρχουν πολλοί λόγοι για να το κάνετε.

Καταρχήν, σας απελευθερώνει. Σας απελευθερώνει από όλες τις ψευδείς προσδοκίες που μπορεί να τρέφετε μέσα σας ή τη φαντασία σας που μπορεί να οργιάζει. Σας απελευθερώνει από όλη την παραφιλολογία που ο αδύναμος εαυτός σας εμπρός σε αυτό το πανίσχυρο συναίσθημα θα επιχειρήσει, προκειμένου να εξασθενήσει την ισχύ του σε επίπεδο νοητικό.

Κατά δεύτερον, σας αξίζει να λάβετε μιαν απόκριση σχετικά με αυτό που νιώθετε, όποια κι αν είναι αυτή. Σας αξίζει να γνωρίζετε ακριβώς πού πατάτε και πού μπορεί να οδεύει αυτό που έχει ξεκινήσει ήδη στο μυαλό σας.

Κατά τρίτον, τo θάρρος της εξομολόγησης, σας εξοπλίζει με ακόμη περισσότερο θάρρος. Ξέρετε, και το θάρρος δεν είναι κάτι που αποκτά κανείς σε υπερθετικό βαθμό από τα πρώτα του βήματα. Κάτι που φέρει ή δε φέρει απόλυτα. Το θάρρος είναι μια ιδιότητα που αναβαθμίζεται μέσα από τις εμπειρίες, μέσα από την ωρίμανση του εαυτού – εφόσον φυσικά του το επιτρέπουμε. Η εξομολόγηση των συναισθημάτων μας, μας επιβραβεύει με θάρρος, με τόλμη και βοηθά στην εξέλιξη της εξής ιδιότητας ακόμη: αυτήν της αναπροσαρμογής στις νέες συνθήκες.

Κατά τέταρτον, το να εξομολογείσαι τα συναισθήματά σου με πάσα ειλικρίνεια, δείχνει πως έχεις αυτογνωσία. Πως κρατάς ενεργή την ενσυναίσθηση. Μόνο μαθαίνοντας την αλήθεια μπορείς να εξασφαλίσεις αληθινά τον αυτοσεβασμό σου και φυσικά να διεκδικήσεις και τον σεβασμό των άλλων.

Έπειτα, να μη ξεχνάμε πόσο καλά σε κάνει να νιώθεις. Πόση είναι η ανακούφιση του να υποχρεώνεις τον εαυτό σου σε έξοδο ενός τέτοιου «μυστικού». Τι λύτρωση, όταν χωρίς φόβο και παρ΄όλο το πάθος, ομιλείς για τον έρωτά σου! Είναι μια φανταστική εμπειρία να εκφράζεις τον έρωτα, την τρυφερότητα, την καλοσύνη σου απέναντι σε ένα άλλο άτομο. Να του δηλώνεις ότι βρίσκεσαι εκεί. Να έχεις την ευκαιρία να δεις το βλέμμα στα μάτια του, καθώς του εκδηλώνεις τα συναισθήματά σου. Για το άλλο άτομο, όποια κι αν είναι η απόκρισή του, είναι κατεξοχήν μια εμπειρία θετικής ενίσχυσης. Μια εμπειρία που του δίνει την ευκαιρία να αντιληφθεί πόσο σημαντική είναι η ύπαρξή του, έτσι, απλά, επειδή αναπνέει.

Επιπλέον, η ερωτική εξομολόγηση κερδίζει τον φόβο. Παρατηρούμε ανθρώπους που διστάζουν, που κακοποιούν, ακόμη, τα συναισθήματά τους, τα αρνούνται, προσπαθούν να τα βαφτίσουν κάτι άλλο. Προσπαθούν να πείσουν τους εαυτούς τους πως αυτά δεν υπήρξαν ποτέ, ή πως υπερεκτιμήθηκαν. Ακόμη χειρότερα: κάνουν ένα βήμα εμπρός και τρία πίσω. Ακόμη χειρότερα από το χειρότερα : προσπαθούν να μειώσουν την αξία της ύπαρξης του ατόμου που τους γέννησε τα συναισθήματα αυτά.
Από φόβο της αποτυχίας. Από φόβο του ξεβολέματος.
Από φόβο.

Χωρίς την εξομολόγηση του αληθινού συναισθήματος που γέννησαν καρδιά, νους και ψυχή σε συνεργασία, καμία προσπάθεια του μετέπειτα μεταβολισμού του δε πιάνει τόπο. Απεναντίας, λέγοντας ψέματα στον εαυτό μας και προσπαθώντας να πείσουμε και τους άλλους με τα ψέματά μας, καταλήγουμε γραφικοί, γινόμαστε λυπηρές καρικατούρες. Δυστυχούμε και διώχνουμε από δίπλα μας κάθε ευκαιρία αληθινής αγάπης.

Τέλος, το σημαντικότερο όλων σχετικά με την εξομολόγηση των συναισθημάτων είναι το ότι πολύ απλά μπορεί να μην έχεις δεύτερη ευκαιρία. Οι άνθρωποι δεν είναι δέντρα. Κινούνται και εκ των πραγμάτων δε μένουν να σε περιμένουν.

---

Επιμύθιο : Ο έρωτας είναι η γενεσιουργός αιτία του σύμπαντος. Τίποτα άλλο δε θα μπορούσε να γεννήσει τα άπειρα απίστευτα (για εμάς μυστηριακά), που το απαρτίζουν.
Αυτά που εμείς οι άνθρωποι ελπίζουμε πως δημιουργήθηκαν από την ανώτερη μορφή αγάπης.

Κανείς όμως δε θα βρεθεί σε πλήρη μυστηριακή ένωση με αυτό που λαχταρά, με αυτό που τον δημιούργησε, αν πρώτα δεν εξομολογείται την πραγματική αλήθεια των συναισθημάτων του. Και δεν αρκεί μόνο αυτό. Θα πρέπει να καταφέρει να έρθει σε δίκαιο διάλογο μαζί τους, να αφήσει επάνω τους τα χνάρια του με τόλμη.  Οφείλει να καταφέρει να δώσει τη μάχη που θα χάσει κι από κει να σηκωθεί όρθιος, αξιοπρεπής και δυνατότερος για να περάσει επιτέλους στην αλήθεια της αιτίας της ίδιας μας της ύπαρξης: της αληθινής Αγάπης.
Της Εξόδου από τη Λήθη.