Κόντρα σε όσα γίνονται,
στη στρεβλή ματιά,
στην άδεια αγκαλιά,
στην άνιση μάχη της ζωής και του θανάτου,
άλλη επιλογή δεν φαίνεται να έχεις.
Ανάπνεε, όπως ο άνεμος που όλα τα θερίζει.
Ανάπνεε στην ίδια την πλωτή στεριά της νόησης.
Ανάπνεε σαν να μην ένιωσες ποτέ ξανά τον αέρα
τα ρουθούνια να τρυπά.
Σαν να μην πρόλαβες να δεις αυτό που όλοι βλέπουν.
Σαν να ΄τανε αυτή η τελευταία σου ανάσα.
Αυτή.
Αρχή και τέλος.
Ανάπνεε.