Περιμένοντας μια μεγάλη βροχή
μετά από μήνες ξηρασία
τρέμουμε από πόθο
σαν τον εραστή
που είναι ένα βήμα
πριν αγκαλιάσει
την αγαπημένη του
τα χωράφια είναι ξερά
τα δέντρα ζορισμένα
η γης διψάει για νερό
κι οι άνθρωποι το ίδιο
περιμένουν μια βροχή
μια καταιγίδα
να ξεπλύνει τις αμαρτίες τους
αυτές που κάνουν κάθε μέρα
κι ύστερα την Κυριακή
πάνε να τους συγχωρεθούν
στην εκκλησία
μα αμέσως πάλι
τις ξανακάνουν
μάταιη συγχώρεση
ίσως μια μεγάλη βροχή
να τις πάρει
να τις πνίξει στη θάλασσα.