Με κοινό άξονα των διηγημάτων τη γραφειοκρατία σε συνάρτηση με τη φορολογία, «Ο χλομός βασιλιάς» είναι ένα βιβλίο – κύκνειο άσμα, που αφήνει αυτή τη γλυκόπικρη γεύση του «πώς θα είχε εξελιχθεί ως συγγραφέας ο Wallace» ή του «πώς θα ήταν άραγε το βιβλίο, αν ζούσε».
– γράφει η Σέβη Σαλαγιάννη

Την ήδη υπάρχουσα κουβέντα γύρω από τις μετά θάνατον εκδόσεις διευρύνει «Ο χλομός βασιλιάς», ένα βιβλίο – σύνθεση σημειώσεων του David Foster Wallace, ο οποίος σε ηλικία 46 ετών έκοψε το νήμα της ζωής του, αφήνοντας μαζί και ένα δισέλιδο αποχαιρετιστήριο γράμμα, το οποίο συμπεριλαμβάνεται στην έκδοση. Οι σημειώσεις και τα σκίτσα του Wallace δεν είχαν αλληλουχία και συνοχή, οπότε ο επιμελητής του ανέλαβε το έργο να τις οργανώσει σε μια λογική (ως προς αυτόν, φυσικά, και όχι ως προς τον ίδιο τον συγγραφέα) σειρά, ώστε να κυκλοφορήσει το βιβλίο.

Κάπου εδώ, ανοίγει μια μικρή παρένθεση με ερωτήματα, που (με αφορμή χήρες θανόντων συγγραφέων και όχι μόνο) συνοδεύουν τις μετά θάνατον εκδόσεις. Ήταν επιθυμία του συγγραφέα να δουν το φως της δημοσιότητας οι σημειώσεις του; Αν ήταν επιθυμία του, γιατί δεν το είχε δηλώσει; Κατά πόσο θα συμφωνούσε άραγε ο ίδιος με την επιμέλεια του βιβλίου; Θα συμφωνούσε με την παρέμβαση στο έργο του; Κάπου εδώ, κλείνει αυτή η παρένθεση, με τα ερωτήματα, ωστόσο, να αιωρούνται κατά την ανάγνωση του βιβλίου.

«Ο χλομός βασιλιάς» είναι ένα έργο «ζωντανό», όπου αποτυπώνονται με απίστευτο νατουραλισμό καθημερινές ιστορίες φορολογικής τρέλας, πολλές εκ των οποίων αποτελούν πραγματικά γεγονότα, στα οποία ο Wallace εξιστορεί την εμπειρία του ως εργαζόμενος στη Φορολογική Υπηρεσία της Πιόρια. Οι κωμικοτραγικές καταστάσεις που περιγράφονται περιβάλλονται ατάκτως από τα αμέτρητα πλοκάμια της γραφειοκρατίας, ανίκητης και πανταχού παρούσας, μην επιτρέποντας στη λογική να επικρατήσει επί του παραλόγου στο σύνολο των 600+ σελίδων που αποτελούν το βιβλίο.

Με κοινό άξονα των διηγημάτων τη γραφειοκρατία σε συνάρτηση με τη φορολογία, «Ο χλομός βασιλιάς» είναι ένα βιβλίο – κύκνειο άσμα, που αφήνει αυτή τη γλυκόπικρη γεύση του «πώς θα είχε εξελιχθεί ως συγγραφέας ο Wallace» ή του «πώς θα ήταν άραγε το βιβλίο, αν ζούσε». Και αυτό επειδή ο Wallace, παρά το νεαρό της ηλικίας του είχε καταφέρει να λάβει σωρεία διακρίσεων όσο ζούσε, οπότε η απόφαση -ύστερα από την πολυετή μάχη του με την κλινική κατάθλιψη- να δώσει τέλος στη ζωή του, άφησε μοιραία στη μέση την καλλιτεχνική του πορεία ως ένας από τους σύγχρονους κλασικούς συγγραφείς της αμερικάνικης και της παγκόσμιας λογοτεχνίας.

Το βιβλίο ξεκινά με… ανορθόδοξη εισαγωγή λόγω νομικών ζητημάτων, που εγείρονται (στην αμερικανική, τουλάχιστον έκδοση). Καθώς το ένα διήγημα διαδέχεται το άλλο, η εμπειρία του νεαρού Wallace στη φορολογική υπηρεσία ξεπερνά τον ίδιο και μετατρέπεται σε ένα συλλογικό βίωμα, γύρω από το πώς η γραφειοκρατία μπορεί να βάλει φρένο στη δημιουργικότητα και στη διάθεση ενός απλού, καθημερινού ανθρώπου για προσφορά. «Αν ξέρεις τις απόψεις ενός ανθρώπου για τη φορολογία, μπορείς να φανταστείς ολόκληρη τη φιλοσοφία του» γράφει ο συγγραφέας συμπυκνώνοντας στη φράση αυτή το πώς ο σύγχρονος άνθρωπος επηρεάζεται από τους αριθμούς και το πώς μπορεί τελικώς ένα συμβάν που ξεκινά από ένα οικονομικής φύσεως στοιχείο να σβήσει το χρώμα από τη ζωή του.

Το βιβλίο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κέδρος σε μετάφραση του Γιώργου Κυριαζή.