«Σκληρόκαρδο άροτρο ο καημός
αφήνει χνάρια καθώς σαρώνει
με δάκρυ εύφορο το έδαφος…»

– γράφει η Λίνα Βαταντζή

 

Προσφέρεις το βλέμμα
και αντικρίζω τα απέραντα
λιβάδια του χρόνου
όπου αέρηδες τους βράχους
χαράζουν
– βασανιστική φθορά
στις περιπλανήσεις του ήλιου.

Προσφέρεις το χαμόγελο
και ρέουν κύματα
να ακυρώσουν τραύματα
που οι ρότες των ταξιδιών
αποτυπώνουν
– ευπρόσδεκτη λύτρωση
στις πληγές της μνήμης.

Σκληρόκαρδο άροτρο ο καημός
αφήνει χνάρια καθώς σαρώνει
με δάκρυ εύφορο το έδαφος.
Και ύστερα
διφορούμενα το βλέμμα σου
αντιμάχεται τη φθορά.