Κλυτίες

Στο σκοτάδι
προσανατολίζομαι καλύτερα.
Δεν θα ξαναφήσω το στιλό.
Την κατάληψη της στιγμής.
Τυλίγομαι.
Ξεδιπλώνομαι.
Σπείρα.
Σβούρα.
Σημείο.
Έζησα για χρόνια
σαν άνθος σκοτεινό.
Και τώρα,
σαν άλλη Κλυτία
που ερωτεύτηκε τον Απόλλωνα,
στρέφομαι,
αλλάζοντας φορά,
στον ήλιο μου.

Πηνελόπες

Ρώτησα για σένα
τα ρολόγια, τον ήλιο,
την καρδιά.

Άφησα σημειώματα
σε καθρέφτες, στον ουρανό
και στα μάτια.

Βρήκα τον καιρό να με χάνω,
να με βρίσκω και να με εντοπίζω
κοντά σου.

Άκουσα τη μουσική
σαν ένα χάδι και σαν
μια επανάσταση των παλμών μου.

Είδα με ενθουσιασμό
τα καινούρια πυροτεχνήματα
να εκρήγνυνται
ανάμεσά μας.

Και τα δέντρα,
τα αιωνόβια,
για ώρες μου ψιθύριζαν,
πως εσύ θα ξαναφανείς.